ماجراي بسته شدن درهايي كه روبه مسجدالنبي باز مي شد چيست؟

پس از بناي مسجد النبي، ياران پيامبر (ص) در اطراف مسجد براي خود خانه ‏هايي ساخته بودند كه يكي از درهاي آنها رو به مسجد باز مي‏ شد. پيامبر گرامي به فرمان خدا دستور داد كه تمام درهايي را كه به مسجد باز مي ‏شد ببندند، جز در خانه‏ ي علي بن ابي طالب را. اين مطلب بر بسياري از ياران رسول خدا گران آمد، از اين رو پيامبر (ص) بر منبر رفت و چنين فرمود:خداوند بزرگ به من دستور داده است كه تمام درهايي را كه به مسجد باز مي‏ شود ببندم،جز درخانه‏ ي علي را؛و من هرگز از پيش خود به بسته شدن دري و يا بازماندن آن دستور نمي دهم؛ من در اين مسايل پيرو فرمان خدا هستم .آن روز تمام ياران رسول خدا اين موضوع را فضيلت بزرگي براي حضرت علي (ع) تلقي كردند تا آنجا كه خليفه‏ ي دوم بعدها مي ‏گفت: اي كاش سه فضيلتي كه نصيب علي شد نصيب من شده بود، و آن سه فضيلت عبارتند از:1- پيامبر دختر خود را در عقد علي درآورد.2- تمام درهايي را كه به مسجد باز مي ‏شد بست، جز در خانه‏ ي علي را.3- در جنگ خبير پيامبر پرچم را به دست علي داد.تفاوتي كه ميان حضرت علي (ع) و ديگران وجود داشت اين بود كه ارتباط او با مسجد هيچ وقت قطع نشده بود، او خانه زاد خدا بود و در كعبه ديده به جهان گشوده بود، بنابراين مسجد از روز نخست خانه‏ ي او بود و اين موقعيت، ديگر هرگز براي هيچ كس دست نداد. گذشته از اين، حضرت علي (ع) به طور قطع و در هر حال رعايت شئون مسجد رامي كرد ولي ديگران كمتر مي ‏توانستند شئون مسجد را آن طور كه بايد رعايت كنند.منبع: فروغ ولايت آيت الله سبحاني ص71 .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه