در فقه شیعه شکنجه‌ی متهم وجود دارد؟ از شکنجه با چه عناوینی گفته شده است؟ نظر اسلام در مورد آن چیست؟ حد و حدود شکنجه چقدر؟ آیا اصلاً در اسلام شکنجه مطلقاً حرام است؟ تفاوت شکنجه با تعزیر در چیست؟

در اصطلاحات فقهی از شکنجه با واژه‌ی «التعذیب» به معنای «زدن»[1] بحث می‌شود.[2] و در اصطلاح به معناى آزار دادن شدید کسى براى تنبیه یا وادار کردن او به انجام دادن کارى و نیز به معناى آنچه موجب ناراحتى و آزار جسمى یا روحى مى‏شود، آمده است‏.[3]از نظر اسلام همۀ انسان‌ها حتی مجرمان و گناه‌کاران دارای احترام و ارزش خاص خود هستند؛ از این‌رو در روایات، شکنجه‌ی متهم قبل از اثبات جرم، ممنوع اعلام شده است.[4]پیامبر اسلام(ص): «کسى به دیگرى از روی ظلم تازیانه نمى‏زند، مگر این‌که در آتش جهنم به همان اندازه تازیانه مى‏خورد».[5]پیامبر اسلام(ص): «سرکش‌ترین بنده نسبت به خدا کسی است که به قتل کسی که قاتل نیست کمر بندد و کسی را بزند که او را نزده است».[6]امام علی(ع): «هر کسی مردم را در دنیا شکنجه‏ کند، خدا در آخرت او را شکنجه خواهد کرد...».[7]بر این اساس، هرگونه شکنجه برای گرفتن اقرار و یا کسب اطلاع ممنوع است.[8] و اقرار به این نحو، اعتبار ندارد.[9]اما شکنجه به معنای عام آن - که شامل مجازات‌های حد، تعزیر و قصاص می‌شود-[10] در مورد مجازات برخی جرم‌های اثبات‌شده وجود دارد.[11]البته آنچه در ارتباط با مجازات مجرمان رخ می‌دهد را نباید شکنجه به معنای مصطلح آن دانست، و گرنه تمام کشورها با هر شیوه تفکری که داشته باشند، از مجازات زندان بهره می‌برند که اگر بخواهیم تعزیر اعلام شده در فقه اسلامی را شکنجه بدانیم، زندانی‌کردن مجرمان نیز نوعی شکنجه روانی خواهد بود؛ زیرا چه بسا افرادی که حاضرند چند تازیانه بخورند و از مجازات زندان رها شوند. .

اسلام کوئست

مرجع:

ایجاد شده در 1400/12/23

لینک کوتاه