در جنگ خندق كه مردان يهودي بني قريظه كشته مي شدند، بهتر نبود زنان و كودكان آنها به ديگر يهوديان خارج از مدينه تحويل داده مي شد؟ اگر گفته شود با كنيز شدن آنها، آنها با اخلاق اسلامي آشنا و تربيت مي شدند، در پاسخ ممكن است گفته شود كه بسيار بعيد به نظر مي رسد كه زنان و كودكاني كه شوهران و پدرانشان به دست مسلمين كشته شده اند. (كه البته مستوجب اين مجازات بوده اند)، علاقه اي به آنها و آداب و دين آنها پيدا كنند، علاوه بر اين به جز رفتار نيك پيغمبر اكرم و اهل بيت علي رغم توصيه هاي ايشان به رفتار نيك با بردگان، بعيد است رفتار خشن عرب آن دوره بتواند آداب اسلامي را به نحو احسن نشان دهد.

ابتدا نقل تاريخي را بررسي مي نماييم، طايفه بني قريظه در کوبيدن اسلام با سپاه عرب، صميمانه همکاري داشته لذا بايد تأديب مي شدند. لذا پيامبر مأمور شدند به فرمان خدا کار بي قريظه را يکسره کنند. يهوديان بني قريظه هنگامي که سپاه اسلام به دژهاي آن ها نزديک شد به پيامبر گرامي اسلام ناسزا گفتند، بعد از آن رهبر طايفه بني نظير سه طرح داد که هيچ يک را شوراي يهوديان نپذيرفتند: 1. اسلام آوردن دسته جمعي 2. کشتن زنان و کودکان يهودي و مبارزه با مسلمانان 3. حمله غافلگيرانه در شب شنبه ( با توجه به اين که طايفه يهود در شب و روز شنبه دست بر کاري نمي زدند. طرح دوّم نشان گر بي رحمي يهوديان نسبت به زنان و کودکان بود. تصميم نهايي بني قريظه اين شد که بدون قيد و شرط، تسليم مسلمانان شوند يا بنا بر نقل برخي مورخان آنچه «سعد بن معاذ» هم پيمان آنان درباره شان روا دانست بي چون و چرا بپذيرند. پيامبر، داوري در مورد آن ها را به رئيس گروه اوس (سعد بن معاذ) که هم پيمان يهوديان بود سپرد که مورد قبول بني قريظه واقع گشت. سعد حکم کرد: مردان جنگنده آن ها اعدام و اموال شان تقسيم و زنان و فرزندانشان اسير شوند. در واقع سعد بن معاذ يهوديان بني قريظه را طبق آيين خودشان محاکمه نمود: چرا که متن تورات يهود اين است که: هنگامي که به قصد نبرد، آهنگ شهري نمودي، نخست آن ها را به صلح دعوت نما؛ و اگر آن ها از در جنگ وارد شدند، شهر را محاصره کن و همين که بر شهر مسلط گشتي همه مردان را از دم تيغ بگذران ولي زنان و کودکان و حيوانات و هر چه در شهر موجود است؛ همه را براي خود به عنوان غنيمت بردار. نتيجه آن شد که از زنان يک تن که با پرتاب سنگ دستاس، مسلماني را گشته بود، اعدام شد و يک نفر به نام زبير باطا به وسيله شفاعت مسلماني به نام ثابت بن قيس بخشيده شد و زنان و فرزندانش از بند اسارت آزاد شدند و اموالش پس داده شد و غنائم پس از اخراج يک پنجم آن ميان مسلمين تقسيم گرديد. حال مي گوييم اسلام آمده است که انسان ها را از بردگي و بندگي دنيا و شهوات و نيز از اسارت ساير انسان ها آزاد نمايد نه آن که آنها را به اسارت انسان هاي ديگر در آورد. با توجه به اين مقدمه کوتاه متذکر مي شويم که در صورتي، کسي را مي توان به ديگري سپرد که آن شخص سرپرست، اهليّت سرپرستي را دارا باشد. لذا بحث خود را بر اهليت داشتن يهوديان خارج از مدينه متمرکز مي کنيم: همان طور که از تاريخ و مستندات دقيق علمي و نيز با نگاهي گذرا به تورات پس از حضرت موسي مشخص است؛ دين يهود پس از حضرت موسي دستخوش تحريف افراد سودجو و فرصت طلب و دنيا دوست، واقع گشت. اگر به آموزه هاي يهود، مانند: کشتي گرفتن خداوند با حضرت يعقوب که سخني سخيف و شرم آور است توجه کنيم به راحتي پي به تحريف اين دين مي بريم. در دين تحريف شده يهود که يهوديان خارج از مدينه نيز بر اين دين و آيين بودند درباره زن چنين آمده است: زن، حيواني است که بيشتر از ديگر حيوانات به انسان شباهت دارد و در واقع، برزخي ميان انسان و حيوان به شمار مي آيد. يهود (خداي يهود) در آخرين بند از فرمان هاي ده گانه اش که به قول مشهور براي حضرت موسي فرستاده است، زنان را در رديف چهارپايان و اموال منقول قرار داده است بر اين اساس، قوم يهود، مانند ساير اقوام جنگجو، زن را مايه مصيبت و بدبختي مي دانستند و او را فقط به اين دليل که يگانه منبع توليد سرباز بود، تحمّل مي کردند. جالب تر آن که مردان يهود هنگام دعاي صبحگاهي از خداوند تشکر مي نمودند که آنها را زن نيافريده است. در دين تحريف شده يهود، دختر، کالايي است که مي توان آن را در هنگام تنگ دستي فروخت و سنت غلط فروش دختران در قوم بني اسرائيل (يهود)، رواج بسياري داشته است. با توجه به مطالب فوق، چگونه مي توان زنان بي سرپرست يهودي که در جنگ با مسلمانان به اسارت در آمده اند، به دست مرداني بي رحم که نگاه حيواني به زن دارند و او را انسان نمي دانند سپرد و آيا اين کار به معناي سپردن گوسفندان به دست گرگان تيز دندان و درنده نيست.؟! از طرف ديگر، پيامبر با گرامي داشتن زنان و به ويژه تکريم دختر گرامي شان، نقش مؤثري در باطل نمودن سنت هاي خرافي جاهلي اعراب خشن و تندخوي قبل از اسلام و اوايل صدر اسلام داشتند و توانستند از اعراب خشن و تند خو، انسان هايي فداکار و بسيار پر عاطفه همچون ابوذر و مقداد و... سلمان ـ عليهم اجمعين ـ تربيت نمايند. ايشان در کلامي فرمودند: دختران خود را ناپسند ندانيد به درستي که دختران مونس انسان و گرانبهايند. و در کلامي ديگر فرمودند: بهترين فرزندان شما دخترانند. لذا روشن شد که مصلحت اسراي زن يهودي و نيز فرزندانشان در اين نبوده است که به ساير يهوديان سپرده شوند. امّا علت اسارت اين زنان و به کنيزي در آمدن آن ها اين بود که اين زنان به علت کشته شدن سرپرستشان، داراي سرپرستي نبودند لذا به اسارت در مي آمدند تا هم زندگي شان اداره شود و هم اسلام را بشناسند و هم با فرهنگ و تربيت اسلامي، آشنا شوند. از سوي ديگر دين اسلام، شيوه هاي گوناگوني مقرّر نمود که کنيزان و غلامان به را حتي بتوانند آزاد گردند و قوانيني از جانب شرع مقدس اسلامي بدين منظور وضع گرديد که برخي از آنها عبارتند از مکاتبه و کفاره و ام ولد و... . در مکاتبه که قراردادي ميان مولي و کنيز يا عبد بود، کنيز مجبور به نزديکي با مالکش نبود بلکه مي توانست، مدتي معيّن طبق قرارداد براي صاحب خود کار کند و بعد از سپري شدن آن مدت آزاد گردد. در دين اسلام براي جبران و به عنوان جريمه برخي گناهان، کفّاره تعيين شده است که يکي از کفّارات آزاد کردن بنده و کنيز بوده و هنگامي که مولي از کنيزي، صاحب فرزند مي شد، به محض آن که فرزند کنيز مالک مادرش مي شد، مادر آزاد مي گشت و هيچ فاصله اي بين مالکيت فرزند و آزادي مادر نبود. در زندگي پيامبر اکرم دقتگرايشان و نيز ائمه معصومين فراوان مشاهده مي کنيم که بندگان و کنيزان آزاد شده اند به عنوان مثال، امام سجاد در دوران حيات مبارک خويش، حدود 100 هزار برده را خريدند و آزاد نمودند. لذا در دين اسلام، در اندک مدّتي، کنيز داري و برده برداري، منسوخ شد، چرا که به برکت اجراي قوانين حيات بخش اسلام تمام بندگان و کنيزان به تدريج آزاد شدند. .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه