بحث‌‌هایی از قبیل «اطمینان، عجب، توکل، فخر، ایمان» و موضوعاتی پیرامون این مباحث، چگونه در کنار هم گنجانده می‌‌شوند؟ آیا این مباحث با همدیگر متناسب هستند؟

از آن‌جا که علم اخلاق از صفات نفسانى خوب و بد و اعمال و رفتار اختیارى متناسب با آنها بحث می‌کند، در کنار هم گنجانده شدن مباحثی؛ مانند اطمینان، ایمان، توکل به عنوان فضایل اخلاقی در کنار مباحثی؛ مثل عُجب و خودپسندی، و فخرفروشی به عنوان رذایل اخلاقی روشی علمی و واقعی است.به علاوه؛ این موارد با یکدیگر ارتباط دارند؛ ایمان‏ و باور دینی به عنوان عالی‌ترین صفت نفسانى هدایت‌گر مورد تأکید فراوان واقع شده است، اما ایمان تنها کافی نیست، و دارای شرط است، و شرط آن انجام عمل نیک است. و از اعمالی که باید در کنار ایمان و باور دینی قرار گیرد؛ توکل، و دوری از عجب و خودپسندی و فخرفروشی است، و در پرتو ایمان است که آدمی به اطمینان و آرامش خاطر می‌رسد. باید ایمان و باور قلبی را از سویی، با اعمال نیک همراه کرد تا انجام اعمال نیک به پرورش ایمان کمک کند و از سوی دیگر، از رذایل و گناهان که موانع رشد و پرورش ایمان‌اند، دوری کرد. و این حقیقت نیازمند شناخت فضایل اخلاقی و رذایل است تا درست از نادرست تشخیص داده شود. .

اسلام کوئست

مرجع:

ایجاد شده در 1400/12/23

لینک کوتاه