شخصى در مسأله قضا و قدر و مشیت الهى معتقد است «تعیین سرنوشت انسان به اراده خداوند بوده و از قبل جایگاه او تعیین شده است». توضیح این که: «آنچه خداوند ـ درباره انسان ـ اراده مى کند، انسان نیز همان را اراده مى کند و انجام مى دهد، یعنى اگر به عنوان مثال «من» انجام یا ترک فعلى ـ اعم از فعل خیر یا شر ـ را اراده کنم، قبل از تعلق اراده من به آن، خداوند اراده کرده که من آن را اراده کنم؛ یعنى خداوند از قبل تعیین کرده که ما چه افعالى انجام بدهیم» دلیل کلّى ایشان این است که خداوند اجلّ از آن است که اراده وى مسبوق بر اراده غیر باشد. لطفاً بفرمایید: الف) آیا چنین عقیده اى درست است؟ ب) با توجه به این که ایشان از دوستانم مى باشد؛ و از این قبیل اعتقادات باز هم دارد، ارتباط من با ایشان چگونه باشد؟ آیا قطع رابطه کنم یا خیر؟ در صورت دوم آیا در صدد ارشاد او باشم یا خیر؟ در صورت اوّل چگونه او را ارشاد کنم؟

جواب سوال الف: این عقیده کاملاً اشتباه است؛ زیرا اگر این عقیده درست باشد نه ثوابى در کار خواهد بود نه عقابى، و نه بهشتى و نه دوزخى، و نه تکلیف واجب و نه حرامى؛ شرح این سخن را در کتاب پنجاه درس اصول عقائد و انگیزه پیدایش مذهب نوشته ایم؛ لطفاً مطالعه فرمایید. جواب سوال ب: در صورتى که امیدى به ارشاد او داشته باشید ارتباط با وى مانعى ندارد. منبع: استفتائات جدید، آیت‌‌ الله العظمی مکارم شیرازی دام ظله، جلد 4، تهیه و تنظیم: ابوالقاسم علیان نژادی، قم: انتشارات امام علی بن ابی‌طالب علیه ‌السلام، 1393. .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه