چگونه ائمه می توانند از شما دفاع کنند در صورتی که خود با سم کشته شده و نتوانسته اند از خود دفاع کنند و چگونه آنها را شهید می پندارید در صورتی که در میدان جنگ حضور پیدا نکرده اند.

برای پاسخ به این سوال ابتدا لازم است به معنا و واژه ی شهید از نگاه لغت توجه شود، شهید: یعنی کشته در را خدا ،کشته ی بیگناه یا در راه خدا، کسی که در را خدا و در راه خدمت به مدینه (سرزمین )کشته شود(فرهنگ دهخدا واژه ی شهید)و خداوند هم در 2 آیه از قرآن هم می فرماید :که شهید زنده است.1) در سوره بقره آیه ی 154:به کسانی که در راه خدا کشته می شود مرده نگویید بلکه آنها زنده اند ولکن شما درک نمیکنید. 2) آل عمران آیه ی 165 :گمان مبرید آنهایی که در را خدا جانشان را از دست داده اند مرده اند بلکه زنده اند و در نزد پروردگارشان رزق وروزی میخورند.ظرافتی که در این آیه وجود دارد این است که مردن را درباره ی شهید اصلا به ذهن خود راه نباید بدهیم . طبری در تفسیر این آیه دارد :یعنی اینکه هرکس در راه من کشته شود زنده هست و در نزد من در حیات و زندگی و نعمت گوارا به سر می برد. (تفسیر طبری ذیل آیه مورد بحث)در جایی دیگر ابن حجر در این رابطه دارد: یکی از مطالبی که در مورد زندگی بعد از مرگ گفته شده این است که انبیاءبرتر از شهدا هستند و شهدا زنده اند و نزد پروردگارشان روزی می خورند.( فتح الباری ج 6،ص 487)پس باملاحظه ی لغات و آیات قرآن در اسلام هرکس بدون گناه و در راه خدا و دفاع از دین و سرزمین اسلامی کشته شود شهید بشمار می آید،چه بوسیله ی ضرب وشمشیر و چه به وسیله ی دیگر مثل سم، و شکی نیست که ائمه معصومین در راه دین و بی گناه کشته شده اند،یا به سبب شمشیر مثل امام حسین در کربلاو امیرالمؤمنین علی در محراب مسجد کوفه و یا به سبب سم و زهر. اما جواب اینکه چرا از خود دفاع نکردند؟ از خود دفاع کردند اما از راه طبیعی و برای اتمام حجت نخواستند از قدرت فوق طبیعی (مثل کرامات و مانند اینها)استفاده کنند. اما جواب اینکه آنها قدرت بر انجام کاری ندارند؟ کراماتی که از قبور شریف اولیاء خدا و آنها به مردم رسیده بهترین دلیل است برای اینکه آنها قدرت برآوردن حاجت کسانی که به آنها متوسل بشوند را دارند،چون دلیلی برای وجود شیء،بهتراز خود آن شیء نیست ،مثلا قبر معروف کرخی،ابن جوزی میگوید قبر وی (کرخی ) در بغداد آشکار است و مردم به خاک آن تبرک میجویند ،ابراهیم حربی میگوید: قبر معروف(کرخی) پادزهری است که تجربه کرده است.( صفوه الصفوه ج 2 ص324)قبر عبدالله حرانی که وی در سال 183در روز ترویه کشته شد ،مردم از خاک قبرش میگرفتند و آن مثل مشک خوشبو بود و در لباس خود میگرداندند.( حلیه الاولیاء ج 2 ص 158؛ تهذیب التهذیب ج 5 ص 310)پس وقتی که اینها چنین کراماتی داشته باشند، بطریق اولی ائمه ی معصومین دارای کرامات بیشتری خواهند بود و این کرامات بر کسی پوشیده نیست و کسی که ذائقه ی آن مریض است و مزه ی چیزی را درک نمیکند در عوض اینکه دیگران را از استفاده کردن از آن منع کند و بگوید شیرینی و لذتی در خوردن آن وجود ندارد باید با مراجعه به طبیب ذائقه ی خود را معالجه کند. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه