چنانچه زن مطلقّه به طلاق خلع، در زمان عدّه به بذل خويش رجوع نمايد و با قبول مرد، رجوع صورت گيرد و زوجين بدون ثبت رجوع مدّت 10 سال در خانه هاى مختلف استيجارى به شهادت صاحبخانه ها و همسايگان با اتيان سوگند در دادگاه، زندگى كنند و تأكيد بر رجوع نمايند؛ ولى در پايان سال دهم زندگى با بروز اختلاف، زوج صرفاً با تمسّك به :1. عدم ثبت رجوع.2. عدم حضور شاهد در زمان رجوع زوجه مطلقه به ما بذل و رجوع مرد.منكر بقاى زوجيّت (رجوع) شود.و زوجه به استناد :الف) شهادت مرد صاحبخانه كه طلاق و رجوع در خانه وى صورت گرفته است در مورد تداوم حضور زوجه در كنار زوج و تأمين نفقه مشار اليها وسيله زوج به نحوى كه شاهد اخير حتّى از طلاق مطّلع نشده است.ب) شهادت همسايگان در مورد زندگى مشترك ده ساله.ج) درمان هاى پزشكى براى رفع بيمارى نازايى خود.د) ضمانت مالى زوج از زوجه در سند رسمى بابت تعهد خدمت دولتى.مدّعى رجوع به كيفيّت معروضه و بقاى رابطه زوجيّت گردد. حكم مسأله چيست؟

در فرض سؤال كه سالها پس از طلاق همچون زن و شوهر در يك خانه با هم زندگى مىكردهاند و ظاهر حال رجوع بوده، ادّعاى مرد مبنى بر عدم رجوع پذيرفته نيست. و نیز هرگاه شهود عادل شهادت بر رجوع زن به بذل و رجوع شوهر به زوجيّت مىدهند، يا شهادت مىدهند كه پس از طلاق و در زمان عدّه و پس از آن معاشرت آنها همچون معاشرت زن و شوهر بوده ادّعاى زوج پذيرفته نمىشود. .

پایگاه اطلاع رسانی دفتر آیت الله العظمی مکارم شیرازی

مرجع: آیت الله مکارم شیرازی

ایجاد شده در 1400/12/14

لینک کوتاه