آیا بهشت مخصوص مسلمانان است؟

بهشت جای چه کسانی است؟ قرآن کریم به ده مورد اشاره می‌فرمایند: 1) «قد افلح المؤمنون الذین فی صلاتهم خاشعون و الذین عن اللغو معرضون....» ترجمه: «مؤمنان رستگارند، آنانکه در نمازشان خشوع دارند.2) و آنها که از لغو و بیهودگی روبرگردانند.3) و آنانکه زکات را انجام می‌دهند.4) و آنانکه دامن خود را از آلودگی به بی عفتی حفظ می‌کنند.5) تنها آمیزش با همسران و کنیزان‌شان دارند که در بهره‌گیری از آنان ملامت نمی‌شوند.6) و هر کس غیر از این طریق را طلب کند، متجاوزگر است.7) و آنانکه امانتها و عهد خود را مراعات می‌کنند.8) و آنها که از نمازشان مواظبت می‌کنند.9) آری آنها وارثان هستند.10) که بهشت برین را ارث می‌برند و جاودانه در آن خواهند ماند. این آیات ویژگی‌های مؤمنین را در عباراتی کوتاه و زنده و پر محتوا تشریح می‌کند و جالب اینکه نخست به سرنوشت لذت بخش و پر افتخار مؤمنان بیش از صفات آنها، اشاره می‌کند تا شعله‌های شوق و عشق را در دلها برای رسیدن به این هدف و افتخار بزرگ زنده کند و می‌فرماید: مؤمنان رستگار شدند و به هدف نهایی خود در تمام ابعاد رسیده و فردوسی را وارث شدند. پس معلوم شد که بهشت‌های انسان‌های مؤمن و معتقد به معاد و نبوت نبی اکرم(صل الله علیه و آله و سلم) و امامت ائمة اطهار(علیهم السلام) که جزء اعتقادات قبلی است، و سپس با انجام اعمالی چون نماز، روزه، زکات، حج، امر به معروف و نهی از منکر و آنچه در آیة مذکور بیان شد، آنان رستگاران در دنیا و آخرتند. و با این مطلب باید توجه کرد، هر کجای قرآن که از ایمان صحبت کرده با عمل صالح توأم بوده است؛ به عبارت دیگر ایمان با عمل صالح و عمل صالح با ایمان لازم و ملزومند و تفکیک‌ناپذیرند؛ زیرا عمل صالح بدون اعتقاد به خدا و پیامبر و روز جزا فقط ارزش دنیایی و تشویقات مردم را دارد و چون کار برای خدا نبوده است بی پاداش است و پاداش کار او در همین دنیاست که صنعت به نام او ثبت می‌شود تا در کتاب و روزنامه و رسانه‌های گروهی از او تعریف و تمجید می‌گردد. و فقط کاری با ارزش است که مخلصاً لوجه الله باشد. همچنین ایمان بدون عمل صالح مانند دوست داشتن مسابقة ورزشی دو است ،اما حرکت نکرده و ندود، مسلم برنده نشده و جایزه‌ای نخواهد گرفت!!قرآن کریم در جای دیگر صریحاً می‌فرماید: «و قال الذین لا یرجون لقائنا ... و قدمنا الی ماعملوا فجعلناه هباءً منثورا»(2) معنی «و کسانی که امیدی به لقای ما ندارند و رستاخیز و معاد را منکرند، می‌گویند چرا فرشتگان بر ما نازل نمی‌شوند؟.......این افراد؛ ما به سراغ اعمالی که آنها انجام دادند می‌رویم و همه اعمالشان را چون ذرات غبار پراکنده در هوا می‌کنیم!! اما بهشتیان و معتقدین به معاد، در آن روز قرارگاهشان از همه بهتر است و استراحت‌گاهشان نیکوتر است». به این آیه خوب باید توجه کرد و جواب خود را دریافت، به واژه عمل دقت کنیم. مفسرین معظم این گونه معنا کرده‌اند: هر کاری که به قصد انجام گیرد اما(فعل) اعم از آن است یعنی به کارهایی که با قصد یا بی قصد انجام می‌گیرد، هر دو اطلاق می‌شود.(3)، بعد به جمله (قدمنا) از ماده قدوم به معنی وارد شدن یا به سراغ چیزی رفتن است و خدای تبارک و تعالی در این آیه تأکید و جدی بودن مطلب را با این جملات مذکور تصریح می‌کند که به طور قطع تمام اعمال انسان‌های منکر خدا و معاد و ... را که با توجه و از روی اراده انجام داده‌اند، هرچند ظاهراً کارهای خیر باشد، به خاطر شرک و کفرشان هم چون ذرات غبار در هوا محو و نابود می‌کنیم. این یعنی خدا در آیه کریمه گوشزد می‌کند که اعمال انسان‌های مشرک و منکر به قدری بی‌ارزش و بی اثر خواهد بود که اصلاً گویی عملی وجود ندارد هر چند سالیان درازی تلاش و کوشش کرده باشند. نظیر این آیه، در سوره ابراهیم می‌فرماید: «مثل الذین کفروا بربهم اعمالهم کرماد اشتدت به الریح فی یوم عاصف» یعنی «اعمال کسانی که به پروردگارشان کافر شدند، هم چون خاکستری است در برابر تندباد در روز طوفانی». دلیل منطقی آن هم روشن است زیرا چیزی که به اعمال انسان شکل و محتوا می‌دهد، نیت و انگیزه و هدف نهایی عمل است، افراد با ایمان با انگیزه الهی و توحیدی هدف‌های مقدس و پاک و برنامه صحیح و سالم به سراغ انجام کارها می‌روند، در حالی که مردم بی ایمان، غالباً گرفتار تظاهر و ریاکاری و تقلب و غرور و خودبینی هستند و همین باعث بی ارزش شدن اعمال آنها می‌شود. اما تکلیف فردی که در اجتماع غیر مسلمان بزرگ شده است و دارای کرامت نفس و صفات اخلاقی است چگونه وضعی دارد؟ جواب این که انسانها در جامعه دو گونه‌اند یا جاهل قاصر، یا جاهل مقصر: جاهل مقصر یعنی خودش کوتاهی کرده و دنبال تحقیق دین و خدا و معاد و نبوت نرفته است، او عذرش پذیرفته نیست و آیة قبل شامل حالش می‌گردد. اما جاهل قاصر به کسی گفته می‌شود که دسترسی به کتاب، عالم، روحانی، رساله و استاد دینی نداشته و در محیطی دور از تمدن و جامعه بی خبر از همه چیز رشد و نمو کرده است، این انسان لطف و مرحمت الهی و رحمانیت پروردگار شامل حالش خواهد شد و چون مقصر نیست امید است آمرزیده گردد.به نقل از اداره پاسخگویی آستان قدس رضوی .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه