۱-موضوع کرامت: نجات سرنشینان هواپیماى مشهد مقدّس منبع کرامت: دفتر ثبت کرامات و خاطرات مسجد مقدّس جمکران، شماره ۹۷ مشخصات: آقاى م - ح، روحانى، ساکن تهران زمان کرامت: ۲۸/۱۲/۷۵ مکان کرامت: تهران تاریخ ثبت کرامت: ۱۳۷۶ خلاصه کرامت:در تاریخ ۲۸اسفند سال ۷۵که به قصد زیارت امام رضا علیه السلام همراه عده اى از آقایان در هواپیما بودیم، وقتى بر فراز آسمان مشهد مقدّس رسیدیم، هواپیما دچار نقص فنى شد و بعد از حدود ۴۵دقیقه به طرف تهران برگشت و با اعلام آمادگى براى هر اتفاق ناگوار، همه مسافرین با توسل به حضرت صاحب الزمان علیه السلام و تکرار ذکر "یا ابا صالح المهدى ادرکنى"

1-موضوع کرامت: نجات سرنشینان هواپیماى مشهد مقدّس منبع کرامت: دفتر ثبت کرامات و خاطرات مسجد مقدّس جمکران، شماره 97 مشخصات: آقاى م - ح، روحانى، ساکن تهران زمان کرامت: 28/12/75 مکان کرامت: تهران تاریخ ثبت کرامت: 1376 خلاصه کرامت:در تاریخ 28اسفند سال 75که به قصد زیارت امام رضا علیه السلام همراه عده اى از آقایان در هواپیما بودیم، وقتى بر فراز آسمان مشهد مقدّس رسیدیم، هواپیما دچار نقص فنى شد و بعد از حدود 45دقیقه به طرف تهران برگشت و با اعلام آمادگى براى هر اتفاق ناگوار، همه مسافرین با توسل به حضرت صاحب الزمان علیه السلام و تکرار ذکر "یا ابا صالح المهدى ادرکنى"توجه حضرت را به زائرین جد بزرگوارشان جلب کردیم و از سقوط حتمى نجات پیدا کردیم.شرح واقعه از زبان آقای م ح :در تاریخ 28اسفندماه 1375با هواپیما همراه بعضى از دوستان اهل علم و مداح تهرانى و همچنین عده اى از مسئولین کشور عازم مشهد مقدس بودیم.وقتى هواپیما به فرودگاه مشهد رسید، خود را آماده پیاده شدن مى کردیم، یک مرتبه متوجه شدیم هواپیما دچار نقص فنى شده است و نمى تواند در باند فرودگاه بنشیند، نزدیک 45دقیقه تا یک ساعت، هواپیما در آسمان مشهد سرگردان مى چرخید. در نهایت مجبور شدیم به تهران برگردیم که حدود شش ساعت رفت و آمد و معطل شدنمان در آسمان شهر طول کشید.همه سرنشینان نگران بودند که چه اتفاقى پیش خواهد آمد. وقتى از خلبان و خدمه هواپیما سؤال مى شد، اول جریان را نمى گفتند.ولى وقتى یکى از مسئولین به طور خصوصى از خلبان پرسید، گفت: وقتى آماده فرود مى شدم،متوجه شدم که چرخ هاى هواپیما باز نمى شوند و هرچه سعى کردیم، نتیجه نگرفتیم و الآن هم به طرف تهران بر مى گردیم و دستور داده اند که در آنجا آتش نشانى آماده باشد، به خاطر اینکه احتمالا سقوط مى کنیم و هواپیما آتش مى گیرد!همین که به نزدیکى فرودگاه تهران رسیدیم، مسئولین هواپیما اعلام کردند:که ما به هیچ وجه نتوانستیم چرخ هاى هواپیما را باز کنیم و امکان نشستن به صورت عادى وجود ندارد، باید آماده سقوط باشیم، اگر کسى دندان مصنوعى دارد، بیرون بیاورد، همه کفش هایشان را در آورند و هرکس هم عینک دارد از روى چشمش بردارد.خوب معلوم است که انسان در چنین موقعیتى چه حالى پیدا مى کند. بنده هم مثل سایرین منقلب شده بودم و در آخرین لحظات، عمامه ام را برداشتم و گفتم: آقایان اگر آخرین لحظه زنده بودنمان هست، بهتر است که به امام زمان حجة بن الحسن علیه السلام متوسل شویم.همه منقلب بودیم، من دستم را روى سرم گذاشتم و گفتم: همه بگویید:یا أبا صالح المهدی ادرکنی، یا أبا صالح المهدی أدرکنی...همه مسافران با همان حالى که داشتند با صداى بلند مى گفتند: یا أبا صالح المهدی أدرکنى ...همه در حال توسل بودند که یک دفعه خلبان گفت: بشارت! امام زمان علیه السلام عنایت فرمود، چرخ ها باز شد.همه یک صدا صلوات فرستادند و به سلامت به زمین نشستیم. تمامى سرنشینان هواپیما مطمئن بودند که تنها معجزه امام زمان علیه السلام بود که در آن لحظات آخر، ما را نجات داد و به زائرین جدّش امام رضا علیه السلام توجه فرمود.افسوس که عمرى پى اغیار دویدیماز یار بماندیم و به مقصد نرسیدیمسرمایه زکف رفت و تجارت ننمودیمجز حسرت و اندوه متاعى نخریدیمشاها به فقیران درت روى مگردانبر درگهت افتاده به صد گونه امیدیم 2-نیمه شب چهارشنبه، پنجم آبان ۱۳۷۲ش برابر دوازدهم جمادی الاول ۱۴۱۴ق خورشید عالم‌تاب امامت، حضرت بقیه الله الاعظم علیه السلام برگی دیگر از عنایات ویژه خود را به نوجوانی زاهدانی که اهل تسنن هم بود، ارزانی داشت. این نوجوان که سعید چندانی نام داشت، در پی بیماری سرطان به بیمارستان امام خمینی تهران مراجعه می‌کند. تشخیص اولیه پس از نمونه‌بردای، وجود غده بدخیم را تأیید می‌کند. در بیمارستان «الوند» غده‌ای یک و نیم کیلویی از بدن سعید خارج می‌شود؛ ولی طولی نمی‌کشد که مجدداً عود می‌کند. پزشکان اظهار عجز می‌کنند. غم و ناامیدی سراسر وجود سعید، برادر و مادرش را که همراه او هستند، می‌گیرد؛ ولی شبانگاهان اتفاقی می‌افتد که زمینه حادثه‌ای می‌شود که بعدها در زندگی این خانواده تأثیر بسزایی می‌گذارد.در عالم خواب به مادر سعید مکانی معرفی می‌شود که تا به‌حال اسمش را هم نشنیده است. صبح که از خواب برمی‌خیزد، از اطرافیان در بیمارستان سراغ مسجدی می‌گیرد به‌نام «مسجد جمکران» و می‌فهمد جمکران میعادگاه عاشقان گل نرگس است.وی پس از آشنایی مختصر با مسجد مقدس جمکران؛ بلافاصله دست بچه‌هایش را می‌گیرد و رهسپار قم می‌شود. آنان بعد از ظهر سه شنبه وارد جمکران می‌شوند و برای اسکان، توسط خادمان به یکی از اتاق‌ها راهنمایی می‌شوند. اعمال مسجد را یاد می‌گیرند و با عشق و علاقه و امید، شروع به انجام آن‌ها می‌کنند.شور و عشق همراه دعا و نیایش هزاران عاشق دلباخته وی را مشتاق‌تر می‌کند، تا دست توسل به سوی مولای عاشقان و سرور دل‌ها گل فاطمه علیها السلام دراز می‌کند: «خدایا به حق کسی که در این مسجد، مردم به امید لقایش جمع شده‌اند...»و فردا صبح ...... سعید، دیگر بیمار نیست ...سعید، شفای خود را چنین بیان می‌کند:درست، ساعت سه بعد از نیمه شب بود که در عالم رؤیا دیدم نوری از پشت دیوار ساطع شد و به‌طرف من به راه افتاد . او یک انسان بود؛ ولی من از او فقط نور خیره‌کننده‌ای می‌دیدم که آهسته آهسته به من نزدیک می‌شد. ابتدا مضطرب شدم؛ سعی کردم برخود مسلط شوم. هنگامی که نور به من رسید، به ناحیه سینه و شکم من اصابت کرد و برگشت.از خواب بیدار شدم و چیزی متوجه نشدم. باز هم خوابیدم. صبح که از خواب برخاستم سعی کردم خود را به عصایم نزدیک کنم و عصا را بردارم. ناگاه متوجه شدم بدنم سبک شده و آن حالت درد شدید به کلی از من رفع شده است.در آن وقت متوجه شدم شفا یافته‌ام و آن نور، وجود مقدس حضرت صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه الشریف بوده است.سعید با مادر و برادر خود، سه شب در زائرسرای مسجد اقامت کردند.شب سوم که شب جمعه بود، عنایت دیگری شد که این بار در بیداری انجام پذیرفت. متن واقعه از زبان سعید:شب جمعه، در اطاق شماره هشت نشسته بودم و مادرم مشغول تلاوت قرآن بود که احساس کردم شخصی کنارم نشست و برایم رهنمودها و دستورالعمل‌هایی بیان فرمود.چون سخنانش تمام شد، برگشتم و کسی را ندیدم. از مادرم پرسیدم: «مادر با من بودی» گفت: «من قرآن می‌خواندم؛ با تو نیستم». آن موقع، پتو را بر سرم کشیدم و هرچه به مغزم فشار آوردم که مطالب آن شخص را به خاطر بیاورم، چیزی به یادم نیامد.روز جمعه، سعید و مادرش به تهران باز می‌گردند و به بیمارستان الوند مراجعه می‌کنند. پس از عکس‌برداری معلوم می‌شود سعید، صحیح و سالم است و از غده بدخیم سرطانی هیچ خبری نیست.و پزشکان مات و مبهوت، به عکس‌ها خیره می‌شوند ....،باورکردنی نیست.تصاویرسعید، پروندهای پزشکی او وکسانی که او را پیش از بیماری و پس از آن دیده‌اند ،خادمانی که او را به اتاق، راهنمای کردند و پس از شفا با اشک و شوق، او را در برگرفته‌اند، هنوز و هنوز هم موجود هستند ..00 .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه