در حدیثی خواندم که امام علی(ع) با شیطان ملعون جنگید و در حالی‌که به نظر می‌رسید می‌خواهند جنگ را ببازند و شیطان پیروز شود، حضرت محمد(ص) از آسمان فرود آمد و وقتی شیطان سعی کرد فرار کند، او را تعقیب کرد و سرش را برید. این حدیث چقدر اعتبار دارد؟ ضمنا اگر شیطان مرده؛ چرا مردم همیشه می‌گویند که شیطان در دل انسان وسوسه می‌کند؟

آنچه در سؤال آمده، همان است که در بعضی از جوامع حدیثی ما، نقل شده است و در واقع این احادیث، مفسر "یوم معلوم" اند.توضیح این‌که از قرآن به دست می‌آید که ابلیس از درگاه خدا رانده شد و بعد از آن از خدا مهلت در خواست کرد و خداوند هم تا وقت معلوم به او مهلت داد، و این روایات بیان می‌کنند که آن وقت معلوم، زمان رجعت است نه روز قیامت و نه پایان دنیا.بنابراین، اولاً: مفاد این روایت این نیست که ابلیس کشته شده و سر او ‌را بریده‌اند و چنین چیزی با آموزه‌های قرآن منافات دارد و آنچه با قرآن تنافی داشته باشد پذیرفته نیست.پس شیطان (ابلیس) نمرده است، بلکه پیوسته به کار وسوسه در دل‌‌های مردم مشغول است و سعی دارد آنان را از راه راست دور کند.ثانیاً: در این روایت آمده است که لشکر امیرالمؤمنین(ع) با شیطان و ذریه و یاران او می‌جنگند و اگر سخنی از عقب‌نشینی است، عقب‌نشینی لشکر امیرالمؤمنین(ع) است نه خود حضرت علی(ع).ثالثاً: جمله‌ای از این روایت با مبانی تشیع سازگاری ندارد و در صورت پذیرش این روایت، باید آن جمله توجیه شود و معنای صحیحی از آن به دست داد. .

اسلام کوئست

مرجع:

ایجاد شده در 1400/12/23

لینک کوتاه