بسم الله الرحمن الرحیم سلام علیکم بعد از عرض خسته نباشید و تشکر فراوان خدمت شما مسیولین سایت مفید پرسمان. ان شا الله لحظه به لحظه شاهد پیشرفت و تعالی شما در مسیر خدمت به شریعت مقدسه باشیم و بتوانیم با کمک به شما در این کار عظیم سهیم باشیم. دو تا سوال محضر شما بزرگواران داشتم. ۱-در برخی از مقاطع تاریخی امده است که حضرت امام حسن بن علی مجتبی علیه السلام که با مسمومیت به شهادت رسیده اند،تنها یک بار مسموم نشده اند و چند بار ایشان را مسموم نموده اند!(فکر کنم چهار بار مسموم شده اند!!) ایا این مطلب صحت دارد؟دلیل را هم مفصل ذکر نمایید. لطفا منابع و مصادر ان را به شکل دقیق ذکر کنید. ۲-ایا روایتی تاریخی در مورد سفر حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام به شام پس از واگذاری خلافت به معاویهبرای راهنمایی مردم داریم یا نه؟ اگر هم داریم ایا منابعش موثق هستند؟ لطفا ان‌ها را ذکر کنید. با تشکر از تمام زحمات شما.التماس دعا.

1-در بسیاری از منابع شیعه و اهل سنت آمده است که امام حسن(ع) با خوراندن زهر به شهادت رسید.(۱) طبق برخی گزارش‌ها، او را چند بار مسموم کرده بودند، اما از مرگ نجات یافته بود.(2) در مورد مسمومیت آخر که به شهادت وی انجامید، شیخ مفید گفته است معاویه وقتی تصمیم گرفت برای ولایتعهدی پسرش یزید بیعت بگیرد، صد هزار درهم برای جعده دختر اشعث بن قیس (همسر امام حسن(ع)) فرستاد و به او وعده داد که در قبال مسموم کردن شوهرش، او را به ازدواج یزید درخواهد آورد.(3) نام جعده به عنوان قاتل حسن بن علی(ع) در منابع اهل سنت نیز آمده است.(۴) مادلونگ معتقد است مسئله جانشینی معاویه و تلاش او برای ولایتعهدی یزید، روایات مسموم شدن امام حسن به تحریک معاویه و به دست جعده را تایید می‌کند.(۵) گزارش‌های دیگری، هند (یکی از همسران امام حسن(ع))(۶) یا یکی از خادمان او(۷) را عامل مسموم کردن او دانسته‌اند. گفته‌اند حسن بن علی(ع) ۳ روز(۸) یا ۴۰ روز(۹) یا دو ماه(۱۰) پس از مسموم شدن درگذشت. امام حسن علیه السلام سه بار توسط همسرش جعده مسموم شده است . (11)2-تا کنون در ماخذی ندیده ام که امام حسن علیه السلام پس از صلح به شام رفته باشد. حسن بن علی(ع) پس از صلح با معاویه، علی رغم درخواست عده‌ای از شیعیانش برای ماندن در کوفه، به مدینه بازگشت(12) و تا پایان عمر همان‌جا ماند و تنها سفرهایی به مکه(۱۳) و شام(۱۴) داشته است که البته همه منابع این را تایید نمی کنند. پی نوشت:1. مفید، الارشاد، ۱۴۱۴، ج۲، ص۱۵؛ ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبیین، ۱۴۰۸ق، ص۸۰-۸۱؛ مسعودی، مروج الذهب، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۴۲۷؛ ابن سعد، الطبقات الکبرى، ۱۴۱۸ق، ج۱۰، ص۳۳۵ و ۳۵۲.2. بلاذری، انساب الاشراف، ۱۴۱۷ق، ج۳، ص۵۵؛ ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبیین، ۱۴۰۸ق، ص۸۱3. المفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۱۵4. بلاذری، أنساب الأشراف، ۱۴۱۷ق، ج۳، ص۵۵؛ ابن کثیر، البدایة و النهایة، دارالفکر، ج۸، ص۴۳؛ مقدسی، البدء و التاریخ، مکتبة الثقافة الدینیه، ج۶، ص۵.5. مادلونگ، جانشینی حضرت محمد، ۱۳۷۷ش، ص۴۵۳. (منبع اصلی: Madelung, The Succession T0 Muhamad, p.331)6. بلاذری، انساب الاشراف، ۱۴۱۷ق، ج۳، ص۵۹.7. ابن سعد، طبقات الکبری، ۱۴۱۸ق، ج۱۰، ص۳۳۵.8. مسعودی، مروج الذهب، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۴۲۷.9. ابن سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۱۸ق، ج۱۰، ص۳۴۱؛ شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۱۵؛ ابن شهرآشوب ، المناقب، ۱۳۷۹ق، ج۴، ص۲۹.10. ابن خلکان، وفیات الاعیان ۱۳۶۴ش، ج۲، ص۶۶.11. بحار الانوار ج 44 ص147 12. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ۱۴۰۴ق، ج۱۶، ص۱۶.13. ابن کثیر، البدایة و النهایة، دارالفکر، ج۸، ص۳۷؛ مجلسی، بحار الأنوار، ۱۳۶۳ش، ج۴۳، ص۳۳۱.14. ابن شهرآشوب ، المناقب، ۱۳۷۹ق،ج۴، ص۱۸. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه