چگونه می توان «غیبت» را ترک کرد؟

بهترین راه درمان «غیبت» همان است که مولاى موحّدان امیر مؤمنان (علیه السلام) در خطبه 140 نهج البلاغه بیان فرموده است، که انسان به این حقیقت توجه کند که اگر عیب و گناهى را که به دیگرى نسبت مى دهد در خودش وجود ندارد، به شکرگزارى خدا بپردازد، شکرى که او را از عیبجویى دیگران باز دارد و اگر گناهى همانند او کرده سزاوار نیست عیب خود را نادیده بگیرد و به دیگران بپردازد، و اگر گناه کوچکترى انجام داده به این معنا بیندیشد که شاید گناه بزرگتر آن شخص بخشوده شده و گناه کوچکتر او مشمول عفو نگردیده است، بلکه جرأت او بر عیبجویى مردم از گناه او ـ هر چه باشد ـ بزرگتر است. افزون براین، همان گونه که بیمارى هاى جسمانى تا ریشه هاى آن از بین نرود درمان کامل نخواهد شد، در بیماری هاى روحانى هم چون غیبت نیز باید به سراغ ریشه ها رفت. انگیزه های غیبت عمدتاً حسد، خودخواهى، غرور و کبر، کینه توزى، دنیاپرستى، ریاکارى، انتقام جویى، سخریّه و استهزاء دیگران و امور مانند آن است که با از بین بردن این انگیزه ها می توان تمایل به غیبت را در دل نابود کرد. منبع: پیام امام امیر المؤمنین (علیه السلام)‏، مکارم شیرازى، ناصر، تهیه و تنظیم: جمعى از فضلاء، دار الکتب الاسلامیة‏، تهران‏، 1386 شمسی‏، چاپ: اول‏، ج 5، ص 562. .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه