چرا بايد از خدا بترسيم؟ مگر خدا ترس دارد؟ آيا بهتر نيست بگوييم از اعمال خود بترسيم؟

حرف شما کاملاً صحيح است و در قرآن مجيد به جاي ترس از خدا، ترس از مقام خدا مطرح شده است «هركس كه از مقام پروردگار بترسد و خود را از هوي و هوس باز دارد جايگاه او بهشت خواهد بود». و مقصود از آن، همان مقام عدالت و دادگري او است. آيا عدالت خدا ترس آور و وحشتناك است؟ آنها كه حسابشان پاك است، از عدالت خداوند، ترس ندارند. اما آنها كه پروندة تاريكي دارند، مسلماً از عدالت او مي ترسند، زيرا خداوند با بندگان بزهكار خود، بر اساس عدالت و دادگري رفتار مي نمايد و آنان را مطابق پرونده و اعمالي كه انجام داده اند مورد بازجويي و كيفر قرار خواهد داد و در واقع ترس از خداوند، خوف از گناه و معصيتي كه مرتكب شده ايم خواهد بود و هر جا خوف از خدا مطرح شده مقصود ترس از مقام خداوند مي باشد. حضرت علي ـ عليه السلام ـ مي فرمايد: هركس بايد تنها از عمل خودش بترسد «ولا يخافنّ الا ذنبه؛ شايسته است هر فردي فقط از عمل ناشايست خود بترسد». البته بايد توجه داشت که تنها ترس از خداوند رحمان ممدوح نيست بلکه افراد با ايمان بين خوف و رجاء زندگي مي نمايند زيرا غلبة خوف بر اميد، انسان را به يأس و سستي مي كشاند و غلبة رجاء و طمع بر ترس انسان را به غرور و غفلت وا مي دارد. امام صادق ـ عليه السلام ـ به نقل از امام باقر ـ عليه السلام ـ مي فرمايند: «در قلب هر مؤمن دو نور وجود دارد: يكي نور خوف و ديگري نور رجاء و اين دو نور باهم مساوي و همطراز هستند به گونه اي كه اگر يكي وزن شود بيشتر از ديگري نخواهد بود». .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه