آیا تشریع توبه و دعوت به آن سبب اشاعه و ترویج گناه و ترک طاعت نمی گردد؟ زیراوقتی انسان تعیین کرد که خداوند توبه او را می پذیرد, جرات و آمادگی اش بر گناه بیشتر می شود.

اولا؛ تـوبـه یـعـنـی بازگشت و پشیمانی از گناه , آن هم بازگشت و پشیمانی واقعی نه از روی نیرنگ و خدعه . چنین توبه ای اساسا توبه نیست و پذیرفته نمی شود.ثانیا؛ تشریع توبه برای جلوگیری از یاس و نومیدی شخص گناهکار , و تشویق او به اصلاح است . عـلـوم تـربـیـتـی و رواشناسی نیز این امر را ثابت کرده است که از بدترین حالات روحی که سبب گمراهی و بدبختی انسان می شود , ناامیدی و یاس از آینده است. خطرات و ناگواری های حاصله از این حالت بسیار زیانبارتر از آسان گرفتن گناه است. علاوه بر این دین اسلام شرایطی برای توبه و شخص توبه کننده قرار داده است . به گونه ای که هم حصول آن شرایط امری آسان نیست و هم هیچ کس نمی داند که آیا حتماخداوند توبه او را می پذیرد یا نه . از این رو جایی برای سئوال مذکور باقی نمی ماند. تفسیر المیزان ج 4 ص 249، طباطبائی - سید محمد حسین .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه