در مورد اعتقادات ادیان ابراهیمی، یهودی و مسیحی مختصر توضیح دهید.

اصول عقاید و باورهای دین یهود: یهودیان بر این باوراند که شریعت یکى است و ابتدا و انتهاى آن با حضرت موسى است. قبل از موسى شریعت و دینى نبوده؛ آنچه بوده، حدود عقلى و احکام مصلحتى بوده است. پس از موسى نیز شریعت و احکام دیگرى نبوده و نخواهد بود، زیرا نسخ احکام و دستورات الهى جایز نیست. نسخ یعنى بداء و بداء بر پروردگار روا نیست. یهود مدعى است که موسى گفته است آئین من هرگز منسوخ نخواهد شد. در این رابطه یهودیان سه دیدگاه دارند: گروهى بر آنند که نسخ در شرایع عقلا جایز نیست. گروهى مى گویند: عقلا جایز است ولى شرع آن را منع کرده؛ به همین جهت موسى گفته است که دین من منسوخ نخواهد شد. و گروه سوم مى گویند: نسخ شریعت (نه عقلا و نه شرعا) جایز نیست. بدون شک جامعه اى که در فقر اقتصادى مى سوزد، دعوت آن جامعه به معنویت و اخلاق و تقوى، احمقانه ترین کارى است که مى توان کرد! جامعه نو بنیاد یهود نیز بحرانهاى اقتصادى بسیارى را متحمل شد. یهودیان در پى آوارگى و سرگردانى چهل ساله در صحراى سینا به انحطاط اخلاقى دردناکى گرویدند. در تورات، سفر خروج، به این واقعیت اعتراف شده است: اگر درخت همسایه خود را به گرو گرفتى، آن را قبل از غروب آفتاب به او رد کن، زیرا که فقط پوشش او براى بدن او است. پس در چه چیز بخوابد. و اگر نزد من فریاد برآورد، هر آینه اجابت خواهم فرمود. فقر مطلق یهود آنان را به ستیزه جوئى با موسى واداشت. این وضعیت پس از مرگ موسى تجدید شد و این بار به فحشا انجامید. رهبران مذهبى یهود، به وضع احکام جزائى سختى پناه بردند. خاخامهاى یهود که متولیان رسمى دین موسى شده بودند و خود در رفاه و راحتى مى زیستند، براى اجراى اخلاق، قوانین و احکام جزائى شدیدى از قبیل سنگسار کردن زانى و زانیه و لاطى و ملوط و.. . وضع کردند. عدم بکارت عروس نشانى از بى عفتى بود و دختر سنگسار مى شد. خشونت اخلاقى معلول این فقر مطلق بود. روحیه درندگى و آدم کشى در یهودیان آواره تقویت شد. آنان براى توجیه وضع روحى و روانى خود، خداوند (یهوه ) را خدائى خونخوار و بى رحم معرفى مى کردند. یهودیان به مرز نهایى بى رحمى و قساوت رسیدند و در برخوردها حیوان و انسان و نبات را نابود مى کردند. آنان بر هر جا دست مى یافتند، کلیه مظاهر حیات را مى سوختند. آنان براى توجیه این جنایات آیاتى در تورات مى ساختند. این قوم فاقد هر گونه اخلاق انسانى بودند. یهودیان با پاکى و طهارت و نظافت بیگانه بودند و به انواع بیماریها مبتلا مى شدند و قربانیان بسیارى مى دادند. این وضعیت اخلاقى همچنان جزء سیره اخلاقى و زندگى یهودیان است. قوم یهود مردمى گمراه و خود خواه اند، گرچه آنان خود را قوم برگزیده خدا مى دانند. آنان این مطلب را به سلیمان نسبت مى دهند که مى گفت: خداى ما عظیم ترین خدایان است. احکام جزائى و حقوقى یهود بدون شک متاءثر از فرهنگها، مذاهب و ادیان مجاور است، احکام و قوانین جامعه مصرى، جامعه بابلى و جامعه ایرانى در تورات راه یافته است. احکام جزائى تورات با قوانین حمورابى بابل شباهت بسیار دارد. ده فرمان حضرت موسی: در سِفْرِ خروج باب بیستم تورات آمده است که چون موسى در کوه طور (سینا) به حضور یهوه رسید، با او حرف زد و پیمان بست. علامت قوس و قزح در آسمان به منزله امضاى یهوه در پائین قرارداد است. این قرارداد در همه جا بر لوح سنگى نوشته شد. در این الواح ده فرمان نگاشته شده است؛ یعنى فرامین دهگانه که در میان یهودیان احترام فراوانى دارد. فرامین دهگانه چنین است: 1- من یهوه خداى تو که تو را از زمین مصر از خانه غلامى بیرون آوردم، خدایان دیگرى غیر از من نباشد. 2- صورتى تراشیده و هیچ تمثالى از آنچه بالا در آسمان است و از آنچه پائین در زمین است و از آنچه در آب زیرزمین است، براى خود مساز. نزد آنها سجده مکن و آنها را عبادت منما، زیرا من که یهوه خداى تو مى باشم، خداى غیور هستم که انتقام گناه پدران را از پسران تا پشت سوم و چهارم از آنانکه مرا دشمن دارند، مى گیرم. و تا هزار پشت بر آنانکه مرا دوست دارند و احکام مرا نگاه دارند، رحمت مى کنم. 3- نام یهوه خداى خود را به باطل مبر، زیرا خداوند کسى را که اسم او را به باطل ببرد، بى گناه نخواهد شمرد. 4- روز شنبه را یاد کن تا آن را تقدیس نمائى. شش روز مشغول باش و همه کارهاى خود را بجا آور. اما روز هفتمین، سَبْتِ یَهْوَه، خداى تو است. در آن هیچ کار مکن، تو و پسرت و دخترت و غلامت و کنیزت و بهیمه ات و مهمان تو که درون دروازه هاى تو باشد. زیرا که در شش روز خداوند آسمان و زمین و دریا و آنچه را که در آنهاست، بساخت و در روز هفتم آرام فرمود، از این سبب خداوند روز هفتم را مبارک خواند و آن را تقدیس نمود. 5- پدر و مادر خود را احترام نما تا روزهاى تو در زمینى که یهوه خدایت به تو مى بخشد، دراز شود. 6- قتل مکن. 7- زنا مکن. 8- دزدى مکن. 9- بر همسایه خود شهادت دروغ مده. 10- به خانه همسایه خود طمع مورز و به زن همسایه ات و غلامش و کنیزش و گاو و الاغش و به هیچ چیزى که از آن همسایه تو باشد، طمع مکن.برخى معتقدند که الواح و احکام دهگانه موسى متأثر از قانون حمورابى است و به نظر عده اى دیگر احکام دهگانه اى که بر موسى نازل شده، غیر از احکام ده گانه مذکور است. در تاریخ انبیاء آمده است که: چون موسى از کوه طور سینا دیرتر از موعد مقرّر بازگشت، گروهى از بنى اسرائیل به عبادت گوساله طلائى و زرینى که سامرى ساخته بود، اقدام کردند و مذبح براى او بنا نمودند و اطرافش به رقص و پاى کوبى پرداختند. لذا موسى پس از بازگشت، آنان را سرزنش نمود و از ثروت آنان کم نمود و از اموال، طلا و جواهرات را که براى ساختن تابوت از آنان گرفته بود، صرف تقویت تشکیلات و لشکرى نمود که از فرزندان لاویان که از قوم خود موسى و از سار اسباط دیگر دلیرتر بودند؛ و دیگر این که اقدام به قتل عام گوساله پرستان نمود. قرآن به این موضوع اشاره کرده است. قرآن ساختن گوساله را به شخص سامرى نسبت داده؛ و ساحت مقدس هارون که وزیر و وصى موسى بود، از این تهمتمنزّه است.اصول سیزده گانه یهود: اصول دهگانه فوق، در میان قوم اسرائیل رواج داشت و بعدها علماء یهود با استفاده از تورات و سایر کتب عهد عتیق اصولى براى ملت یهود و دیانت خود تدوین نمودند که مهمترین آن، اصول سیزده گانه اى است که بوسیله موسى بن شمعون(موسى بن میمون) در سال 1204 میلادى قرائت شد.1. وجود خدا؛ خداوند حاضر و ناظر است. 2. یگانگى او؛ خداوند یکتا است. 3. مجرد بودن او) خداوند جسم و شبیه کسى نیست. 4. نداشتن زمان؛ خداوند قدیم و ازلى است. 5. قابل تقرب بودن از راه عبادت)هیچکس را جز او نباید عبادت کرد. 6. برتر بودن حضرت موسى (ع ) سرور است بر همه پیامبران. 7. حکمت او در امور؛ بر افکار نوع انسان واقف است. 8. اعتقاد به نبوت؛ نبوت حضرت موسى صحیح است. 9. اعتقاد به آسمانى بودن تورات؛ تورات از جانب خداوند است. 10. عدم جواز نسخ احکام؛ غیر قابل تغییر و تبدیل است. 11. عدالت؛ خداوند، ظالم را مجازات مى کند و عادل را پاداش نیک مى دهد. 12. آمدن مسیحاى موعود) سلطان مسیح از نسل داود ظهور خواهد کرد. 13. قیامت و جاودانگى نفس آدمى؛ مردگان مستعد زنده شدن مى باشند. یهودشناسان معتقدند که احکام دهگانه داراى عباراتى متعلق به عهد پیدایش (سفر تثنیه) است.احکام دهگانه در قرن هفتم ق. م. در ادبیات اسرائیل وارد گردید، زیرا با توجه به مندرجات آن، عقاید آن دوره را منعکس مى سازد. این عقاید نباید شخصیت موسى را تغییر دهد و او را به صورت موجودى الهى و افسانه اى درآورد. موسى حقیقت وجودى در تاریخ داشته است. نقش اساسى موسى نجات قوم اسرائیل و ایجاد وحدت ملى در میان آنان است. احکام دهگانهمنسوب به موسى بخش زیبائى از ادبیات دین یهود را تشکیل مى دهد. اعتقادات مسیحیان: اومانیسم مسیحی، تثلیث، گناه ازلی انسان و پلیدی ذاتی همه انسان ها از بدو تولد، پوست وگوشت یافتن خدا و حضور پسر خدا در میان آدمیان، تصلیب مقدر مسیح و فدا شدن وی برای بخشیده شدن ایمان داران مسیحی، رستاخیز مسیح و رفتن به ملکوت خدا و همراهی ایمان داران تا قیامت، ایمان به خدا بودن و پسرخدا بودنِ مسیح به مثابه تنها راه نجات و پاکی از گناه ازلی، زندگی اخلاقی ذلت پذیر، دعا برای ظهور دوباره مسیح، نفوذ شیطان یا دجال وضدمسیح در جهان مادی، بلایای آخرالزمانی، رستاخیز دوباره مسیح وظهور قیامت اول و حاکمیت هزار ساله مسیح در میان آدمیان، فرار شیطان از زندان هزار ساله، قیامت دوم و پایان جهان و حاکمیت جهانی مسیح. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه