پـيـامـبـر اكـرم (صلى اللّه عليه و آله و سلم ) با وجود ارتباطى كه با دستگاه وحى داشت, چه نيازى داشـت كه در امور جنگى يا اجتماعى با اصحاب خود به مشورت بپردازد و به امر پروردگار عالم - در سـوره شـورى , آيـه 38 - در ايـن امور ملزم به شور و مشورت باشد؟ وانگهى او از نظر دانش و بينش , علم و سياست , برترين خلايق بود ; با اين وصف چرا خدا به او دستور مشاوره داده است؟

خود قرآن پاسخ اين گونه سوالات را داده است , چنان كه مى فرمايد : لقد كان لكم فى رسول اللّه اسـوه حسنه ; مسلما براى شما در زندگى رسول خدا صلى اللّه عليه وآله و سلم سرمشق نيكويى بود. 1بنابراين, منظور از مشاوره , جنبه تعليمى و تربيتى آن بوده است . او بـا مـشـاوره كردن , ياران خود را درسى عملى مى داد كه پس از وى در مشكلات امور , دور هم گرد آيند و از طريق مشورت , مشكلات اجتماعى و امور پيچيده را حل كنند . جـايـى كه بزرگ يك جمعيت با آن مقام بلندى كه در معارف وعلوم , سياست و تدبير دارد , عملا خـود را بى نياز از شور نداند و از افكار ياران صميمى خود در حل گرفتاريهاى بهره بردارى نمايد , بـايـسـت هواداران و پيروان آيين او از اين عمل سرمشق گرفته و در گرفتاريها از همين در وارد شوند و مستبدانه كارى را انجام ندهند ( بديهى است شور و مشورت تنها در مسائلى بايد باشد كه دستور قاطعى از طرف خداوند در مورد آن نباشد). 21 - سوره احزاب , آيه 21 .2- پاسخ به پرسشهاى مذهبى، آیت الله العظمی ناصر مكارم شيرازى و آیت الله جعفر سبحانى منبع: www.payambarazam.ir .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه