آيا مسيحيت بالاتر است يا اسلام؟

در يک تقسيم بندي کلي از اديان، مي توان اديان را به توحيدي و غير توحيدي تقسيم کرد که از اديان غير توحيدي مي توان به آئين هاي هندوئيسم، شنتو و بوديسم اشاره کرد و از اديان توحيدي که امروزه بخش عظيمي از مردمان جهان پيروان اين اديان هستند مي توان به يهوديت و مسيحيت و اسلام اشاره نمود. این ادیان در يک نامگذاري دیگر به اديان ابراهيمي هم ناميده شده اند. پس در اين تقسيم بندي آئين مسيحيت و اسلام هر دو از اديان توحيدي و ابراهيمي به حساب مي‌آيند. از لحاظ ترتيب زماني دين مسيحيت حدود شش قرن قبل از دین اسلام ظهور کرد که به ظهور آن، اديان قبل از مسيحيت بشارت داده بودند و به خصوص يهود منتظر آمدن مسيحا(ماشیح) بودند. ولي بر اساس نقل منابع هنگامي که بزرگان يهود ديدند تعاليم حضرت عيسي ـ عليه السلام ـ منافع آنان را تهديد مي‌کند، براي کشتن او توطئه کردند. البته بنا بر آموزه هاي اسلامي به خصوص در قرآن کريم خداوند از همه‌ی مردم درباره پيامبران خود عهد و پيمان گرفته است آنجا که مي‌فرمايد: و به خاطر آوريد، هنگامي را که خداوند از پيامبران و پيروان آنها پيمان مؤکد گرفت، که هرگاه کتاب و دانش به شما دادم، سپس پيامبري به سوي شما آمد که آنچه را با شماست تصديق مي‌کند، به او ايمان بياوريد و او را ياري کنيد، سپس خداوند به آنها گفت: آيا به اين موضوع اقرار داريد؟ و بر آن پيمان مؤکد بستيد؟ گفتند آري اقرار داريم خداوند به آنها فرمود: سپس گواه باشيد؛ من نيز با شما از گواهانم. با توجه به اين آيه و آيات مشابه ديگر خداوند قبل از آمدن پيامبري خبر آمدن او را در کتاب پيامبران پيشين و توسط آنها به پيروان خود بشارت مي داده است و اين يک سنت الهي است. لذا همان طور که ظهور مسيح ـ عليه السلام ـ را قبلا بشارت داده بود، ظهور محمد ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ و اين‌که آن حضرت آخرين پيامبر و دينش آخرين و جامع ترين اديان خواهد بود در کتب اديان پيشين خبر داده شده و پيروي و تبعيت از اين دين سفارش شده است. حال در جواب سوال فوق مي‌توان دو جواب داد يکي عقلي و ديگري نقلي. امّا جواب عقلي: اگر به حکم عقل دين مسيحيت دين کامل و برتر بود و مصون از دستبرد منفعت طلبان مي بود و براي سعادت بشري تا روز قيامت کافي مي بود لزومي نداشت که خداوند دين جديدي به نام دين اسلام توسط آخرين پيامبر يعني حضرت محمد ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ براي سعادت بشر بفرستد. امّا جواب نقلي: عبارت است از مجموعه اي از نقل هايي که از کتب اديان پيشين و انبياي پيشين در باره جامعيت و خاتميت دين اسلام که توسط آخرين پيامبر آورده مي شود. علاوه بر اين نقل‌ها آيات و احاديثي در متون اسلامي وجود دارد که حکايت از برتري دين مقدس اسلام دارد. در انجيل برنابا که يکي از اناجيل مسيحيان است اشاره به خاتميت آئين اسلام کرده از قول حضرت عيسي ـ عليه السلام ـ مي گويد: و من خود را مانند آن که از او سخن مي گويم، نمي شمارم، زيرا که من لايق آن نيستم که بند کفش هاي او را بگشايم، که او را مسيا (منظور حضرت محمد ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ ) مي‌نامند. آنکه پيش از من آفريده شده و زود است بعد از من بيايد و زود است که کلام حق را بياورد و آئين او را نهايتي و پاياني نيست. اين که در اين نقل انجيل برنابا آمده است که حضرت مسيح مي گويد: او پيش از من آفريده شده است. اشاره به روايت اسلامي است که حضرت پيامبر اسلام ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ مي فرمايند: من و اهل بيتم را خداوند قبل از آنکه حضرت آدم را خلق کند از نور واحدي خلق کرده است. قرآن نيز درباره خاتميت اسلام مي فرمايد: إِنَّ هَذَا الْقُرْآنَ يِهْدِي لِلَّتِي هِيَ أَقْوَمُ.... اين قرآن به راهي که استوارترين راههاست هدايت مي کند و به مؤمناني که اعمال صالح انجام مي دهند، بشارت مي دهد که براي آنها پاداش بزرگي است. يعني اگر شريعت اسلام را يکسو و ساير شرايع آسماني را که براي سراسر حيات بشر در کليه ادوار مقدر است سوئي ديگر نهيم ـ شريعت اسلام از همه آنها استوارتر است و اين خود معني خاتميت و شريعت آخرين است. در انجيل يوحنا آمده است که حضرت محمد ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ را بيان کننده عموم راه هاي هدايت معرفي کرده و مي فرمايد: و ديگر چيزهاي بسياري دارم که به شما بگويم ليکن حالا نمي توانيد تحمل کنيد، امّا چون فارقليط (پسنديده، محمد يا احمد) بيايد، شما را بتمام راستي ارشاد خواهد نمود. خداوند نيز در اين باره مي فرمايد: بگو پروردگارم مرا به راه راست هدايت کرده؛ آئيني پا برجا (و ضامن سعادت دين و دنيا) آئين ابراهيم؛ که از آيين هاي خرافي روي برگرداند و از مشرکان نبود. از زبان حضرت عيسي ـ عليه السلام ـ که در انجيل يوحنا تصريح به ابديت فارقليط کرده مي گويد: و من از پدر (خدا) خواهم خواست و او فارقليط ديگري (پيمبر پسنديده ديگر) به شما مردم جهان خواهد داد که تا ابد با شما خواهد ماند. يعني بر خلاف ساير پيامبران که براي مدت معيني آیين‌شان در جهان حکومت مي کند. اما آیین پيامبر پس از عيسي تا قیام قیامت براي هميشه بر بشريت حکومت خواهد کرد. لذا اگر آیين اسلام برتر از مسيحيت نبود به عنوان آخرين آيين و دين جاويدان تا قيامت معرفي نمي شد. خداوند در قرآن کريم به بشارت هايي که در تورات و انجيل درباره حضرت محمد ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ و آیين او وارد شده اشاره مي‌کند و مي‌فرمايد: همان‌ها که از فرستاده (خدا) پيامبر امي پيروي مي کنند. پيامبري که صفاتش را در تورات و انجيلي که نزدشان است مي يابند، آنها را به معروف دستور مي دهد، و از منکر باز مي دارد؛ اشياء پاکيزه را براي آنها حلال مي شمرد و ناپاکيها را تحريم مي کند... . حضرت علي ـ عليه السلام ـ مي فرمايند: خداوند از همه پيغمبران براي اين پيامبر حضرت محمد ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ پيمان گرفته است، يعني تمام نبوت ها و شرايع سابقه مقدمه و پيش در آمد شريعت ختميه است. تمام نبوت ها مقدمه اي است براي اين نبوت و اين نبوت ذي المقدمه اي است براي تمام نبوت ها. هر پيغمبري که آمده است، همان طور که مردم را به خدا و قيامت دعوت کرده و ايمان به خدا و قيامت را در مردم ايجاد کرده است، مؤظف بوده است که ايمان به نبوت خاتم الانبياء را هم که مطلبي است مربوط به آينده در مردم ايجاد کند. بنابراين تمام پيامبران از جمله حضرت عيسي ـ عليه السلام ـ که آيين مسيحيت بنام آن حضرت است مبشر بوده اند به ظهور پيامبر خاتم. در اين باره قرآن در خصوص حضرت عيسي مي فرمايد: «حضرت عيسي بن مريم به بني اسرائيل فرمود که من خودم از ناحيه خدا به سوي شما پيغمبرم و کتاب گذشته را که تورات است تأييد و تصديق مي کنم نبوت موسي و کتاب او را تصديق مي کنم و من مبشر و نويد دهنده هستم پيغمبري را که در آينده خواهد آمد که نام او احمد است.» در پايان بايد متذکر شد به اين که کدام دين برتر است. بايد با ديد برون ديني به متن دين نگاه کرد، که آيا دين مورد نظر انتظارات اين جهاني و اخروي بشر را بر آورده مي کند يا نه؟ از آنجا که هدف از آفرينش موجودات، نيل به کمالات است، هر موجودي خلق شده تا به کمال وجودي خود برسد. موجودات جهان در اثر برخورداري از يک نيروي دروني به سوي مقصد خاصي در حرکتند و هر قدر به آخر الزمان نزديک‌تر مي‌شوند تکامل يافته تر مي‌گردند، و تجديد نبوتها هم به همين خاطر بوده است و نيز علل ديگري هم داشته که عبارتند از: 1. بشر در طول تاريخ، تعاليم پيامبران را تحريف مي کرده است، لذا يکي از عوامل ارسال رسل از بين بردن اين تحريف ها بوده است. 2. به جهت عدم رشد فکري انسان هاي گذشته، امکان آن نبوده تا تعاليم الهي يکباره عرضه شود. از اين رو پيامبران در طول زمان برانگيخته مي شدند تا انسان ها را به مرحله بالاتر از رشد برسانند. و به طور کلي مي توان ديني را برتر و جامع دانست که داراي ويژگي هاي زير باشد. 1. توجه انسان شناسي، دين جامع و برتر بايد از انسان شناسي عميقي برخوردار باشد در چنين ديني بايد به همه ابعاد انسان توجه شده باشد. 2. هماهنگي با فطرت، يکي از ويژگي هاي هماهنگي آن با فطرت است. اگر بنا بشود که دين براي همه اعصار داراي پيام باشد بايد دستورات آن مطابق با فطرت باشد، چرا که فطرت همان بعد ثابت حيات انسان است. 3. آموزه هاي کمال آفرين: ديني که جامع و جاودان و برتر است بايد در راستاي اهداف کمال باشد. اگر ديني فقط اهداف فردي دارد آموزه هاي آن بايد تأمين کننده آن اهداف خاص باشد و اگر ديني اين انتظارات که اهداف اجتماعي بشر را تأمين کند بايد آموزه ها و احکامي را ارائه دهد که به حيات اجتماعي بشر مربوط مي شود. 4. سهولت و سادگي: تکاليفي را که دين جاويد و برتر عرضه مي کند بايد سهل و آسان باشد، چرا که دين براي همه افراد بشر و در همه زمان ها آمده است نه براي يک گروه خاص 5. انعطاف پذيري: دين برتر بايد انعطاف پذير باشد به اين معني که بتواند پاسخ گوي نيازهاي همه اعصار باشد اگر دين فقط يک سلسله آموزه ها و احکام ثابت را بيان کند براي متغيّرات دوران مختلف حيات بشري چاره اي نيانديشد آن دين جهاني و جاويد و برتر نخواهد بود. 6. عقلاني بودن: تعاليم يک دين جاويد و جامع بايد بر مبناي عقل و منطق باشد، هيچ يک از آموزه ها و دستورات دين نبايد غير عقلاني و با حکم عقل در تضاد و تنافی باشد. 7. هماهنگي ارکان دين: دين برتر و فراگير بايد از اجزاي سازگاري برخوردار باشد، و ميان آموزه ها و دستوراتش هماهنگي کامل برقرار باشد. و تمام اين امتيازات در دين مبين اسلام وجود دارد و آموزه هاي متون مسيحيت عاري از اين امتيازات مي باشد و با مراجعه به متون مسیحیت اين مطلب به راحتي قابل فهم و دسترسي مي باشد. .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه