2. جمله اشهد ان علیا ولی الله که در اذان تشیع است از چه زمانی به اذان اضافه شده است؟

ابتدا باید عرض کنیم که در روایاتی آمده است که به طور مطلق گفته اند هرگاه به توحید و رسالت پیامبر اکرم (ص) گواهی و شهادت دادید به ولایت علی بن ابی طالب هم شهادت بدهید[1]؛ به همین خاطر جمله اشهد ان علیا ولی الله در اذان آورده شد.  اما در این مورد دو نظریه وجود دارد: 1. بعضی گفته اند که از لابلای تاریخ بر می آید که نقطه آغاز این شعار به عهد رسول خدا صلی الله علیه و آله برمی گردد و گروهی از اصحاب پیامبر (ص) مثل سلمان و ابوذر در اذان و اقامه به آن مداومت داشتند و پیامبر(ص) نیز عمل آنها را تایید نمود.[2] 2. نظریه ی دیگری هم به نقل از مرحوم صدوق آمده است که به روایت مذکور خدشه وارد کرده؛ می فرماید:  نباید اشهد ان علیا ولی الله را اضافه کرد[3]. در پایان لازم است ذکر کنیم که علمای شیعه «شهادت به ولایت علی(ع)» را جزء اذان و اقامه نمی دانند و ذکر آن را از باب استحباب یا به قصد رجاء (امیدواری) می دانند. موفق باشید و اتفقوا جمیعا علی أن قول: «أشهد أن علیا ولی اللّه» لیس من فصول الأذان، و أجزائه، و ان من أتی به بنیة أنّه من الأذان فقد أبدع فی الدین، و أدخل فیه ما هو خارج عنه، و من أحب أن یطلع علی أقوال کبار العلماء، و إنکارهم ذلک، فعلیه بالجزء الرابع من مستمسک الحکیم «فصل الأذان و الإقامة» فإنه نقل منها طرفا غیر یسیر، و نکتفی نحن بما جاء فی اللمعة الدمشقیة و شرحها للشهیدین، و هذا هو بنصه الحرفی:  «لا یجوز اعتقاد شرعیة غیر هذه الفصول فی الأذان و الإقامة، کالشهادة بالولایة لعلی علیه السّلام، و ان محمدا و آله خیر البریة، أو خیر البشر، و ان کان الواقع کذلک، فما کل واقع حقا یجوز إدخاله فی العبادات الموظفة شرعا المحدودة من اللّه تعالی، فیکون إدخال ذلک بدعة و تشریعا، کما لو زاد فی الصلاة رکعة، أو تشهدا، و نحو ذلک من العبادات، و بالجملة فذلک من أحکام الایمان، لا من فصول الأذان، قال الصدوق: ان ذلک من وضع المفوضة، و هم طائفة من الغلاة». .

پایگاه اطلاع رسانی حوزه

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/17

لینک کوتاه