وقتی حقیقت طریقت و شریعت با هم جمع شدند همواره نزاع بین این سه گروه ادامه داشته است . غالبا اخباریون در این نزاع غلبه می کنند . آیا عقل باید به معتضله بیانجامد با باید تلفیقی از این نگاهها باشد ؟

عقل ، قلب و وحی می تواند توحید جامعی را به ما ارائه بکند و دین شناسی و خداشناسی کاملی را می توانیم از این طریق بدست بیاوریم . کسانی که فقط به عقل یا وحی یا قلب بسنده می کنند یا نگاه اخبارگری یا عقل گرایی محض دارند عمدتا دچار انحراف می شوند .اما سیر روند معرفت شناسی آن مهم است . ما باید از عقل که ابزار مشترک همه ی انسانها است شروع کنیم تا به وحی برسیم . پس اگر عقل را کنار بزنیم ، سر از تصوف جاهلانه در می آوریم . بعضی از اخباریون می گفتند که ما قرآن را نمی فهمیم و فقط روایات را قبول داریم یعنی عقل و قرآن را تعطیل کردند . در مقطعی بعضی از مسلمانها گفتند که قرآن کافی است وعقل و حدیث را تعطیل کردند ،یک عده گفتند که عقل کافی است و قرآن و حدیث را تعطیل کردند ، عده ای گفتند که روایات کافی است و قرآن و عقل را تعطیل کردند . همه ی اینها مثل پرنده ای است که یک بالش شکسته است و می خواهد با یک بال حرکت کند . ملاصدرا گفت که ما باید یک معرفت دینی داشته باشیم که قرآن و برهان و عرفان از هم جدایی نداشته باشند . اگراین اجتماع صورت نگیرد ، ما یا سر از عقل گرایی محض در می آوریم یا اخبارگری یعنی در آن اعتدال نیست . .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه