با توجه به اینکه حکم اولیه شرع درباره خوابیدن در حرم ائمه علیهم السلام، جواز است، منع خدام و ماموران حرم از خوابیدن زوار حکمش چیست؟ آیا مصداق تحریم حلال خدا و ایذاء مومنان نیست؟ آیا مخالفت با اصل موضوع اماکن وقف عموم نیست که یکی از کارکردهای این اماکن، انواع تصرفات حلال اعم از خوردن و خوابیدن و ... است مادامی که منافی با اصل نیت وقف نداشته باشد، و آیا برای تولیت موقوفه جایز است که چنین تصرفاتی که به حکم اولیه شارع جائز است با اعذاری مثل خوابگاه شدن حرم یا سرقت اموال زوار خوابیده و ...، تحریم کند؟همین مساله در مورد مساجد هم مطرح است که آیا بستن در مساجد به بهانه به سرقت رفتن اموال مسجد و خوابیدن معتادان و کارتن خوابها و ...، خلاف حکم اولیه شرع مقدس و خلاف نیت وقف این اماکن جهت تصرفات حلال بندگان خدا اعم از عبادت و اعتکاف و خوردن و خوابیدن، نیست؟

انتخاب مساجد و حرم های مطهر برای جای خواب آثار نامطلوب زیادی دارد که به تجربه ثابت شده است و تدریجا چهره مسجد و حرم به کلی تغییر پیدا می کند اما درهای مساجد نباید بلافاصله بعد از نماز بسته شود و مساجد باید تا آخر وقت نماز باز باشند و سزاوار است خادمی برای مسجد انتخاب کنند که تمام وقت در مسجد حضور داشته باشد. .

پایگاه اطلاع رسانی دفتر آیت الله العظمی مکارم شیرازی

مرجع: آیت الله مکارم شیرازی

ایجاد شده در 1400/12/14

لینک کوتاه