با وجود اينكه مذهبي ام به پسري علاقمند شده ام چه راه حلي داريد؟

نيازهاي عاطفي و غرايز ديگر در ايام جواني، آدمي را به سوي «دوست داشتن و عشق ورزيدن» سوق مي‏دهد كه البته اين يك امر طبيعي و غريزي است و كمتر مي‏توان راهي براي گريز از آن پيدا كرد. آنچه در اين مقوله اهميت دارد، كنترل عقلايي بر احساسات و پرهيز از مخاطراتي است كه ممكن است فرد را به گرفتاري‏هاي مختلف روحي و جسمي دچار سازد. «دوست داشتن و عشق ورزيدن» حق شماست، ولي اگر اين حق از مسير معيّن، مشخص و صحيح استيفا نشود، ممكن است عوارض نامطلوبي را براي انسان ايجاد كند. شما خوب مي‏دانيد جاذبه بين دو جنس مخالف (زن و مرد) بسيار فراوان است؛ مخصوصا در سنين جواني، كه اين جاذبه و حساسيت در اوج خود مي‏باشد، در نتيجه هر چند جوان بخواهد رعايت مسايل شرعي و عرفي را در دوستي با جنس مخالف بنمايد، اما تمايلات نفسي ووسوسه‏هاي شيطاني قوي‏تر از آنند كه انسان گرفتار خطرهاي بزرگ نشود. به همين جهت عقل اقتضا مي‏كند انسان خود را در معرض خطري كه بسياري از خوش باوران را گرفتار كرده قرار ندهد. البته منظور ما اين نيست كه هيچ گونه ارتباطي نباشد، بلكه در حد عرف و شرعو سلام و احوال‏پرسي همكاران و فاميل‏ها و همسايگان اشكال ندارد؛ گرچه در همين موارد هر چه رعايت اختصار و احتياط گردد، براي سلامت روحيه طرفين مناسب‏تر است. روابط با نامحرم تا آنجا كه ضرورت شرعي نداشته باشد و به شكستن حريم احكام الهي منجر نشود اشكالي ندارد بنابراين گفت‏وگو و نگاه‏هاي متعارف بدون ريبه اشكالي ندارد. روشن است كه هر فرد خود بهتر مي‏تواند تشخيص دهد كه كجا از مرز فراتر رفته است. بل الانسان علي نفسه بصيره آدمي بر نفس خود آگاه و بيناست{M، (قيامت ، آيه 14). آنچه كه اظهار داشته‏ايد يك امر طبيعي است، ولي در اين جا دو صورت مطرح است: علاقه گاهي مقدمه ازدواج است و گاهي چنين نيست. اگر مقدمه ازدواج باشد، توجه به نكات چندي در اين راستا لازم است: الف) اين علاقه و گرايش بايد عادي باشد و اجازه ندهيد شدت پيدا كند. ب ) از ناحيه شما نبايد چيزي ابراز شود كه عواقب ناخوشايندي به همراه خواهد داشت. ج ) دعا و نيايش در اين راستا مؤثر است؛ يعني، اگر مورد شايسته‏اي بود، مي‏توان با نيايش، از ايزد منّان درخواست كرد كه علاقه طرف مقابل نيز جلب شود و خداوند نيز مقلب القلوب است و به نيايش و حوايج بندگانش توجه دارد و به هر حال نيايش مؤثر است؛ ولي اگرعلاقه در راستاي ازدواج نباشد، در اين راستا نيز به چند نكته نيك بينديشيد: 1- علاقه اگر در حد انسان‏دوستي و احترام متقابل باشد، بي‏اشكال است و اصولاً در محيط كار شايسته است انسان به طور معقول ديگران را مورد توجه قرار داده و به آنها احترام بگذارد. 2- بسيار مراقب باشيد كه علاقه و گرايش از اين حد فراتر نرود؛ زيرا اگر گرايش شدت يافت به تدريج در سخن و رفتار انسان بروز كرده و آثار بدي را به همراه خواهد آورد. حال براي اين كه اين گرايش شدت پيدا نكند، نكات ذيل را مراعات فرماييد: - به نامشروع بودن اين علاقه‏ها و گرايش‏ها، توجه كافي داشته باشيد. - نتايج سوء و دردناك اين علاقه‏ها را با دقت مورد ارزيابي قرار دهيد. - در اين راستا آينده‏نگر باشيد و فرجام نيك بي‏اعتنايي را مورد مطالعه قرار دهيد. - در اين زمينه خودسازي كنيد و تصميم بگيريد كه به اين چيزها دل نسپاريد و بي‏اعتنا از كنار خواسته‏هاي نفساني عبور كنيد. - در برخورد با ديگران، خيلي گرم نگيريد و بيش از حد ضرورت صحبت نكنيد. eporsesh.com .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه