با سلام نظر شما در مورد ملک عبدالله پادشاه اردن چیه خیلی از مفتیهای متعصب از اون به عنوان خلیفه مسلمین یاد میکنند و ارزو دارن روزی اون قدرتشو در کل جهان اسلام گسترش بده بعضی هم میگن اون همون سفیانی هست ولی از هر نظر که نگاه میکنی اون خیلی ضعیف تر از این نشون میده که بخواد در حد این مباحث باشه به نظر شما این اقا میتونه با این قدرت ضعیفش چنین قدرتیو در منطقه بدست بیاره؟

نمی توان گفت: عبد الله دوم، سفیانی است که یکی از علایم ظهور امام زمان (ع) می باشد،چون همه صفات سفیانی معلوم نیست تا بگویم به فلان شخص تطبیق می نماید. البته اصل خروج سفیانی، صرف نظر از ویژگی‌ها و قضایای جزئی، امری مسلّم است، ولی اینکه سفیانی کیست؟ چه ویژگی‌هایی دارد؟ چگونه شورش می‌کند؟ چندان روشن نیست. به نظر می‌رسد سفیانی فرد مشخصی نیست. بر اساس روایاتی که درباره سفیانی وارد شده، می‌توان حدس زد که سفیانی جریان باطلی است در بستر تاریخ و رو در رویی بین حق و باطل، در روایتی از امام سجاد(ع) آمده که «در برابر هر قیام کننده و مصلحی، یک سفیانی وجود دارد».(بحارالانوار،ج 52، ص) اگر سفیانی یک جریان است(مجله حوزه، شماره 70-71 ،جمعی از نویسندگان، ص294 )چگونه بر عبد الله دوم قابل تطبیق می باشد؟ انتظار می رود از این گونه برداشت ها پرهیز شود، زیرا تعیین مصداق برای سید خراسانی و سفیانی آثار منفی در پی دارد، چون بعد از مدتی که مشخص شد فلان شخص مصداق سید خراسانی یا سفیانی نبوده، ممکن است برخی نسبت به آموزه‌های دینی و مهدویت، دچار شک و تردید شوند، همچنین این موضوع سبب می‌شود تا مخالفان از آن علیه شیعه و امام زمان سوء استفاده کنند، باید از تعیین مصداق پرهیز نمود . مسئله مصداق یابی و تطبیق یکی از آسیب ها ی حوزه مهدویت است که برخی با خواندن یا شنیدن چند روایت در علائم ظهور، آنها را بر افراد یا حوادثی خاص تطبیق می دهند. این گونه تطبیق ها پی آمد هایی نامطلوبی دارد که عبارت است از : تعیین وقت و استعجال (عجله کردن و صبر و تحمل نکردن)؛ـ نومیدی و یاس بر اثر واقع نشدن ظهور؛ـ به دلیل احتمال تحقق نیافتن تطبیق های مطرح شده، افرادی به اصل ظهور بی اعتقاد می شوند و یا در اصل روایات به شک می افتند. علت نهی از مصداق گذاری ، نداشتن علم و اطلاع کافی از نشانه ها و واقعیتها و احتمال اشتباه و برداشتهای سلیقه ای ودر نتیجه ایجاد یاس و تردید درمردم _ به جهت عدم تطبیق درست - است . بر این اساس در باره تطبیق این نشانه ها با افراد خاص ، باید با احتیاط و دقت رفتار نمود و نباید به راحتی دست به تطبیق زد؛ هرچند که بیان حدسیات و احتمالات منعی ندارد. متاسفانه در سال‌های اخیر، شاهد تطبیقات نشانه ها بر افراد و اشخاص هستیم که هر روز به شکلی بروز می کند و بعد از مدتی نادرستی بسیاری از آنها مشخص می شود. این در حالی است که این تطبیقات نه از سوی خود آن افراد است ؛ بلکه از سوی اشخاصی است که سر رشته خاصی در این مباحث ندارند.در این بین گهگاه افراط ها و تفریط هایی ملاحظه می گردد که هر دوی این امور از سوی علمای اسلام و محققین برجسته ی عرصه ی مهدویت نهی شده اند، اما تعداد از افراد دچار این آفات شده اند و با نیت خیر، اما بدون در نظر گرفتن جوانب احتیاط، بی محابا به تطبیق های قطعی و حتمی پرداخته اند. این امر گرچه در کوتاه مدت ممکن است موج بزرگی در بین منتظران مهدی موعود (عج) ایجاد کند، اما در صورتی که این تطبیق ها صحیح نباشند و افراد یا نشانه های مورد بحث، همان نشانه های ظهور نباشند، در دراز مدت می تواند اثرات نامناسبی داشته باشند و موجب نا امیدی در بین تعداد زیادی از منتظران گردند.با ملاحظه ی تیتر های خبری تعدادی از وبلاگ ها و وبسایت های مهدوی که انصافاً در بسیاری از زمینه ها نیز موفق و موثر کار می کنند، می توانیم تعدادی از این تطبیق های حتمی و قطعی را ببینیم: « بشاراتی از شعیب بن صالح درباره ی نزدیکی ظهور »، « سال 2012 سال ظهور »، « سال 2015 سال ظهور »، « آغاز قیام سید یمانی در یمن » و ..... گرچه تعدادی از تطبیق های ارایه شده در این زمینه با روایات اسلامی سازگار می باشند و شخصیت های مورد بحث در مقالات مذکور، بضعاً شباهت های اعجاب آوری با شخصیت های زمینه ساز ظهور دارند، اما تطبیق قطعی و بی قید و شرط شخصیت های مذکور با شخصیت های روایات مربوط به آخرالزمان، امری است که از سوی هیچ یک از علمای اسلام و محققین برجسته ی عرصه ی مهدویت مورد قبول نیست. چرا که این بزرگواران معتقدند، حرکاتی از این دست، ممکن است به توقیت بینجامد و توقیت (وقت تعیین کردن برای ظهور)، امری است که معصومین (ع) به شدت از آن نهی کرده اند. در هر حال تطبیق ویژگیهایی که در روایات برای حوادث و افراد خاصی بیان شده بر افراد حاضر به صورت احتمالی است و نمی توان به طور قطع و یقین ادعا کرد که این فرد دقیقا همان فردی است که در روایت بدان اشاره شده است. البته مسئله ی تحقیق مستند و همراه با احتیاط در زمینه ی نشانه های ظهور، امری پسندیده و مناسب است و تبعات مثبتی همچون افزایش امید در دل های منتظران و شناخت صحیح دشمنان و دوستان در دوره ی آخرالزمان دارد، اما تطبیق بی قید و شرط و قطعی این نشانه ها، امری مذموم بوده و می تواند تبعات نامناسبی داشته باشد. در هر صورت این گونه مسایل نباید منجر به این شود که شیعیان و منتظران، امر ظهور را پدیده ای دور از دسترس و مستقل از اراده خویش، که در آینده ای محتمل و نامعلوم به وقوع خواهد پیوست، بینگارند. بلکه باید با حفظ روحیه نشاط و امید، همواره ظهور را در چند قدمی خویش ببینند و این همان چیزی است که در برخی مجامع روایی و پاره ای از متون دینی بدان تصریح شده است چنانکه در دعای عهد آمده است: ... اللهم اکشف هذه الغمة عن هذه الامة بحضوره و عجل لنا ظهوره انهم یرونه بعیدا و نریه قریبا . این انتظار جز با آمادگی و فراهم نمودن شرایط ظهور تحقق نمی یابد بنابراین تا جائی که مقدور است،‌ لازم است خود، خانواده و در نهایت جامعه را آماده پذیرایی حضرت(عج) نمود که اگر این امر محقق شود و سربازی واقعی برای آن حضرت(عج) باشیم حتی اگر مرگ- که اگر زمان ظهور هم تشخیص داده شود، زمان مرگ قطعا قابل تشخیص نیست- بین ما و زمان ظهور فاصله اندازد، خداوند به ما برای ادراک آن زمان و حیات دوباره خواهد بخشید. انشاءالله که همگی از یاوران حضرت(عج) باشیم. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه