اوضاع سياسي دوران امام حسن عسکري ـ عليه السلام ـ را بررسي کنيد؟

تاريخ اسلام، بيان گر مظلوميت ها و جورهايي است که جائران بعد از رحلت آخرين سفير الهي يعني حضرت محمد مصطفي ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ بر خاندان پاک او روا داشته و کارنامه هاي سياهي را از خود به يادگار نهاده اند.که اين مظلوميت ها و جورها با جراحت زهراي اطهر و بستن دستان حيدر شروع مي شود و با روايت حسن پاره جگر و حسين خونين سر و شهادت سجاد عابد و باقر عالم و مرگ مروان بن محمد در دوره سياه بني اميه به پايان مي رسد.از آن پس دوره جديد حکومتي با شعار حماسه از خاندان رسول ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ روي کار مي آيد که خواهان انتقام خون هاي به ناحق ريخته خوب ترين بندگان خدا يعني ائمه اطهار ـ عليهم السلام ـ است. اما آن ها نيز روي تاريخ را سفيد کردند، به گونه اي که ملت اسلام آرزوي حکومت امويان را در سر مي پروراند.دوره بني عباس يا عباسيان به وسيله فردي خونريز و سنگدل به نام ابو العباس عبد الله بن محمد مشهور به سفاح پايه ريزي شد و همه شعارهاي شان را زير پا نهاده و فقط انتظارش را در اذهان باقي گذاردند. آن ها نيز يکي پس از ديگري، ائمه اطهار ـ عليهم السلام ـ را زير فشار سياسي و اجتماعي قرار داده و با ا ين کار باعث عقب ماندگي امت اسلام تا به امروز گشتند و از همه مهم تر اين که آنان دست خبيث خود را به قتل شش امام معصوم يعني امام صادق ـ عليه السلام ـ تا امام حسن عسگري ـ عليه السلام ـ آلوده ساختند.امام حسن عسگري ـ عليه السلام ـ در زمان خلافت سه خليفه عباسي زندگي و امامت مي کرد که اولين خليفه به نام معتز بالله بود که فرزند متوکل عباسي است که پس از برکناري مستعين در سال 252 هـ.ق زمام امور را به دست گرفت.در آن زمان ترکان تسلط زيادي بر امور کشور داشتند و به جاي اين که آنان مطيع خليفه باشند، خليفه مطيع آنان بود. که به طور خلاصه بايد بيان داشت، دوران معتز، دوران درگيري او با ترکان بوده است. ترکان وقتي ديدند که معتز به قتل عام آن ها فکر مي کند و در پي کشتن سران آن هاست، تصميم گرفتند که دسته جمعي به نزد او بروند و او را ملامت کنند و از او پول بگيرند. ولي او از اين کار امتناع ورزيد، ترکان بر سرش ريختند و در نتيجه او را کشتند. که بعد از او «مهتدي» دومين خليفه معاصر امام يازدهم ـ عليه السلام ـ و چهاردهمين خليفه عباسي بود که بر مسند خلافت تکيه زد.«مهتدي» از ابتداي خلافتش، عمر بن عبد العزيز، حاکم اموي را الگوي خويش قرار داد، او گاهي مي گفت: در ميان خلفاي اموي حداقل يک فرد پاکدامن وجود داشت، براي ما بسيار شرم آور است که در ميان خلفاي عباسي کسي شبيه او نباشد.از اين رو، محلي براي دادرسي به شکايت مردم بنا کرد و خود شخصاً به دادخواهي مي پرداخت. او امر به معروف و نهي از منکر مي کرد و شراب و آوازه خواني را ممنوع ساخت و هر روز جمعه براي اقامه نماز جمعه به مسجد جامع مي رفت. و در دل شب با خدا خلوت مي کرد و مي گريست.[1]چنين کسي با چنين احوالي که ذکر شد، مي بايست در رده اولياء خدا قرار گيرد. اما مي بينيم او که اين چنين به درگاه باري تعالي اشک و فغان سر مي دهد فرزند ارجمند پيامبر اکرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ يعني امام عسگري ـ عليه السلام ـ را در زندان قرار داده و حتي تصميم بر قتل آن حضرت گرفته بود. کارهاي مهتدي در جلب نظر عام و خاص زمينه توطئه ترکان بر او را فراهم ساخت که منجر به کشته شدنش گرديد. در زمان مهتدي، شورش هاي زيادي به وقوع پيوست که مشهورترين آن، قيام صاحب الزنج مي باشد.او مدعي بود که او ذريه اهل بيت است. او خود را علي بن محمد بن احمد بن عيسي بن زيد بن علي بن حسن بن ابي طالب مي دانست اما اعمالش مناقض يک ديگر بودند و کودکان و افراد ناتوان را به قتل مي رساند ؛ از امام حسن عسگري ـ عليه السلام ـ درباره او سؤال کردند، حضرت فرمود:«صاحب الزنج ليس منا اهل البيت او ليس من اهل البيت؛[2] او از ما نيست بلکه هيچ وقت از ما اهل بيت نبوده است».بدين سان، امام ـ عليه السلام ـ با اين بيان شيوا، او را رسوا و هم چنين ذهن عوام را از بدبيني و سوء ظن نسبت به اهل بيت ـ عليهم السلام ـ پاک ساخت.«معتمد» سومين خليفه عباسي معاصر امام حسن عسگري ـ عليه السلام ـ مي باشد؛ او چهار سال از دوران امامت امام همام ـ عليه السلام ـ در مسند خلافت بود. مورخان درباره او نوشته اند: او فردي عياش و مفسد الراي و اخلاق بود بديهي است که کسي که مدام در مستي و جام و شراب غوطه ور باشد، ديگر جايي براي رسيدگي به امور ديگر ندارد. معتمد نيز مانند خلفاي پيشين، همچنان امام عسگري ـ عليه السلام ـ را زير فشار و زندان قرار داد. او دژخيماني چون يحيي بن قتيبه و علي بن جرين را براي اذيت و آزار امام حسن عسگري ـ عليه السلام ـ گمارد.[3] بايد گفت که اوضاع سياسي در زمان امام حسن عسگري ـ عليه السلام ـ دوران خفقان و فشار و سياهي بود. بطوري که اين فشار و خفقان بر اوج خود در زمان امام عسگري ـ عليه السلام ـ رسيده بود. و اين به خاطر دو علت بود.1ـ در زمان امام يازدهم ـ عليه السلام ـ شيعه به صورت يک قدرت عظيم در عراق در آمده بود و همه مي دانستند که اين گروه، حکومت هيچ يک از عباسيان را مشروع نمي دانند و هيچ گاه سر تعظيم در برابر آن ها فرود نمي آورند.2ـ به دليل اين که امام يازدهم ـ عليه السلام ـ پدر منجي عالم بشريت است، خاندان عباسي و پيروان آنان از طريق روايات و اخبار متواتر مي دانستند که آن کسي که تار و مار کننده حکومت هاي خود کامه و براندازنده طاغوتيان است، همان مهدي موعود ـ عليه السلام ـ و از نسل امام عسگري ـ عليه السلام ـ مي باشد، به همين جهت پيوسته مراقب اين امام همام بودند، تا بلکه بتوانند فرزندش را نابود کنند.[4]در اين چنين شرايط بحراني و جو خفقان حاکم بر جامعه که ارتباط مستقيم با شيعيان امکان پذير نبود بايد چاره اي انديشيد، لذا ائمه اطهار عليهم السلام از زمان امام صادق ـ عليه السلام ـ راه کاري نو براي ترويج دين مبين و انجام رسالت خويش ابداع کردند و آن استفاده از وکلا و نمايندگان در ساير مناطق بود.البته عوامل ديگري نيز غير از جو حاکم بر جامعه در تشکيل و گسترش سازمان وکالت، مؤثر بوده استمعرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:1ـ حيات امام العسکري ـ عليه السلام ـ ، نويسنده:محمد جواد طبسي.2ـ برگزيدگان بازنويسي مهدي رحيمي، عبد الله طاهر خاني ، جلد2 .3ـ خانه هاي ماذون، محمد باقر مدرس بستان آبادي.4ـ محمد رضا جباري، سازمان وکالت و نقش آن در عصر ائمه ـ عليهما السلام ـ ص 75.5ـ خورشيد سامرا امام حسن عسگري ـ عليه السلام ـ ، شيرين پاک نيا .6ـ چهره هاي درخشان سامرا ـ ، علي رباني خلخالي .7ـ فرهنگ جامع سخنان امام حسن عسگري ـ عليه السلام ـ، مترجم جواد محدثي .8ـ با خورشيد سامرا، تحليلي از زندگي امام حسن عسگري ـ عليه السلام ـ نويسنده محمد جواد طبسي، مترجم عباسي جلالي.9ـ تاريخ العرب، فيليپ حتي، ج3، انتشارات دار غندوز بيروت، 1994. .

سامانه پاسخگویی به سوالات و شبهات

مرجع:

ایجاد شده در 1400/12/28

لینک کوتاه