باعرض سلام اگریکی نمازبخواند اما گناه کند نماز او صحیح است یانه یانماز ثواب خود را دارد گناه هم گناه خودرادارد

با سلام؛ اگر چنین کسی از روی عمد گناه نمی‌کند، بلکه ناخواسته و از روی غفلت، مرتکب گناه می‌شود؛ امید است که نمازش روزی بالاخره او را از گناه‌کردن باز دارد؛ اما اگر کسی هم نماز می‌خواند و هم از روی عمد گناه می‌کند، نماز چنین شخصی صحیح است، اما مورد قبول نیست. توضیح بیشتر: گفتنی است؛ برگزاری نماز همراه با شرایط آن، مجموعه ای از آموزه ها و رفتارهای اسلامی و انسانی را تشکیل می دهد. به طور مثال از شرایط «صحت» نماز، طهارت است که مجموعه بهداشت بدن و لباس و مکان را شامل می شود و یا غصبی نبودن لباس و مکان و آب وضو است و از شرایط «قبولی» نماز، عدم آزار به دیگران و رسیدگی به مستمندان و پرداخت زکات است و... لذا نماز کسی که گناه می‌کند، صحیح است اما آثار قبولی نماز را ندارد؛ یعنی نماز در روح و جان نمازگزار تأثیر نمی‌گذارد و موجبات قرب او را فراهم نمی‌کند. چنین کسی پس از مردن، به جهت گناهانی که مرتکب شده و توبه نکرده – مانند نپرداختن خمس و انجام ندادن حج و امر به معروف‌نکردن یا روزه نگرفتن- مجازات می شود؛ اما به خاطر صحت نمازش، مجازات تارک صلات را ندارد؛ گرچه به خاطر مقبول نبودن نمازش، مزد یک عمل مورد قبول را به او نمی دهند؛ لذا این مسأله موجب نمی شود که اگر کسی نماز مقبول نداشت، اصلا نماز نخواند! (دقت کنید)در منابع اسلامی برای قبولی عبادات و به ویژه نماز که نمونه بارز عبادت و تجسم عبادت و بندگی است، شرایطی بیان شده است که رعایت آنها شرط پذیرفته شدن و قبولی عبادت و نماز است. به برخی از این شرایط در ذیل اشاره می شود:1. داشتن تقوا و ورع: این شرط مهم ترین شرط قبولی عبادت و نماز است. تقوا و ورع معنای وسیعی دارد که دوری از گناهان و محرمات و انجام واجبات الهی شاخه ای از درخت تنومند و شعبه ای از شعبه های آن است. در روایتی از پیامبر اسلام (ص) چنین آمده است: اگر به قدری نماز بخوانید تا چون تار باریک و لاغر شوید و به اندازه ای روزه بگیرید که تا چون کمان خم و منحنی شوید خداوند آن را از شما نمی پذیرد مگر آن که تقوا و ورع داشته باشید.V }(میزان الحکمه، ج5، ح10322، انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی)2. حقی از مردم به گردن نداشتن: در روایتی آمده است که رسول گرامی اسلام (ص) فرمود: «خداوند به من وحی کرد که ای برادر پیامبران و ای برادر انذار دهندگان! قومت را انذار کن و بیم ده که وارد خانه ای از خانه های من برای عبادت داخل نشوند در حالی که حق و مظلمه ای از بندگانم برعهده و گردن آنها است، چون اگر با برگردن داشتن حقی از بندگانم مشغول عبادت گردد، تا وقتی که مشغول نماز است او را لعنت می کنم مگر آن که حق مردم را اداء کند.V }(همان، ح10324)3. حلال بودن لباس نمازگزار و محل نماز او: در روایتی آمده است: نگاه کن در چه لباسی و بر چه چیزی نماز می خوانی، اگر این دو مباح و حلال نباشد، نمازت پذیرفته نیست.4. داشتن ولایت اهل بیت (ع) و برائت و بیزاری از دشمنان آنان: در روایتی وقتی از حضرت سجاد(ع) درباره سبب قبول نماز پرسیده شد، حضرت(ع) فرمود: «ولایتنا و البراءة من اعدائنا»؛ یعنی ولایت ما و بیزاری از دشمنان ما، عامل قبول نماز است.V }(همان، ح 10326)5. تواضع در برابر عظمت خداوند و خودداری از خواهش های نفس و به یاد خدابودن در طول روز و تکبر نورزیدن با خلق خدا و گرسنه را سیرکردن و برهنه را پوشاندن و مهربانی و دلسوزی با گرفتاران و غریبان را پناه دادن، این عوامل در روایات از عوامل قبولی نماز شمرده شده است.V }(همان، ح10327)در روایاتی برخی امور، مانع قبولی نماز شمرده شده است که به آنها اشاره می شود:1. مخالفت با پدر و مادر2. غیبت کردن3. سبک‌شمردن نماز و مواظبت‌نکردن بر آن4. شرابخواریV }(رجوع کنید به میزان الحکمه، باب موانع قبول الصلاه، ج5، ص387، انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی)5. اقبال نداشتن و حضور نداشتن در نماز: در روایتی آمده است: «لایقبل الله صلاه عبد لایحضر قلبه مع بدنه»؛ خداوند نماز کسی را که قلبش در کنار بدنش حضور ندارد، نمی پذیرد.V }(همان، ح10335)برای آگاهی بیشتر ر.ک:- نماز، محسن قرائتی- حضور قلب در نماز، علی اصغر عزیزی تهرانی- صلاه الخاشعین، شهید دستغیب شیرازی. موفق و پیروز باشید.     .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه