تخمین زمان مطالعه: 2 دقیقه
با توجه به نکات زیر، میتوان به پاسخ رسید:1. بر اساس منابع جغرافیایی، به منطقه خاصی از سرزمین فعلی عراق و یا به کل آن سرزمین، «بابل» میگفتند.[1] بعدها به مجموعه سرزمینهای عراق، فارس، جبال(مناطق کوهستانی شمال عراق)، خراسان و ...، «ایران شهر» گفته میشد.[2] یاقوت حموی ذیل نام «ایران» میگوید که مقصود از ایران شهر، همان ایران است.[3]2. حضرت ابراهیم(ع) اهل سرزمین «بابِل» بود[4] و زبان گفتوگوی دوره حضرتشان در منطقه «بابل» زبان عربی نبود و بر همین اساس، نمیتوان ایشان را از نژاد اصیل عرب دانست.3. هنگامی که ابراهیم(ع) به فرمان خدا، همسر و فرزندش را در بیابان حجاز رها کرد، اسماعیل(ع) در کنار طایفه «جُرهُم» در اطراف مکه ساکن شد و با آنان ارتباط خویشی برقرار کرد.[5]4. در راستای بند قبلی، اعراب قبل از اسلام را به دو دسته تقسیم میکردند:الف. قحطانیان؛ فرزندان «یَعرُب بن قَحطان» که «عرب عاربه»و یا (نژاد اصیل عرب) نامیده میشدند.[6]ب. عدنانیان؛ فرزندان «اسماعیل بن ابراهیم(ع)» که نتیجه ازدواج حضرتشان با طایفه جرهم بوده[7] و طوایف فراوانی از آنان پدید آمد که معروفترین آنها همان «قریش» است که پیامبر گرامی اسلام(ص) نیز از آن قبیله بوده است. به آنها «عرب مستعربه» گفته میشد. [8] آنان از نژاد عرب اصیل نبوده، بلکه بعدها به دلیل همجواری با اعراب با این زبان گفتوگو میکردند.5. عرب بودن به دو معنا است: الف. با زبان عربی گفتوگو کردن؛ ب. نژاد عربی داشتن.با توجه به مطالب فوق باید گفت:پیامبر اکرم(ص) از این جهت که به زبان عربی، سخن میگفت، عرب به شمار میآمد، ولی چون نسل ایشان به پیامبری غیر عربی میرسید که در منطقه »بابل» زندگی میکرد،و بعدها بخشی از «ایران» شد، با اندکی تسامح میتوان پیامبر اسلام(ص) را دارای نژاد ایرانی دانست. .
اسلام کوئست
تماس با ما
آدرس : آزمايشگاه داده کاوي و پردازش تصوير، دانشکده مهندسي کامپيوتر، دانشگاه صنعتي شاهرود
09111169156
info@parsaqa.com
حامیان
همكاران ما
کلیه حقوق این سامانه متعلق به عموم محققین عالم تشیع است.