در حدیثی از رسول خدا(ص) وارد شده است که؛ «خداوند فرمود: اگر قومی بر روی زمین باشند که تمام احکام خدا را بدون کمی و کاستی انجام دهند من این قوم را هلاک می‌کنم و از صحنه روزگار محو می‌کنم و قومی را می‌آورم که گناه کنند و از کرده‌ خود پشیمان شده و توبه کنند»؛ آیا این حدیث موثّق و معتبر می‌باشد و در صورت معتبر بودن، آیا با مبانی و عقاید مهدویت که ملتزم به واجد بودن و انجام فرامین و احکام الهی باشد در تضاد نیست؟ منظور و حکمت خداوند در این مورد چه می‌باشد؟

اولاً: حدیثی که صریح در مضمون پرسش باشد،‌ در منابع حدیثی معتبر یافت نشد.ثانیاً: حتی اگر حدیثی با این مضمون یافت شود؛ بر اساس معیارهایی که برای پذیرش احادیث وجود دارد قابل پذیرش نیست؛[1] زیرا حدیث‌شناسان با استناد به سخنان معصومان، اولین شرط پذیرش حدیث را، عدم مخالفت و تضاد نداشتن با قرآن بیان کرده‌اند.[2] در حالی که آنچه به عنوان روایت مطرح شده مضمون آن صراحتاً با آیات قرآن در تضاد است؛ مثلاً خداوند در قرآن بیان می‌دارد که، هدف از خلقت انسان عبادت و بندگی خداوند است.[3] چگونه ممکن است که خداوند هدف خودش را از خلقت انسان، عبادت قرار داده و از سوی دیگر بگوید اگر قومی بر روی زمین باشند که تمام احکام خدا را بدون کمی و کاستی انجام دهند این قوم را هلاک ‌کرده و از صحنه روزگار محو می‌کند. بنابراین، چنین مضمونی با اصول مبانی کلی دین در تضاد و ناسازگاری است.البته حدیثی در منابع روایی به این مضمون آمده: «اگر شما پس از گناه استغفار نکنید خداوند کسانی را خلق می‌کند که پس از گناه استغفار می‌کنند».[4] معنای این حدیث، صراحت در مطلبی که در پرسش آمده ندارد؛ زیرا مفاد و معنای این حدیث لزوم استغفار، توبه و بندگی خدا است. به دیگر سخن؛ مفاد و معنای این حدیث، آن است که اگر در زمین هیچ قومی نباشند که اهل استغفار باشند، خداوند همه اهل زمین را نابود می‌کند و بجای آنان کسانی که اهل استغفار هستند می‌آفریند. .

اسلام کوئست

مرجع:

ایجاد شده در 1400/12/23

لینک کوتاه