ما زنان ایرانى مقیم پونه هندوستان تصمیم گرفته‌‌‏ایم زبان انقلاب اسلامى باشیم و در این راه با مشکلاتى رو به رو هستیم؛ در این زمینه مسائلى داریم که تقاضا مى‌‏کنیم پاسخ بفرمایید: 1- تکلیف زنى که مردش او را مجبور کرده نماز نخواند و حجابش را بردارد چیست؟ 2- زنى که بى‏‌حجاب است و حاضر نیست با حجاب شود آیا مى‌‌‌‌‌‏تواند عضو شوراى اسلامى باشد؟ 3- آیا حسینیه‏اى که در قدیم از طرف شخص مسلمانى وقف شده مسلمانان حقّ دارند که در آن بنشینند و درباره اسلام و جمهورى اسلامى بحث و گفتگو نمایند؟ اگر متصدّیان این حسینیه بخواهند جلوى تبلیغات اسلامى را بگیرند و بگویند اینجا محلّ نمازگزارى است تکلیف چیست؟ 4- فرق بین ایرانى مسلمان مقیم با یک دانشجوى مسلمان پیرو خط امام چیست؟ و تکلیف ما زنان که پیرو خط امام و قرآن هستیم با کسانى که بین ما و دانشجویان متعهّد به اسلام تفرقه مى‏اندازند و لو شوهر و فرزندان ما باشند چیست؟ 5- آیا صلاحیت شوراى اسلامى زنان یا مردان متعهّد در خارج از کشور کمتر است از یک انجمن که بر مردم تحمیل شده و در دوران منحوس پهلوى براى شاه معدوم سر و دست مى‌‏شکسته و هنوز هم امیدوارند که فرزند ناخلف او به ایران بازگشته و سلطنت نماید؟

(1) اطاعت شوهر در امر به ترک نماز و حجاب واجب جایز نیست.(2) عضو شوراى اسلامى باید متعهّد به اسلام و عامل به دستورات دینى باشد.(3) استفاده از حسینیه موقوفه تابع مقرّرات وقف است، و کسى حقّ ندارد از استفاده مطابق با جهت و مصلحت وقف ممانعت کند.(4) بین مسلمانان از زن و مرد فرقى نیست، و همه موظّف هستند از اسلام و رهنمودهاى آن تبعیت کنند، و از تفرقه که موجب ضعف و شکست مى‌‏شود حذر کنند.(5) هر کس از زن و مرد در حدود توان خود با مراعات ضوابط اسلامى موظّف است در خدمت به اسلام و معرّفى آن و توحید صفوف مسلمین کوشا باشد.منبع: استفتائات امام خمینی(ره)، ج‏3، ص351 .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه