دوستی دارم که۳سال است نمازش راترک کرده میگه به خاطر اینکه خدا مادرم را از من گرفته و بابام زن بداخلاقی گرفته که منو خیلی اذیت میکنه دیگه نه من خدا رو قبول دارم و نه دیگه نماز میخونم هر چی باهاش صحبت کردم فایدهای نداشت کمکم کنید وظیفه امربه معروف ونهی ازمنکر را خوب به جا بیارم بگید چیکارکنم که دوباره نماز بخونه طفلک خیلی افسردست کمکم کنید کمکش کنم.

تلاش شما براى آشنا ساختن افراد با نماز، کارى بس ارزشمند و مورد پسند است. دعوت مردم به آشنایى با خداوند و عبادت او از برجسته ترین و متعالى ترین امور است.هر سختی و مشقّتی برای اینکه آسان شود نیاز به وسیله و روش برخورد متناسب با خود دارد تا بتوان به کمک آن، مشکل را از میان برداشت. شما برای اینکه بتوانید پیچ یا مهره ای را باز کنید باید آچاری را به کار گیرید که متناسب و هم اندازه با همان پیچ و مهره ساخته شده است. اگر آچار متناسب نباشد، علاوه بر اینکه پیچ باز نمی شود ممکن است مشکلاتتان را نیز دوچندان کند.همه ما انسانها به فراخور حال خود مشکلات و سختیهایی در زندگی داریم که برای هموار شدن مسیر زندگی و رسیدن به کمال باید این سختیها و مشکلات را با ابزار متناسب با همان مشکل حل و فصل کرد. بعضی از مشکلات ما انسانها مادی است. و از جمله ابزار مادی ای که حلال برخی مشکلات است، پول می باشد. مثل مشکل زندگی کردن در خانه کوچک و نیاز به خرید خانه ای بزرگتر. اما برخی دیگر از این مشکلات، معنوی، و یا ترکیبی از معنوی و مادی می باشند که با ابزار مخصوص به خودشان باید با آنها روبرو شد. امتحانات الهی مانند آنچه که در زندگی برای دوست شما اتفاق افتاده است (فوت مادر، تحمل سختیها، مریضی و ...) از جمله اموریند که هر چند ممکن است خود این امور اسبابی مادی داشته باشند اما انسان برای پیروزی و پشت سر نهادن آنها نیاز به ابزاری معنوی دارد که تا خود را به این ابزار مسلح نکند هرگز به پیروزی نخواهد رسید. تقوا، توکل و صبر ابزارهای معنوی اند که انسان می تواند به وسیله آنها امتحانات الهی را با موفقیت پشت سر گذارد و اسباب توجه و الطاف الهی را فراهم آورد. (من یتق الله یجعل له مخرجا و یرزقه من حیث لا یحتسب – هر کس تقوا پیشه کند خداوند راه نجاتی برای او فراهم می کند و او را از جایی که گمان ندارد، روزی می دهد. و من یتوکّل علی الله فهو حسبه – و هرکس بر خداوند توکل کند (این توکل) کفایت تمامی امورش می کند. طلاق 2 و 3). می بینید که خداوند یکی از راههای نجات را تقوا نام می برد و انسان متّقی را مشمول رحمت بی کران خود قرار می دهد. و همچنین کسی که به خداوند توکل کند دیگر نباید چشم امید به جایی دیگر داشته باشد. البته این دو ابزار زمانی تأثیر خود را خواهند گذاشت که با صبر عجین باشند چرا که انسان برای موفقیت و پیروزی نیاز به یاری و همراهی خداوند دارد و خداوند یاری و کمک خود را در صبر قرار داده است ( و اصبروا إنّ الله مع الصابرین – صبر و استقامت کنید که خداوند با صابرین است. انفال 46). امیر مؤمنان علی (ع) در روایتی زیبا مى فرماید: یکى از صفات برجسته انسانى صبر و استقامت است، ایمان بى صبر و استقامت، بسان تن بى سر است که بصورت یک لاشه غیر مفید در مى آید. (وَعَلَیْکُمْ بِالصَّبْرِ فَانَّ الصبر مِنَ الایمانِ کَالرَّأسِ مِنَ الْجَسَدِ وَلا خَیْرٍ فى جَسَدٍ لا رَأسَ مَعَهُ وَلا فى ایمانٍ لا صَبْرَ مَعَهُ - شرح نهج البلاغه ج 8 ص 232) به راستى صبر و استقامت رمز موفقیت، و اساس ترقى و تکامل و شالوده نیل به هدف است مثلا سرباز بى استقامت در جبهه جنگ خود را تسلیم دشمن مى کند و سلاح و سنگر را در اختیار دشمن مى گذارد. اشتباه دوست شما این است که می خواهد خودش راه حلی برای پشت سر نهادن امتحانات الهی پیدا کند، در صورتی که خداوند راه پشت سر گذاردن این امتحانات را تقوا، توکل و صبر بیان نموده است. دوست شما در این چند سالی که به گفته خودتان با مشکلات روبرو هستید، چه مقدار از روش خداوند برای مقابله با آنها استفاده نموده است؟ چرا به جای اینکه مدام از وضعیت به وجود آمده گلایه کند، سعی نکرده است با رعایت تقوا این امتحانات را اسبابی برای پرورش خود قرار دهد و بدین سبب شکرگذار خداوند باشد. چرا با صبر و توکل بر خداوند سعی نکرد این سختی ها را آسان کند. چرا حتی یکبار هم سعی نکرد به حکمت این سختیها توجه کند و اینکه از خداوند حکیم انجام کار بیهوده محال است. کسی که خالق تمام عالم است و به تمام هستی وجود داده است، نیازمند نیست که نیاز خود را با سختی دادن به مخلوقاتش برآورده کند. این مخلوقاتند که به بخشش و رحمت بی کران الهی نیازمندند.دانش آموز زمانی که تکالیف محوله از سوی معلم را انجام ندهد و یا با سهل انگاری انجام دهد، علاوه بر اینکه باید خود را برای رفوزه شدن و تحمّل مشقت دوباره تحصیل در همان پایه آماده کند، سختی تحمّل تنبیه معلم و شرمندگی در حضور دوستان و خانواده را نیز باید به دوش کشد. با اینکه تنبیه معلم باعث آزردگی و به مشقت افتادن دانش آموز می شود اما تنها با این روش می توان دانش آموز را نسبت به غفلت و خطایش هوشیار و آگاه کرد. دانش آموزی که در برابر تنبیه معلم از خود سرسختی نشان می دهد و در مقابل دلسوزی های او کج دهنی می کند، در حقیقت به غفلت و خطاهای خود افزوده است و در نتیجه باید تنبیه بیشتر و سخت تری را از جانب معلم و ناظم مدرسه تحمل کند. البته چنین دانش آموزی تا زمانی که تنبیه می شود، باید خوشحال باشد،! چرا که هنوز او را از مدرسه اخراج نکرده اند و کسانی هستند که به آینده اش اهمیّت می دهند. در نتیجه فرصت بازگشت و جبران خطاها نیز برایش فراهم است. اما اگر از مدرسه اخراج و به حال خود رها شود معلوم نیست که دوباره فرصت جبران و بازگشت برایش به وجود خواهد آمد یا نه؟ و آیا آن مدرسه دوباره او را خواهد پذیرفت؟ما انسانها دانش آموزان کلاس دنیاییم که برای قبولی و رسیدن به سعادت، ناگزیر به انجام تکالیف و دستورات پروردگار می باشیم. گاه سرپیچی از این تکالیف مستلزم تنبیه از سوی خداوند است و گاه صبر بر مصائب و سختیها، تکالیفی است که بر عهده ما گذاشته شده است. هر که از دستورات و تکالیف الهی سرپیچی کند علاوه بر اینکه به سعادت نخواهد رسید، باید منتظر عقوبت و تنبیه پروردگار نیز باشد. و هر که در مقابل تنبیه خداوند کج دهنی کند، باید تنبیه و عقوبت سخت تری را متحمّل شود که این تنبیه از جانب خداوند یا در این دنیا است و یا در آخرت. و خوشا به حال کسی که سختیها و تنبیه هایش در همین دنیا است و در آخرت عذاب نمی شود که عذاب آخرت بسیار از عذاب دنیا سخت تر و شدیدتر است.خداوند نیازی به عبادت انسان ندارد بلکه این انسانها هستند که نیازمند الطاف الهی می باشند و الطاف الهی نیز در عمل به دستورات و تکالیف دینی نهفته است. بنابراین هرچه دوست شما در بجا آوردن وظایف بندگی خود کوتاهی کند در واقع خود را از توجه و لطف خداوند محروم کرده است، پس نباید انتظار گشایشی در مشکلاتش داشته باشد چرا که ایشان در حقیقت با خداوند که مشکل گشا است کاری ندارد و قهر کرده است. خداوند در سوره ابراهیم آیه 7 می فرماید: ( لئن شکرتم لأزیدنّکم و لئن کفرتم إنّ عذابی لشدید – اگر شکرگذاری کنید نعمت خود را بر شما خواهم افزود و اگر ناسپاسی کنید مجازاتم شدید است).همانطور که دانش آموزان کلاس برای موفقیت در امر تحصیل نیازمند محبّت و از خودگذشتگی معلم اند، ما انسانها نیز برای رسیدن به سعادت و پشت سر نهادن مشکلات ناگزیر نیازمند به توجه و لطف پروردگار می باشیم و تا این لطف و توجه از جانب خداوند نباشد موفقیت و پیروزی حاصل نخواهد شد. قطعا دانش آموزان اگر در برابر امتحانات دشوار معلم که قادر به پاسخگویی آنها نمی باشند، از خود بی ادبی نشان ندهند و صبر را پیشه کنند، بیشتر مورد توجه و محبّت معلم قرار می گیرند تا زمانی که به نحوه امتحان گرفتن معلم بی ادبی و کج دهنی کنند.!سؤالی که از شما دوست عزیز دارم این است که لطف و توجه خداوند چه موقع بیشتر شامل انسان می شود؟ زمانی که در برابر امتحانات الهی ادب می کند و با صبر آنها را پشت سر می نهد و یا زمانی که با بی ادبی و کج دهنی زبان به شکوه می گشاید؟اشتباه دیگر دوست شما این است که خالق خود را نمی شناسد و نمی داند که دوستی و دوست داشتن خداوند از جنس دوستیهای زمینی نیست. ما انسانها در صورتی دیگران را دوست داریم که برایمان کاری انجام دهند و منافع ما را تأمین کنند. اینکه خداوند را به خاطر تأمین منافع مادیمان دوست بداریم، از جنس دوستیهای زمینی است. در حالی که دوست داشتن خداوند با شناخت حاصل می شود و شناخت خداوند با عبادت خالصانه امکان پذیر می باشد. یعنی اول باید خداوند را عبادت کرد تا دوست داشتنی که در نهاد انسان نهفته است خود را نمایان کند. هر چه شناخت و فهم نسبت به خداوند و اوصاف و افعالش بیشتر شود فرمانبرداری و اطاعت پذیری ما نیز از دستورات الهی بیشتر خواهد شد. ای کاش همان گونه که ما انسانها حاضر نیستیم مادر و پدر و نزدیکانمان را رها کنیم و موجبات بی حرمتی اشان را فراهم آوریم، قدری نیز بیشتر در برابر خداوند ادب می کردیم تا شاید بدینوسیله بیشتر موجبات الطاف و توجه خداوند را کسب نماییم. و ای کاش به معارف و آموزه های دینی امان بیشتر آشنا بودیم و می دانستیم که صبر در برابر امتحانات الهی تا چه اندازه مشکل گشاست. (و لنبلونّکم بشیء من الخوف و الجوع و نقصٍ من الاموال و الانفس و الثمرات و بشّر الصابرین – قطعا همه شما را با چیزی از ترس، گرسنگی، و کاهش در اموال و جانها و میوه ها آزمایش می کنیم و بشارت ده به استقامت کنندگان (که پیروز این میدانند) بقره 154). اگر از رفتارهای متقابل دوستتان با نامادری اطلاعات بیشتری داشتیم، بهتر می توانستیم ایشان را یاری کنیم. چرا که گاه منشأ مشکلات رفتارهای خود ماست اما به دلیل تکبر و غروری که در وجود ما نهفته است نمی توانیم این موضوع را باور کنیم و به دنبال مقصر می گردیم. در پایان از خداوند می خواهیم که مشکلات پیش روی دوست شما را هموار کند و به ایشان اجری برابر با اجر صابرین عطا نماید. سعی کنید مطالب بالا را به صورت دوستانه به ایشان گوشزد کرده و همچنین توصیه ما به دوست شما این است، در صورت امکان با شخصی که به مسائل و آموزه های دینی آشنا است مانند روحانی مسجد محل ارتباط بیشتری داشته باشد و در برخورد با مسائل از او کمک بگیرید. به امید موفقیت و پیروزی شما در تمامی مراحل زندگی. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه