در آیه ۲۷ سوره بقره می فرماید: مردگانی بودید و شما را زنده کرد. منظور از مرده بودن چیست آیا همان است؟ آیا می شود گفت که انسان از ابتدا وجود داشته ولی مرده و خداوند او را زنده کرده؟ پس مرده اولش از کجا بوده؟

خداوند در آیه 28 سوره بقره می فرماید: «کَیْفَ تَکْفُرُونَ بِاللّهِ وَ کُنْتُمْ أَمْواتًا فَأَحْیاکُمْ ثُمَّ یُمیتُکُمْ ثُمَّ یُحْییکُمْ ثُمَّ إِلَیْهِ تُرْجَعُونَ» «چگونه خدا را منکرید؟ با آنکه مردگانی بودند و شما را زنده کرد، باز شما را می میراند و باز زنده می کند و آنگاه به سوی او باز گردانده می شوید».منظور از «کُنْتُمْ أَمْواتًا» هم می تواند نطفه ای باشد که در اصلاب و ارحام است و می تواند خاک باشد که مرحله پیش از نطفه است. گر چه در نطفه و خاک نیز حیات ضعیف تری وجود دارد، لیکن حیات انسانی در آنها نیست و به همین اعتبار تعبیر اموات بر آن مواد اولی صدق می کند».(تسنیم، آیت الله جوادی آملی، ج 2، ص 584، انتشارات اسراء، قم).بنابراین مرده بودن انسان یعنی اینکه او پیش از نفخ روح در کالبدش، به صورت نطفه یا به صورت خاک بوده است.تفسیر فوق از «امواتا» در روایتی از امام حسن عسگری(ع) وارد شده است. امام(ع) می فرمایند: «کَیْفَ تَکْفُرُونَ بِاللّهِ وَ کُنْتُمْ أَمْواتًا» فی اصلاب آبائکم و ارحام امهاتکم» «شما مرده بودید در صلب های پدرانتان و رحمهای مادرانتان».(همان، ص 602). .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه