صدرالدین محمد شیرازی ( متولد ۹۷۹ و متوفای ۱۰۵۰هجری قمری) وی اولین فیلسوفی است که مسائل فلسفه را( پس از آنکه قرنها در اسلام سیر کرده بود) از حالت پراکندگی در‌آورده مانند مسائل ریاضی روی هم چید.

صدرالدین محمد شیرازی ( متولد 979 و متوفای 1050هجری قمری) وی اولین فیلسوفی است که مسائل فلسفه را( پس از آنکه قرنها در اسلام سیر کرده بود) از حالت پراکندگی در‌آورده مانند مسائل ریاضی روی هم چید. و از این روی اولا: امکان تازه‌ای به فلسفه داده شد که صدها مسئله فلسفی که در فلسفه قابل طرح نبود مطرح و حل شود. و ثانیاً یک سلسله از مسائل عرفانی( که تا آن روز طوری ورای عقل و معلوماتی بالاتر از درک تفکری شمرده می‌شدند) به آسانی مورد بحث و نظر قرار گیرند. وثالثاً ذخایر زیادی از ظواهر دینی و بیانات عمیق فلسفی پیشوایان اهل بیت (ع) که قرنها صفت معمای لا ینحل را داشتند و غالباً از متشابهات شمرده می‌شدند, حل و روشن شدند و به این ترتیب ظواهر دینی وعرفانی فلسفه آشتی کامل پذیرفته و در یک مسیر افتادند. و پیش از صدرالمتألهین نیز دانشمندانی مانند » شیخ سهرودی« مولف » حکمة الاشراق« از فلاسفه قرن ششم و » شمس الدین محمد ترکه« در فلاسفه قرن هشتم هجری, قدمهای موثری در این راه برداشته‌اند ولی موفقیت کامل, نصیب » صدرالمتالهین« شد. صدرالمتألهین, در پیرو این روش موفق شد که نظریه حرکت جوهری را به ثبوت برساند و بعد رابع و نظریه نسبیت را ( البته در خارج ذهن نه در فکر) کشف نماید و نزدیک به پنجاه کتاب و رساله تألیف کرده و از شاهکارهای وی در فلسفه کتاب»اسفار« در چهار جلد می‌باشد. شیعه در اسلام ص 106،علامه سید محمد حسین طباطبائی .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه