فیض بخشی امام زمان(عج) در پشت پرده غیب اگر منظور شما از ارتباط امام زمان(عج) با مردم این زمان برای ایجاد انقلابی بزرگ، ظهور آن حضرت است، روشن است که پاسخ این سؤال، به حکمت ها و فلسفه های غیبت امام زمان(عج) مربوط می شود. غیبت حضرت مهدی(عج) دلیل و فلسفه هایی دارد که تا زمان وجود این دلایل، غیبت ادامه خواهد داشت. اگر چه در روایات، غیبت از اسرار الهی و امور غیبی شمرده شده است اما با مراجعه به روایات و نیز تأمل می توان به برخی از حکمت های غیبت پی برد. از جمله این که: ۱- حضرت مهدی(عج) آخرین امام و حجت خدا بر زمین است لذا یکی از حکمت های غیبت، نجات از خطر قتل است تا زمین از حجت خالی نماند.[۱]

فیض بخشی امام زمان(عج) در پشت پرده غیب اگر منظور شما از ارتباط امام زمان(عج) با مردم این زمان برای ایجاد انقلابی بزرگ، ظهور آن حضرت است، روشن است که پاسخ این سؤال، به حکمت ها و فلسفه های غیبت امام زمان(عج) مربوط می شود. غیبت حضرت مهدی(عج) دلیل و فلسفه هایی دارد که تا زمان وجود این دلایل، غیبت ادامه خواهد داشت. اگر چه در روایات، غیبت از اسرار الهی و امور غیبی شمرده شده است اما با مراجعه به روایات و نیز تأمل می توان به برخی از حکمت های غیبت پی برد. از جمله این که: 1- حضرت مهدی(عج) آخرین امام و حجت خدا بر زمین است لذا یکی از حکمت های غیبت، نجات از خطر قتل است تا زمین از حجت خالی نماند.[1] 2- رهایی از بیعت با حاکمان ستمگر [2] 3- آزمایش و امتحان مردم: در روایات آمده که آزمایش به وسیله غیبت حضرت مهدی(عج) از سخت ترین آزمایش های الهی است. امام کاظم(ع) می فرماید: «هنگامی که پنجمین فرزندم غایب شد، مواظب دین خود باشید. مبادا کسی شما را از دین خارج کند، او ناگزیر غیبتی خواهد داشت به طوری که گروهی از مؤمنان از عقیده خویش بر می گردند. خداوند به وسیله غیبت، بندگان خویش را آزمایش می کند.»[3] 4- آمادگی جهان و مردم آن: ظهور حضرت مهدی(عج)، به عنوان خاتم الاوصیاء و منجی بشریت، نیازمند آمادگی جهانی است. انجام برنامه و انقلاب بزرگ و همه جانبه حضرت، نیازمند ترقی و رشد بشر در ناحیه علوم، معارف، فکر، اخلاق و آمادگی جامعه برای پذیرش و استقبال از این نهضت است. لذا فقدان آمادگی جهان می تواند از حکمت های غیبت امام مهدی(عج) باشد. بنا بر این با توجه به این دلایل و نیز سایر حکمت هایی که خداوند می داند، غیبت امری اجتناب ناپذیر است و تا زمان مهیا شدن شرایط حضور، ظهور نخواهند کرد و لذا در حال حاضر شخصاً نمی توانند دست به انقلاب بزنند. اما باید توجه داشت که چنین نیست که امام غایب، برای بشریت فایده ای نداشته باشد بلکه چنان که در روایات آمده امام همانند خورشید پشت ابری است که مردم از او نفع می برند و از نور ولایتش بهره می گیرند.[4] در این جا مناسب است به برخی از برکات و فواید وجود امام اشاره کنیم: 1- واسطه فیض الهی: به باور شیعه، امام، واسطه فیض بین عالم و خداوند است و از این جهت، حضور و غیبت او تفاوتی ندارد. امام صادق(ع) می فرمایند: «اگر زمین بدون وجود امام بماند، ساکنان خود را در کام خود فرو می برد.»[5] 2- حافظ و نگهبان دین: امام، صندوق آسیب ناپذیر حفظ اسناد آئین الهی است که همه اصالت های نخستین و ویژگی های آسمانی این تعلیمات را در خود حفظ می کند. 3- امید بخشی: شیعه طبق عقیده ای که به وجود امام زنده دارد، هر چند او را در میان خود نمی بیند، ولی خود را تنها نمی داند. این تفکر موجب زنده نگه داشتن امید در دل ها و وادار ساختن افراد به خودسازی و آمادگی برای آن انقلاب بزرگ می شود. پرفسور هانری کاربن می گوید: «به عقیده من، مذهب تشیع تنها مذهبی است که رابطه هدایت الهی را در میان خدا و خلق، برای همیشه نگه داشته است. و به طور مستمر و پیوسته، ولایت را زنده و پابرجا می دارد.» 4- تصرف در امور و رفع مشکلات: شیعه، عمیقاً معتقد است که امام زمان(عج) در مواردی که صلاح بداند، به یاری شیعیان خود می شتابد و آنها را از امدادهای غیبی بهره مند می سازد. وجود نازنین امام زمان(عج) خود می فرمایند: «ما در رسیدگی و سرپرستی شما کوتاهی نکرده و یاد شما را از خاطر نبرده ایم. پس تقوای الهی پیشه کنید تا از فتنه ای که به شما روی می آورد، شما را نجات بخشیم.»[6] چنان که گفته شد، به خاطر فلسفه ها و دلایل غیبت امام زمان(عج)، حضرت برای ایجاد انقلاب بزرگ شخصاً نمی تواند تا مهیا شدن شرایط ظهور اقدام کند، اما بی تردید توجه و رسیدگی به نیازها و مشکلات شیعیان از وظایف حضرت است و شکی نیست که اگر شیعیان راستین حضرت با در نظر گرفتن اوضاع و شرایط و با نیتی خالص در جهت تشکیل حکومت اسلامی و ایجاد انقلاب اسلامی تلاش کنند، از امدادهای حضرت بهره مند خواهند بود؛ امدادهایی که در تشکیل و تداوم انقلاب اسلامی ایران همواره یاری رسان ملت متدین و خداجوی ایران بوده و هست. -------------------------------------------------------------------------------- [1]ر.ک: اثبات الهداة، ج6، ص427 [2]ر.ک: بحارالانوار، ج51، ص152 [3]- بحارالانوار، ج 51، ص 150، حدیث 1 [4]- بحارالانوار، ج 52، ص 92 [5]- کمال الدین، ج 1، صص 201 — 204، باب 21، حدیث 1-15 [6]- احتجاج طبرسی، ج 2، ص 497 .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه