لطفا در مورد محرم و نامحرمی و مسائل جنسی در بهشت توضیح دهید؟ آیا چنین مسائلی در بهشت وجود دارد؟

در بهشت هر گون نعمتی را تصور کنید وجود دارد ، از جمله نعمت ها و لذایذ آمیزش جنسی است اما به شکلی دیگر و در صورتی تکامل یافته تر از آنچه در این دنیا هست . در آن دنیا برای مومنان هر لذتی است، سراسر خوشی و راحتی است و هیچ گونه درد و رنجی همراه آن نیست بر خلاف لذتهای این دنیا که در کنارشان درد و سختی نیز هست . برای درک این مطلب توجه به سه مقدمه ضروری است: الف) در بهشت هر چه انسان درخواست کند به آن می رسد «ولکم فیها ما تشتهی انفسکم » (فصلت 31)ب) همه چیز آخرت اعم از بهشت و جهنم با دنیا فرق دارد. به عبارت واضح تر آن جا جهان دیگری است با قوانین خاص خود به طوری که « وان ا لدار الاخره لهیالحیوان» آخرت سرای زنده است یعنی حتی درخت در بهشت شعور دارد و وقتی شما اراده کنید از میوه آن بخورید خود درخت میوه اش را به شما عرضه می کند. ج) آخرت سرای جزا است نه عمل. با توجه به دو مقدمه فوق می توان گفت که فرزند داری در بهشت ممکن است ولی با شکلی کاملا متفاوت از دنیا، هم از لحاظ نحوه به وجود آمدن و هم از لحاظ شرایط آن طفل بعد از خلقت از حیث تکلیف. د)راجع به حجاب هم از آن جا که پوشش بدن از غیر از نظر عقلی امری ممدوح است و نوعی کمال برای انسان محسوب می شود و بهشت محل خوبی ها است می توان گفت که حجاب در بهشت وجود دارد ولی نه به نحو تکلیفی. از طرف دیگر نحوه و حدود آن برای ما معلوم نیست قرآن در مدح حورهای بهشتی می فرماید: «حور مقصورات فی الخیام؛ بهشت دارای زنان بهشتی (حوری ها) است که در سراپرده های خود مستورند» (الرحمن، آیه 72).{جهان آخرت ( بهشت و جهنم ) سرای تکلیف نیست بلکه دار پاداش و جراست. تکلیف مربوط به این دنیاست. در این عالم خاکی است که بخاطر مصالحی و دوری از مفاسدی مساله محرم و نامحرم مطرح شده است. این عالم مادی بخاطر ویژگی جسمانی اش پیوسته در حال تضاد و تزاحم است و همین امر موجب گشته تا برای حفظ آن محدودیت هایی در قالب تکلیف و امر و نهی در آن مطرح گردد. مساله محرم و نامحرم نیز یکی از مواردی است که باعث حفظ کرامت و ارزش والای انسانی و در نتیجه حرکت بی خطر انسان به سوی سرای ابدی اش می گردد. تمام تکلیف های موجود در دنیای خاکی تنها از آن رو تکلیف و دشوار به نظر که ما بیشتر اوقات مصلحت نهفته در پس آن را نمی بینیم که اگر می دانستیم بی سرو پا بسویش می شتافتیم.در ادامه باید به چند نکته توجه داشت تا مساله روشن گردد :نکته اول: در عالم هستى عوالمى وجود دارد (در یک دیدگاه کلى سه عالم مادى، مثال، تجرد) هر یک از این عوالم داراى احکام، قوانین و سنن مختص به خود است، عالم دنیا و عالم آخرت و قیامت دو عالم از عوالم هستى اند که هر یک داراى آثار ویژه خود مى باشند به همین جهت است که بر اساس آیات و روایات براى ورود روح و بدن به عالم قیامت نیاز به تحول اساسى است تا روح و بدن قابلیت پذیرش احکام و قوانین قیامت را بیابند به عنوان مثال بدن مادى در این دنیا با سوزشى صدمه خورده و از میان مى رود ولى در قیامت بسا تحولات اساسى که در این بدن ایجاد مى شود، به صورتى مى گردد که در عین حال که سوزش و ناراحتى شدید دارد اما بدن از میان نمى رود [البته این نسبت به دوزخیان است ]اگر این تحولات نسبت به بدن مادى ایجاد نشود، این بدن با این صفات نمى تواند احکام و سنن قیامت را تاب بیاورد. یا مثلاً در دنیا حرکت و تغییر است، جوان پیر مى شود، نو کهنه مى گردد، کهنه ها از میان مى روند، گیاهان پژمرده مى شوند و... اما در جهان آخرت تغییر و تحول این چنینى وجود نداشته و نوعى ثبات و بقاء حاکم است (نک:نحل، آیه 96، یونس، آیه 24، حدید، آیه 20، آل عمران، آیه 197، نساء، آیه 77، کهف، آیه 46، مریم، آیه 76، طه، آیه 73، غافر، آیه 39 و...) در زندگى دنیوى خوشى با رنج، حیات با مرگ، لذت با محنت، اندوه با شادى، اضطراب با آرامش آمیخته است. اما در آخرت چنین نیست، بلکه گروهى همیشه و از هر جهت متنعم، شاد و آسوده اند و دسته اى دیگر همواره معذب، غمگین و ناراحت اند (نک: قلم، آیه 33، رعد، آیه 34، طه، آیه 73، زمر، آیه 26، آل عمران، آیه 15، نساء، آیه 77، اعراف، آیه 32، یوسف، آیه 109، نحل، آیه 30 و ...) در واقع با توجه به آیات و روایات، در عالم قیامت نظام کنونى عالم مادى دگرگون مى شود، پدید آمدن زلزله عظیم در زمین (مزمل، آیه 14)، شکافته شدن دریاها (تکویر، آیه 7) به حرکت در آمدن کوه ها (کهف، آیه 47) و درهم کوبیده شدنشان (حاقه، آیه 14) خاموش گشتن ماه و خورشید و ستارگان عظیم (تکویر، آیه 2) و پر از دود و ابر شدن فضاى جهان (فرقان، آیه 25) پاره اى از تغییر و تحول اساسى نظام کاینات است. در قیامت همه اسباب و روابط قطع مى شود و تمام ارتباطات و تأثیراتى که موجودات در نظام وجودشان در عالم جسم و جسمانیت و نیز در عالمى که به دنبال آن مى آید، دارند، از میان مى رود و نه شیئى در شیئى دیگر اثر خواهد کرد و نه شیئى از شیئى دیگر تأثیر خواهد پذیرفت. نه از شیئى نفع برده خواهد شد و نه از آن زیانى خواهد رسید. (بقره، آیه 166، مؤمنون، آیه 101). نکته دوم که در واقع نتیجه تأمل و دقت در نکته اول است عبارت از این است که: ما نباید انتظار داشته باشیم که در عالم قیامت احکام، قوانین و سنن عالم مادى و دنیا جارى باشد و اگر گاهى در لسان آیات و روایات از مواردى چون خوردن، آشامیدن، با زنان جوان زیبا روى بودن، در کنار نهرها و زیردرختان بودن یاد مى شود، از باب تقریب ذهن ما به دریافت حقایق عالم قیامت است نه آنکه آشامیدن آنجا مانند آشامیدن این جا باشد یا خوردن آنجا مانند خوردن اینجا و همین طور .... با توجه به این دو نکته، پاسخ پرسش شما روشن مى گردد. بر اساس برخى آیات قرآن براى آدمى زنان پاک و باکره، خوش اندام و زیبا هست که از آنها لذت مى برد، ولى باید توجه داشت که این لذت همانند لذت جنسى این دنیا نمى باشد. چنان که زنان آنجا نیز مانند زنان اینجا نیستند، بلکه زنانى هستند که به هیچ وجه دچار عادت ماهانه نشده و همواره باکره خواهند بود. (نک:بقره، آیه 25، آل عمران، آیه 15، نساء، آیه 57، صافات، آیه 49 - 48، ص، آیه 52، زخرف، آیه 7، دخان، آیه 54، طور، آیه 20، الرحمن، آیه 56، 74 - 70، واقعه، آیه 23 - 22، 37 - 34، نبأ، آیه 33). همچنین اهل بهشت مى توانند فرزند داشته باشند، ولى این موضوع به دلیل سنن حاکم بر قیامت به شیوه اى که در این دنیا وجود دارد نیست. نظام حاکم بر قیامت نظام دفعى است نه نظام تدریجى؛ یعنى، در قیامت خواستن مساوى است با شدن و تحقق، برخلاف نظام این عالم که براى عملى شدن خواسته ها، باید زمینه، اسباب و شرایط آن فراهم شود تا آن آرزو محقق گردد. در این دنیا کسى که فرزندى مى خواهد باید ازدواج کرده و با جمع یک سلسله شرایط و به تدریج و در زمان معینى داراى فرزند شود. اما در نظام قیامت چنین نیست، بلکه بهشتیان هر چه مى خواهند، بر ایشان محقق مى شود، (نک: فصلت، آیه 31 و ق، آیه 35) و نیاز نیست که با جمع شرایط و پدید آمدن مقدماتى، به تدریج آن خواسته محقق شود. از این رو، خواستن فرزند در عالم بهشت مساوى است با حضور بچه فى الحال و در همان آن. چنان که روایاتى نیز بر خصوص این امر وارد شده است.نک: استاد شجاعى، محمد، خواب و نشان هاى آن، مقدمه و تدوین: محمدرضا کاشفى، کانون اندیشه جوان، تهران، چاپ دوم، 1379، صص 90 – 86 .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه