در درمان های نوین مثل شیمی درمانی آیا امکاناتی هست که عوارض این درمان را کم بکند ؟

پاسخ از آقای دکتراسماعیل اکبری، فوق تخصص جراحی سرطان: ما در طبابت یک هدف را دنبال می کنیم و آن این است که یا باید یک روز را به عمر بیمار اضافه بکنیم یا کیفیت زندگی بیمار را بالا ببریم اگر نمی توانیم عمرش را طولانی کنیم کاری کنیم که این بیمار سرحال تر زندگی کند . یعنی اگر قرار است که بیمار یکسال یا ده سال دیگر زندگی کند ، زندگی خوبی داشته باشد. این وظیفه ی گروه پزشکی عام است . شیمی درمانی در بیشتر مواقع این جوری به ما کمک می کند . یا عمر بیمار را اضافه می کند یا اینکه کیفیت زندگی را بالا می برد اما قطعا در طول دروه ی درمان عکس این چیز حاصل میشود یعنی در طی شیمی درمانی بیمار موهایش می ریزد و در بعضی موارد هم نمی ریزد ، بیمار لاغر و بی اشتها میشود ، دهانش زخم میشود و پوستش تغییر رنگ پیدا می کند ، ناخن هایش می شکنند ، اشتها بسیار کم میشود و خیلی اتفاق های دیگری می افتد و علتش هم این است که شیمی درمانی بدترین رفتار علمی است که ما پسندیده ایم . مادر حقیقت با داروی شیمی درمانی آمده ایم به سلول سرطان حمله می کنیم و چون قدرت این را نداریم که دارو را کنترل کنیم که فقط سلول سرطانی را از بین برد ، این دارو همه ی سلول های جوان را هم از بین می برد و وقتی موهای ما می میرد یعنی سلول جوان مولد موی ما زودتر تحت تاثیر این دارو قرار گرفته و همین اتفاق در سلول خونی هم می افتد . پزشک قبل از هر درمانی بیمار را می فرستند که تست خونی بکند . زیرا می دانند که این دارو گلبول های سفید بیمار ما را هم کشته و مبادا این در حدی پایین افتاده باشد که ایشان توان زندگی عادی را نداشته باشد و دوره ی بعد را درمان نمی کنند. این رفتار ناجور شیمی درمانی است اما از طرف دیگر بهره هایی هم از آن می بریم . بشر به این فکراقتاده که هدف درمانی بکند یعنی بیاید از سیستم هایی استفاده بکند که این سیستم ها توان این را داشته باشند که فقط به سلول خاصی که مورد نظر معالج هست حمله بشود نه به سلول های دیگر . این را تحت هدف درمانی تا تارگت گرافی مبنا قرار داده اند و یکی از روش هایی که انتخاب می کنند روش ایمنی شناسی است . در روش ایمنی شناسی کاری که انجام می دهند این است که دارو را در حقیقت بعنوان آنتی بادی تلقی می کنند و آن سلول سرطانی بعنوان یک آنتی ژن یعنی ان سلولی که دربدن با آن مختصات خاص وجود دارد بعنوان یک عامل آنتی ژنی فرضش می کنند و دارویی را می دهند که فقط ضد آن سلول است و فقط به آن سلول می چسبد . این الان درکشور ما هم هست و ما داریم خارج از مصرف استاندار از آن استفاده می کنیم .بعضی از داروها در شمال اروپا، هنوز وارد پروتکل درمانی نشده است . باید حواسمان جمع باشد که داریم چه کار می کنیم که آیا این کاری که داریم می کنیم واقعا به سود بیمار هست یا خیر و چه مقدار به سود بیمار هست . ما نباید به بیمار بگوییم که این داروگرفتن برایش واجب است و 60 میلیون تومان پولش است و توجه نکنیم که آیا واقعا عمر بیمار را طبیعی می کند یا در 5 درصد موارد احتمال دارد که عمر بیمار را هم کمی طولانی تر بکند یعنی سه تا شش ماه و اگر ما این را به بیمار بگوییم شاید دیگر او لازم نداند که خانه اش را بفروشد . هنوز هدف درمانی که آرزوی ماست در درمان بیماریهای بدخیم مثل سرطان ها بصورت شکل های اولیه هستند و بخاطر همین می گویم که باید مواظب باشیم در دامن شرکت های تجاری نیفتیم . شرکت تجاری وظیفه اش این است که داروهایش را بفروشد و سود بیشتری گیرش بیاید . ما باید عالمانه تر به مسائل نگاه بکنیم .اما ما می خواهیم در آینده این درصدهای کوتاه سه تا شش ماه را و عقب افتادن عود بیماری تغییر کند و انشاء الله به درمان قطعی ختم بشود . این تارگت گرافی ها در کشور ما در قالب تحقیقاتی شکل های خوبی دارد و الان جهاد دانشگاهی با همکاری دانشگاه شهید بهشتی یک کار خوبی را در این زمینه شروع کرده اند . ما امیدوارهستیم که پا به پای دنیا جلو برویم و روزگاری بتوانیم درمان هدفمند در سرطان را در کشورمان پیاده کنیم .www.ch3.ir .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه