شراب طهور چیست؟

«شراب» به معنای نوشیدنی و «طهور» به معنای چیزی است که پاک و پاک کننده است. از آیات مختلف استفاده می‌شود که در بهشت انواع نوشیدنی‌های گوارا و پاک با کیفیت‌های متنوع وجود دارد. و در یک آیه از قرآن تعبیر به «شراباً طهورا» شده است: «و پروردگارشان شراب طهور به آنها می‌نوشاند». در این‌که منظور از «شراب طهور» چیست، سه قول وجود دارد: 1. بعضی گفته‌اند مُراد از آن نوعی نوشیدنی است که آن‌را بعد از غذاهای بهشتی می‌خورند و همه فضولات درونی را پاک می‌کند، و فقط چیزی به صورت عرق خوشبو و معطر از پوست تنشان تراوش می‌کند. 2. برخی دیگر گفته‌اند: مُراد از آن بهره‌های روحی و معنوی برای سیر معنوی و سلوک روحانی است، چنان‌که از امام صادق(ع) روایت است که: «چون مؤمن شراب طهور بیاشامد از همه ما سوی الله اعراض می‌کند و متوجه مولا (خدا) می‌شود». از امام باقر(ع) است که: «[مؤمنان] وقتی از آن شراب شربتی می‌نوشند خداوند به وسیله آن، قلوبشان را از حسد پاک می‌کند». 3. عده‌ای جمع بین دو نظر نموده و گفته‌اند: چون انسان آمیزه زیبایی از خاک تیره و روح خداست: خداوند افزون بر ارزاق مادّی، برای وی بهره‌های روحی و معنوی قرار داده، و چون آدمیان در سیر و سلوک خویش متفاوت‌اند بهره‌های بهشتی آنان نیز گوناگون است. در آیاتی از قرآن مجید شراب‌های بهشتی را در زیباترین تعبیر، همراه زیباترین ساقیان، خوب‌رویان و خوش‌قامتان با چشمان فرو هشته وصف کرده است که با جامی از باده ناب پیرامون بهشتیان به گردش در می‌آیند، باده‌ای سخت سپید که نوشندگان را لذّتی خاص می‌دهد که نه در آن فساد عقل است، و نه ایشان از آن به بدمستی و فرسودگی می‌افتند. در آیات دیگر است که برخی همانند «ابرار» از شراب گواری «رحیق مختوم» سیراب می‌شوند که مُهر مشکین صیانت از باطل بر آن نهاده شده و از گزند هر آلودگی منزّه است. و بهره «مقربان»، شراب چشمه تسنیم است که ساقی آن ذات اقدس اله و ساغر آن حقیقت نفیس معرفت و محبّت به اوست. از پیامبر اکرم(ص) است که فرمود: «تسنیم، شریف‌ترین نوشیدنی در بهشت است که محمد(ص) و آلش از آن می‌نوشند و اصحاب یمین و بقیه اهل بهشت از مخلوط شده آن می‌نوشند». در نتیجه: همان‌طور که انسان‌ها در دنیا، در مراتب مختلف قرار دارند، در بهشت نیز دارای مراتب گوناگون‌اند و بهره آنان نیز از بهشت به تناسب ظرفیت و توان روحی آنهاست و به همین سبب در قرآن با تعابیر متفاوت از آنان یاد می‌شود. عده‌ای را «اصحاب یمین»، عده‌ای را «ابرار» و عده‌ای را «مقرّبان» درگاه حق می‌نامند. و بهره‌هایشان نیز به تناسب مقامشان متفاوت است. .

موتور جستجوی پرسش و پاسخ دینی امین

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/03

لینک کوتاه