اگر به همسرم بگويم تو مايه آرامش مني، شرک خفي محسوب مي شود؟

سئوال مهمي است که به شکل هاي مختلف در بين متدينين به عنوان يک دغدغه فکري و ديني مطرح و ديده مي شود در ارتباط با اين موضوع چند نکته به اختصار ارائه مي گردد اميدوارم مفيد واقع شود. 1. توحيد يعني يگانه شمردن خدا به عنوان يک اصل اسلامي. يگانه شمردن در امور و شئون زيادي مي تواند باشد: 1. در وجوب وجود يعني اينکه واجب الوجود بودن منحصر به الله است. 2. در خالقيت. 3. در ربوبيت تکويني يعني کارگرداني جهان. 4. در ربوبيت تشريعي به معناي قانونگذاري، امر و نهي، واجب الاطاعه بودن بي چون و چرا. 5. عبوديت و الوهيت، يعني کسي جز الله شايسته پرستش نيست به اينجا که رسيد مصداق «لا اله الا الله» خواهد شد که اين اولين مرتبه اسلام است و بدون آن اسلام تحقق پيدا نمي کند. بعد از اين مراتبي از توحيد است که انسان با سير تکاملي خود در علم و عمل به آنها نائل مي شود. توحيد در استعانت، توکل ـ توحيد در خوف و رجا ـ توحيد در محبت تا برسد به آن توحيد که عالي ترين مراتب توحيد شمرده مي شود. يعني «توحيد در وجود استقلالي» هستي مستقل مخصوص اوست، همه شئون هستي از اوست و اين معنا مورد شهود واقع مي شود نه اين که تنها يک مفهوم ذهني و حاصل برهان عقلي و فلسفي است کسي که به اين مرحله برسد موحد کامل خواهد بود. چنين کسي علاقه استقلالي به غير خدا ندارد... اين انسان ايده آل اسلام و قرآن است. با نور الهي که در دلش تابيده مي شود وحدانيت خدا را مي بيند و تعلقات به غير خدا از دل او کنده مي شود، اصالتاً خدا را دوست مي دارد، به او عشق مي ورزد و هر چيزي از آن جهت که به او منسوب است، محبوب او خواهد بود که خداوند متعال به برکت اوليائش شمه اي از اين حقايق را به ما هم عطا بفرمايد. 2. آن چه که ذکر شد انواع و مراحل توحيد بود که از همين مقدار مي توان فهميد، به فرض فهم علمي اين مباحث درک واقعي آنها جز با پيمودن عملي مراحل آن ميسر نيست. بهتر اين است که به جاي درگير شدن با مباحثي که گاهي ناشي از غفلت انسان است و ممکن است خود باعث انحرافاتي شود، به مقتضاي واجبات و محرماتي که قطع به آنها داريم عمل کنيم و قدم هاي بعدي را منوط به حصول بينش نماييم. اگر واقعاً به آن چه مي دانيم عمل کنيم بر طبق آيات شريف قرآن قدم هاي بعدي به ما نشان داده خواهد شد إَن تَتَّقُواْ اللّهَ يَجْعَل لَّکمْ فُرْقَاناً وَمَن يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَل لَّهُ مَخْرَجًا... . 3. بر طبق آيه شريفه 21 سوره روم خداوند آرامش ناشي از در کنار همسران بودن را به خود نسبت مي دهد و آفرينش همسراني از نوع خودمان و آرامش يافتن در کنار آنها را از نشانه هاي خود ذکر مي کند. بنابراين وجهي براي شرک شمردن اين آرامش وجود ندارد، بله اگر کسي آرامش و محبتي را فارغ از اراده الهي تصور کند دچار شرک شده است خداوند خود خواسته است ميان زن و مرد دوستي و رحمت باشد و در کنار هم آرامش يابند». 4. در نگاهي تحليلي تر مي توان اين گونه گفت که انسان در مسير تکاملي خود با موانعي روبرو مي شود که مي توانند باعث توقف و يا انحراف انسان گردند. در اين مسير خداوند متعال به کمک انسان آمده و راه هاي عبور از بحران را در اختيار او قرار داده است. مثلاً غريزه جنسي در کنار اموري چون فطرت خداجويي در نهاد انسان وجود دارد که اگر ارضاء نشود مي تواند ابعاد وجودي انسان را تحت تأثير منفي خود قرار داده و خداوند ازدواج را تشريع فرمود تا با ارضاء صحيح اين غريزه راه انسان در سير صعودي همواره گردد و «اساساً يکي از فلسفه هاي تشريع ازدواج همين مساله مي باشد». ازدواج داراي کارکردهاي ديگري از جمله تأمين نيازهاي رواني عشق و تعلق داشتن و نياز به احترام هم مي باشد که انسان را سير الي الله کمک مي کند که اين مختصر مجال توضيح آنها نيست. .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه