آیا درخواست حاجت از غیر خدا مثل پیامبر(ص) و امام معصوم(ع) شرک نیست؟ زیرا که قاضى الحاجات خداوند است.

توسل به پیامبر(ص) و اهل‌بیت(ع) و درخواست حاجت از آنان، اگر به این قصد باشد که آنان در تأثیر و رفع نیازهاى ما، در عرض خداوند و یا مستقل و بی‌نیاز از آن ذات اقدس یگانه‌اند، این قصد و این برداشت شرک بوده و با توحید افعالى و توحید ربوبى ناسازگار بوده و شرک افعالى یا ربوبى محسوب می‌شود. اما اگر این توسلات به جهت اطاعت از امر الهى،اداى دین، نسبت به حقى که ایشان به جهت واسطه فیض تکوینى و تشریعى بودن بر گردن ما دارند، و یا الگوگیرى و بهره‌مندى از عنایات خاصه آن بزرگواران باشد، بدون این‌که ایشان را مستقل از ذات اقدس ربوبى بپنداریم، هیچ منافاتى با توحید افعالى یا ربوبى و انحصار قاضى الحاجات به خداوند ندارد؛ زیرا فاعلیت و تدبیر و رفع حوایج بندگان از سوى آن بزرگواران در طول فاعلیت و ربوبیت و قاضى الحاجات بودن خداوند واقع می‌شود، نه در عرض آن تا شرک به حساب آید.بنابراین، معیار شرک در حاجت خواستن از غیر خدا، نیّت فرد است. اگر کسى که به ایشان متوسل می‌شود، براى آنها مقام الوهیت یا ربوبیت و عدم وابستگى به خداوند را قائل باشد، این توسل به تبع این عقیده، شرک به حساب می‌آید، اما اگر به جهت اطاعت خداوند و بهره‌گیرى از آبرو و عزت آنها نزد خداوند باشد، تا آن بزرگوران، حاجت او را از خدا بخواهند، و یا به اذن الهى حوایج او را رفع کنند، این امر نه تنها شرک نبوده، بلکه شخص متوسل، مأجور هم می‌باشد؛ زیرا عمل به دستور الهى نموده است. .

اسلام کوئست

مرجع:

ایجاد شده در 1400/12/23

لینک کوتاه