درباره حضرت ابوطالب، کتاب ها و زندگي اش توضيحاتی را بفرمائيد.

جناب ابو طالب ـ عليه السلام ـ، عموي بزرگوار حضرت پيامبر ـ صلي الله عليه و آله وسلم ـ، و پدر ارجمند علي ـ عليه السلام ـ، حدود هشتاد و چند سال قبل از هجرت متولد شد. پدرش عبدالمطلب از شخصيت هاي بزرگ مکه بود، منصب «سقايت» و «رفادت» (تأمين آب و غذا براي زائران کعبه)، را به عهده داشت. در ميان فرزندان متعددش، سه پسر به نام ابوطالب، زبير و عبدالله (پدر پيامبر ـ صلي الله عليه و آله وسلم ـ ) از يک مادر، به نام فاطمه دختر عمروبن عائذ بن عمران بن مخزوم، زاده شده اند. عبدالمطلب در بستر مرگ، در جمع فرزندانش وصيت کرد و سرپرستی حضرت محمد ـ صلي الله عليه و آله وسلم ـ را که تا هشت سالگي آن حضرت، خود بر عهده داشت به ابوطالب واگذار کرد. از اين زمان، ابوطالب ـ عليه السلام ـ سرپرستي محمد ـ صلي الله عليه و آله وسلم ـ را بر عهده گرفت. وی که مانند بيشتر رؤساي قريش، مردي تاجر بود، در يکي از سفرها به شام، محمد ـ صلي الله عليه و آله وسلم ـ را با خود همراه کرد و در همين سفر بود که راهبي نصراني به نام بحيرا، به پيامبري آن حضرت بشارت داد. سخاوت ابوطالب ـ عليه السلام ـ در بين قريش معروف بود و هر وقت اطعام مي کرد، هيچ يک از افراد قبيله در آن روز به اين کار نمي پرداخت. درباره عدالت، درايت و نفوذ ايشان گفته اند، قبايل عرب در مکه، ابوطالب را به عنوان داور خود مي شناختند و او نيز در داوري، جانب حق را نگه مي داشت و مردي صاحب رأي بود. وي در دوران جاهليت، نخستين کسي بود که سوگند در شهادت براي اولياي دم را بنا نهاد و اين روش بعد ها جزء سنت ها و حقوق اسلامي شد. حضرت ابوطالب ـ عليه السلام ـ ، منصب سقايت را که از پدرش عبدالمطلب به ارث برده بود، در ازاي دين خود به برادرش عباس سپرد. چون ابوطالب به رغم آن که سيادتش را همه گردن نهاده بودند، مردي تنگدست، اما بلند طبع بود و تنگدستی خويش را بر کسي، آشکار نمي کرد. پيامبر ـ صلي الله عليه و آله وسلم ـ که در اين ايام با تأييد عموي بزرگوار خود ابوطالب، با خديجه کبري ازدواج کرده. و از توانايي مالي برخوردار شده بود، در يک سال قحطي، براي کاستن از بار معاش عمويش، علي ـ عليه السلام ـ را به نزد خويش برد و علاوه بر قبول کردن هزينه ي وي به تربيت او نيز همت گماشت؛ جعفر بن ابيطالب را نيز عباس، عموي پيامبر ـ صلي الله عليه و آله وسلم ـ، نزد خويش برد و نگهداري وي را بر عهده گرفت. وقتي که پيامبر ـ صلي الله عليه و آله وسلم ـ به پيامبري مبعوث شد و بعد از سه سال تبليغ سري، دعوتش را آشکار کرد، سران قريش، نزد حضرت ابوطالب آمدند و از ايشان خواستند، برادرزاده اش را از اين کار باز دارد يا حمايت خود را از وي برگيرد. ابوطالب گاهي با لحني ملايم با مشرکان سخن مي گفت و با پيامبر ـ صلي الله عليه و آله وسلم ـ در اين باره به گفت و گو مي نشست. پشتيباني آشکار حضرت ابوطالب ـ عليه السلام ـ، بر کافران گران آمد و چون مي پنداشتند که غمخواري ايشان از محمد ـ صلي الله عليه و آله وسلم ـ که در کودکي به «يتيم ابوطالب» شهرت داشت، فقط به خاطر فرزند خواندگي اوست، بنابر اين عماره بن وليد را که جواني خردمند و خوشرو بود، همراه گرفتند و به قصد مبادله با حضرت محمد ـ صلي الله عليه و آله وسلم ـ ، پيش ابو طالب ـ عليه السلام ـ آمدند. ابوطالب سخت برآشفت و به آنها جواب رد داد. هنگاميکه دعوت حضرت محمد–صلی الله عليه و آله- در مکه بالا گرفت، سران قريش به فکر کشتن آن حضرت افتادند و از ابوطالب–عليه السلام- خواستند که پيامبر–صلی الله عليه و آله-را به آنها تسليم کند. زمانی که ايشان، پيشنهاد مشرکان را نپذيرفت، با خود پيمان بستند که از هر گونه روابط فردي و اجتماعي با بني هاشم اجتناب کنند. لذا پيامبر ـ صلي الله عليه و آله وسلم ـ و عمويش ابوطالب ـ عليه السلام ـ و مسلمان ها در محلي به نام «شعب ابي طالب» ساکن شدند. از بني هاشم و بني عبد المطلب جز ابو لهب، همگي به ابوطالب ـ عليه السلام ـ پيوسته و او شعري در مدح قوم خود سرود و آن ها را در پايداري دفاع از حريم پيامبر ـ صلي الله عليه و آله وسلم ـ، تشويق کرد. حضرت ابوطالب ـ عليه السلام ـ، در راه حفظ پيامبر ـ صلي الله عليه و آله وسلم ـ، از پاي ننشست و سه سال زندگی در محاصره اقتصادی را بر رياست و سيادت مکه، ترجيح داد، تا آن جا که فشارهای سه ساله، او را فرسوده ساخت و چند روز پس از نقض محاصره ي اقتصادي ، در سن هشتاد و چند سالگي، در سال دهم بعثت، رحلت نمود. بدين ترتيب پيامبر ـ صلي الله عليه و آله وسلم ـ حامي بزرگ خويش را از دست داد. درباره ي حضرت ابوطالب ـ عليه السلام ـ ،کتاب هاي زيادي نوشته شده است که به برخي از آن ها اشاره مي کنيم: 1. مواهب الواهب في فضائل ابي طالب، تأليف شيخ جعفر بن حاج محمد نقدي که در سال 1341 هـ . ق، در 154 صفحه در نجف اشرف چاپ شده و بسيار متقن و مستدل مي باشد. 2. الشهاب الثاقب لرجم مکفر ابي طالب، تأليف شيخ نجم الدين پسر ميرزا محمد تهراني. 3. شيخ الابطح يا ابو طالب، تأليف سيد محمد علي آل شرف الدين عاملي که در سال 1349 هـ . ق، در 96 صفحه در بغداد چاپ شده و کتابي است مختصر و مفيد. 4. القول الواجب في ايمان ابي طالب، تأليف شيخ محمد علي بن ميرزا جعفر علي فصيح هندي مقيم مکه ي معظمه. 5. مقصد الطالب في ايمان آباء النبي و عمه ابي طالب که فارسي است و در سال 1311 هـ . ق، در بمبئي چاپ شده است. اين کتاب تأليف شمس العلماء ميرزا محمد حسين گرگاني مي باشد. 6. بغيه الطالب في ايمان ابي طالب، تأليف مفتي شريف سيد محمد عباس تستري هندي که در سال 1306 هـ . ق، فوت کرده است. 7. ابوطالب مومن قريش، تأليف عبداله علي الخنيزي که کتابي است تاريخي ـ کلامي به زبان عربي و مولف از نويسندگان معاصر لبنان است. اين کتاب در سال 1381 هـ . ق در بيروت به چاپ رسيده است. 8. آيه الله شيخ جعفر سبحاني در جلد اول فروغ ابديت مطالب بسيار با ارزش در رابطه با حضرت ابوطالب به نگارش در آورده است. .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه