من احساس می کنم دیگه خدا به حرفهام گوش نمی ده احساس گناه می کنم چی کار کنم؟

حساسیت و دل نگرانى شما در مورد اعمالى که قبلا داشته اید و به اعتقاد شما ناشایست و خطا بوده است ، بشارت دهنده وجود روح تقوا و خداترسى در شما است . این گونه نگرانى ها و اندوه ها نسبت به خطاها و سستى ها به ویژه در یک جوان بیانگر لطف خداوند و عنایت او به شما است و این مطلبى است که بسیار قابل توجه مى باشد و باید از این فرصت طلایى بهره بردارى کنید و انگیزه دیندارى و دانش دینى خود را افزایش دهید . حسرت بر اعمال بد و نادرست گذشته و اندوهگین بودن به خاطر آن ، امرى مطلوب و پسندیده است البته به شرط آن که از حد و اندازه معمول تجاوز نکند . معیار این مرز شکنى این است که این حالت شما را از زندگى عادى خود باز ندارد و به زندگى شما آسیب نرساند هدف از ندامت و پشیمانى از برنامه ها و کارهاى گذشته و غصه دار بودن این است که چنین اشتباهى در آینده تکرار نگردد و خطاها و کاستى هاى گذشته را با عزم و اراده اى مستحکم در آینده جبران نماییم و با عبرت آموزى از گذشته و دستیابى به عوامل خطاهاى گذشته ، راه آینده را با استوارى و صلابت بپیماییم و به سعادت حقیقى در دنیا و آخرت نائل گردیم . ولى اگر غصه و تأسف و اندوه برگذشته ، افق آینده را در نظر ما تیره و تار سازد و پاى رفتن و حرکت ما را سست نماید این دور شدن از هدف و تسلیم دام شیطان شدن و از چاله به چاه افتادن است . خداوندى که خالق و آفریننده ما است و از ضعف و ناتوانى و جهالت ما از همان ابتداى افرینش و قبل از آن آگاه بوده و مى دانسته ما انسان هاى خدا باور و معتقد به او دچار لغزش و خطا مى شویم و گاه گاهى در دام خدعه و فریب شیطان مى افتیم ، و لذا بابى به نام توبه رافرا روى ما گشوده است و ما را دعوت نموده که بعد از لغزش و افتادن با توبه و پشیمانى و عذرخواهى بلند شویم و قد راست نماییم و عجز و نیاز را به پیشگاه او ببریم و رشته اتصال بین خود و خدا را که با گناه و خطا پاره کرده ا یم دوباره گره بزنیم و با آب اشک و توبه ، چهره خویش را از گناهان بزداییم و او وعده پذیرش توبه و آمرزش داده است . حال اگر انسانى دچار خطا و گناه گردید و متوجه خطاى خود شد و پشیمان و نادم گردید وعذر تقصیر به پیشگاه با عظمت خداوند آورد ولى به آمرزش و لطف حق اعتمادى نداشت و تصورش این بود که مورد مغفرت و رحمت حق قرار نگرفته ، معلوم است که وعده هاى الهى را باور نکرده و خداوند را به غفور بودن و رحمان و رحیم بودن نشناخته و یا گناه خود را که با همه بزرگى محدود است بزرگتر از صفات رحمت و مغفرت الهى که بى حد و بى کرانه است مى بیند . توجه داشته باشید که دام هاى شیطان بسیار متنوع و رنگارنگ است . شیطان که استاد مکر و فریب است براى هر فردى دامى ویژه او دارد براى بندگان با تقواى الهى دامى و براى بندگان فاسق دامى دیگر دارد . هدف شیطان بازداشتن از یاد خداوند و فاصله انداختن بین بندگان و خداوند به هر طریق ممکن است . اندوه بر گذشته اگر باعث تباه شدن فرصت هاى آینده و حال ما گردد و حال و آینده مان را با تأسف و تحسر و اندوه بر اعمال گذشته سپرى سازیم ، در واقع شاد کردن شیطان و کمک به او در پیاده کردن اغراض شوم اوست . آیا شما تصور مى کنید همه بندگان خوب و لایق خداوند که به مقام قرب او رسیده اند و سر بر آستانه با عظمت او ساییده اند همگى از ابتداى عمر ، پاک و بى خطا و بى جرم بوده اند ؟ خیر ، این ویژگى تنها مخصوص بندگان معصوم خداوند یعنى انبیا و اولیا ( ع ) است و دیگران کم و بیش از خطا و اشتباه در برهه اى از دوران عمر خویش و به ویژه دوران نوجوانى و جوانى که دوران اوج غریزه و غلبه سستى قدرت و نیرو در انسان است ، دچار خطا و اشتباه و گناه بوده اند . بزرگانى مثل فضیل بن عیاض و بشر حافى و افراد فراوان دیگرى که عمرى را در فساد و آلودگى و گناه به سر بردند ولى بالاخره لطف حق و هدایت الهى شامل حالشان گردید و نه تنها خود راه هدایت را یافتند بلکه راهنماى دیگران در ظلمت ها و تیرگى ها شدند و با جبران گذشته و پا گذاشتن در جاده بندگى ، پله هاى قرب حق را پیمودند و در مقام صدق و راستى و در جوار خداوند آرمیدند ، الگوها و نمونه هاى روشنى براى ما مى باشد که مراقب باشیم از راهى که فکر مى کنیم درست و مطلوب است و ناخواسته در دام شیطان گرفتار نگردیم و آینده مان را به سرنوشت گذشته مان دچار نسازیم . به لطف و عنایت و رحمت و پرده پوشى و مغفرت الهى ایمان بیشترى داشته باشیم و به وعده هاى حق و بشارت هاى او خوش گمان تر باشیم که خداوند همان گونه که درباره او گمان مى کنیم با ما رفتار مى کند و او را همان گونه که تصور مى کنیم مى یابیم . دوست عزیز ریشه بسیارى از مشکلات شما احساس گناه است . در این باره خداوند مى فرماید : ( ( و لا تیائسوا من روح الله یعنى از رحمت خدا نا امید نشوید . . . ) ) به قول شاعر : این در گه ما درگه نومیدى نیست صد بار اگر توبه شکستى باز آى اینکه هرگاه انسان به خود نظر مى افکند معمولا صحیفه اعمال خود را آلوده و مشوب به رذایل اخلاقى مى بیند در این حال اگر راهى و روزنه اى براى پالایش وجدان از بدى ها نباشد انسان در سراشیبى سیه روزى و شقاوت کامل قرار مى گیرد و به سمت نومیدى و غرقه شدن در مرداب رذایل فرو مى رود افزون بر این از جنبه روحى و روانى گناه و خطا در انسان حالتى پدید مى آورد که اگر زایل نشود آمادگى بیشترى براى ارتکاب خلاف در فرصتهاى آینده خواهد داشت . ازاین رو : اولا ) توجه به ریشه هاى ناخود آگاه اعمال از جهت انگیزشى و انتخابهاى بعدى ضرورت دارد . ثانیا ) اگر این احساس گناه بر روح انسان غالب شود و تداوم یابد زمینه ساز افسردگى خواهد شد که انسان را از هر گونه باز سازى معنوى و حرکت به سوى کسب فضایل اخلاقى باز مى دارد به همین خاطر دین اسلام توبه را مطرح مى سازد توبه به معناى بازگشت دوباره براى نوسازى خویشتن است و شخصیتى نو , مصمم , متحول و امیدوار به رحمت خدا با صحیفه اى صاف و روشن براى تجدید اعمال بنا مى کند و این توجه در حقیقت همان لطف و رحمت الهى است . گناه عملى است که انسان با اختیار و آگاهى انجام مى دهد و بیشتر نسبت به کسانى صادق است که مى توانند از طریق حلال زندگى کنند ولى در اثر غفلت و سرکشى و طغیان ، در مقابل خداوند مى ایستند و با فرمان او مخالفت نموده و عملى را انجام مى دهند که خداى متعال از انجام آن راضى نیست ، ولى کسى که تحت فشار شدید شهوت تمام سعى خود را مى کند که به گناه نیافتد ولى گاهى توان خود را از دست مى دهد و ناخواسته آلوده مى گردد ، وضعیت اش مانند کسى که از روى سرکشى گناه مى کند نیست ، مانند دزدى که ثروت مند است و دزدى مى کند , در قیاس با کسى که از روى ناچارى و فقر مفرط دست به سرقت مى زند . از نظر شرعى سارق اولى اگر دزدى اش اثبات شود ، دست اش قطع مى شود ، ولى در مورد دومى که از روى ناچارى سرقت کرده ، حکم به قطع دست نمى شود . بنابراین اگر چه این عمل گناه است و باید آن را ترک کرد ولى با حالتى که شما دارید نباید احساس گناه افراطى کنید و از خودتان ناامید شوید و شخصیت خود را نادیده و کوچک بیانگارید و خود را فردى آلوده دامن و پست حساب کنید . سوال شما حاکى از وجود روح تقوا در شما است و ما شما را فردى متدین و صالح مى دانید که طالب نیکویى و حرکت در مسیر خداوند است . به نظر مى رسد که شیطان با بزرگ نشان دادن خطا و گناهان گاه گاه مى خواهد شما را از رابطه با خدا و طى مسیر کمال باز بدارد , خداى متعال همیشه به حرف بندگان خود گوش مى دهد , بنابراین این حالت را وسوسه شیطان بدانید و سر وقت نمازهاى خود را بخوانید و نگذارید روح یاس و ناامیدى بر شما غلبه کند . مطمئن باشید که خداوند شما را دوست دارد . .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه