لطفا این حدیث را شرح دهید. امام علی (علیه السلام) فرمودند: خَیرُ البِرَّ ما وَصَلَ إلَی المُحتاجِ؛ بهترین نیکی و احسان آن است که به دست نیازمند برسد. (1)

شرح حدیث:برخی خرجها هدر می رود، مثل آبی که به کویر و شنزار ریخته شود. برخی احسانها و کمکها هم بسیار کارساز و گره گشامی شود، مثل آبی که پای یک گل تشنه ریخته شود یا بوستان خشکیده ای آبیاری گردد. اطعامهای فراوانی صورت می گیرد، اما از رهگذر این خرج و مخارج و سفره ها و اطعامها، چند گرسنه و نیازمند سیر می شوند و بینوایان به «نوا» می رسند؟مهم تر از اصل خرج کردن شناخت «مورد» و تشخیص «نیاز» است، تا مخارج هدر نرود. هر کس که دست گدایی دراز کرد، «محتاج» نیست. بسیاری هم هستند که نیازمندان واقعی اند، اما به سبب شرم و حیا یا مناعت طبع و حفظ آبرو دست نیاز پیش کسی دراز نمی کنند، از کسی چیزی درخواست نمی کنند و صورت خود را با سیلی سرخ نگه می دارند. شناخت چنین اشخاص و تأمین نیاز آنان بزرگترین عمل صالح است. دستی عزیزتر است که کمک مالی و مساعدتهای خود را به «نیازمند واقعی» برساند. چنین نیازمندی شاید در همسایگی شما باشد یا از خویشاوندان دور و نزدیکتان. نیکی خود را به دست نیازمندش برسانید. پی نوشت: (1) غررالحکم، ج 3، ص 425منبع: حکمت های علوی و ترجمه و توضیح چهل حدیث از امام علی ع)، جواد محدثی، انتشارات آستانه قدس رضوی، چاپ سوم (1391). .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه