امروزه حاکمان غربی خواهان جهان معنوی اند. آنها همنوا با معنویت ها و عرفان های غیر دینی، به سوی ایجاد جهانِ معنوی و معنویت جهانی پیش میروند، البته معنویتی که ربطی به دین رسمی فرد ندارد، چرا که ادیان رسمی ملغمه ای از مناسک دست و پاگیر و باورهایی اند که در همانند دیگر رسوم و عادتهایی که انسان ها برای سرگرمی خویش لازم دارند توجه به چنین تشریفاتی در عرصه دین هم مفید است. مسلمان میتواند دین خود یعنی اسلام را داشته باشد، ولی برای معنوی شدن باید راه دیگری در پیش گیرد. برای این هدف، او باید به مدلی از باطن گرایی هم معتقد و عامل باشد که از مناسک دین او برنمی آید.

امروزه حاکمان غربی خواهان جهان معنوی اند. آنها همنوا با معنویت ها و عرفان های غیر دینی، به سوی ایجاد جهانِ معنوی و معنویت جهانی پیش میروند، البته معنویتی که ربطی به دین رسمی فرد ندارد، چرا که ادیان رسمی ملغمه ای از مناسک دست و پاگیر و باورهایی اند که در همانند دیگر رسوم و عادتهایی که انسان ها برای سرگرمی خویش لازم دارند توجه به چنین تشریفاتی در عرصه دین هم مفید است. مسلمان میتواند دین خود یعنی اسلام را داشته باشد، ولی برای معنوی شدن باید راه دیگری در پیش گیرد. برای این هدف، او باید به مدلی از باطن گرایی هم معتقد و عامل باشد که از مناسک دین او برنمی آید. اساسا عرفان نسبت به باورهای جزمی که در ادیان بر آن تأکید شده، خنثی است و اگر قرار باشد کسی فردی معنوی باشد می تواند بدون پای بندی به دین خاصی وبدون تن دادن به اعمال سخت و خشن در دین، به حس معنوی دست یابد و حالات خوشِ روحی را تجربه کند. چنین تفسیری از معنویت کاملا با نگاه سکولاریستی و دنیوی سازگار است و کوچکترین اصطکاکی با ارزش ها و فرهنگ غربی ندارد. حتی میتواند انسان های معنویت خواه را در خدمت اهداف نظام سلطه به کار گمارد. شریفی دوست .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه