چرا امام باقر(ع) وقتی زنی را در حال احرام دید که به وسیله بادبزن چهره‌ی خود را پوشانیده بود؛ شخصاً با چوب دستی خود بادبزن را از چهره آن زن دور فرمود؟ آیا چنین رفتاری در شأن امام معصوم است؟

مرد و یا زنی که به حج مشرّف شده و مُحرِم می‌شوند، یکی از وظایفشان آن است که صورت خود را نپوشانند.[1]در همین راستا گزارش شده است که امام باقر(ع) خانم مُحرِمی را مشاهده کردند که بادبزنى را در جلوی صورتش قرار داده بود(که یا نامحرم صورتش را نبیند یا آفتاب به او ضرر نرساند). امام(ع) با چوبى که در دست داشتند(و در گزارشی دیگر با دستان خود)[2] آن بادبزن را از صورت آن خانم برداشتند.[3]در ارتباط با سند این حدیث باید گفت؛ برخی از محققان سند آن‌را صحیح دانسته[4] و برخی معتقدند که این روایت سند صحیحی ندارد. [5]اما صرف نظر از سند، باید گفت که با پذیرش این گزارش نیز امام باقر(ع) هیچ توهینی نسبت به آن زن انجام نداده است؛ زیرا طبیعتاً این برخورد با بانویی رخ داده که به امامت و بزرگی حضرتشان معتقد بود و ایشان را پدر معنوی خود می‌دانست، اما به دلیل این‌که شاید آن خانم به نظر خودش برای احتیاط و رعایت بیشتر حجاب، و یا برای جلوگیری از تابش آفتاب، اقدام به پوشش صورت خود کرده‌ بود؛ امام(ع) برای راهنمایی او و نیز برای اطمینان خاطرش با دستان خود حجابشان را کم کرد.[6] و این‌گونه نبود که امام چنین برخوردی را با هر خانمی داشته باشد. بلکه در برخی موارد تنها به یک توصیه بسنده می‌فرمود.در همین راستا و در گزارشی دیگر امام صادق(ع) نقل می‌فرماید که پدرشان امام باقر(ع) به زن مُحرمی که نقاب بر روی صورت خود داشت، فرمود:احرام خود را درست انجام ده و نقاب را از روی چهره‌ات بردار؛ چرا که اگر نقاب را بگذاری، رنگ صورتت(با تابش آفتاب) تغییر نخواهد کرد. .

اسلام کوئست

مرجع:

ایجاد شده در 1400/12/23

لینک کوتاه