گفته شده است امام هادی(علیه السلام) ‌در سن کودکی به امامت رسیده اند. آیا برای مردم قابل پذیرش بود؟

قبل از پاسخ به این پرسش، آشنایی با تاریخ ولادت آن حضرت و شرایط آ‌ن دوران لازم است. درباره تاریخ ولادت امام هادی(علیه السلام) مرحوم کلینی[ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج 1، ص 497.] و شیخ مفید[ مفید، محمد بن محمد بن نعمان، الارشاد، ص 327.] و شیخ طوسی[ طوسی، محمد بن حسن، التهذیب، ج 6، ص 92.] و طبرسی[ طبرسی، اعلام الوری، ص 339.] نیمه ذی الحجه 212 هـ.ق گزارش کرده اند. اگرچه برخی از گزارش ها میلاد خجسته آن امام همام را در ماه رجب سال 214 حکایت نموده اند[ ابن جوزی، تذکره الخواص، 362.].نام مادر آن حضرت، «سمانه»[ الکافی، ج 1، ص 497 ؛ مفید، الارشاد، ص307.] یا «سوسن»[ نوبختی، فرق الشیعه، ص 102.] گزارش شده است.مشهورترین لقب های مبارک شان، «هادی»، «نقی»، «العالم»، «الفقیه»، «الامین» و «الطیب» می باشد[ ابن صباغ، الفصول المهمه، ص 277.] که به نقل مرحوم ابن شهر آشوب، ایشان به «الفقیه العسکری» ملقب بود و کنیه شریف شان «ابوالحسن الثالث» بود[ ابن شهرآشوب، المناقب، ج 2، ص 442.]. اگرچه مرحوم صدوق در معانی الاخبار آورده اند که امام هادی و فرزند گرامی شان، امام عسکری را «عسکریین» نامیده اند؛ زیرا آن دو بزرگوار در محله ای در سامرا (عسکر) سکونت داشته اند.[ صدوق، معانی الاخبار، ص 65.]امام علی بن محمد(علیه السلام) پس از شهادت پدر بزرگوارشان، امام جواد(علیه السلام) در سال 220ق در حالی امامت شیعه اثنی عشری را عهده دار گردیدند که تنها هشت بهار از عمر مبارکشان می گذشت.روایات متعددی که از حیث تاریخی اعتبار بالایی هم دارند، بر امامت آن حضرت تأکید دارند؛ از آن جمله می توان به روایات مرحوم کلینی از امام جواد(علیه السلام) اشاره نمود.[ الکافی، ج 1، صص 323 و 324 و 325.] روایات نقل شده در ارشاد مفید[ مفید، الارشاد، ص 307.] و طبرسی[ اعلام الوری، ص 339.] نیز تأکید بر آن دارد. دوران امامت امام علی بن محمد الهادی(علیه السلام) با شش تن از خلفای عباسی، معاصر بود که به ترتیب عبارتند از: معتصم (برادر مأمون)؛ واثق (پسر معتصم)؛ متوکل (برادر معتصم)؛ منتصر (پسر متوکل)؛ مستعین (پسرعموی منتصر) و معتز (پسر متوکل).و اما درباره شروع امامت حضرت در دوران کودکی؛نخست باید دانست، امامت، عهدی الهی است و امامان بایستی معصوم و منصوب الهی باشند و این عهد الهی به هر کسی نمی رسد و هر کس که شایستگی آن را دارد، بدین امتیاز مفتخر خواهد شد. پس عهدی الهی است که بر عهده انسان شایسته منصوب الهی قرار می گیرد و سن خاصی در پذیرش آن معین نشده است.علاوه بر این که پایین بودن سن امام جواد(علیه السلام) و امام هادی(علیه السلام)، خود می تواند زمینه پذیرش امامت حضرت حجت بن الحسن العسکری در 5 سالگی بوده باشد؛ و خداوند سبحان با قرار دادن دو امام گذشته در سنین کودکی، این زمینه را فراهم آورده است.از دیدگاه عقلی و فلسفی نیز مانعی بر امامت در سنین کم وجود ندارد؛ زیرا هیچ محال ذاتی و وقوعی وجود ندارد و در صورتی که قدرت نامحدود الهی و اراده و مشیت حضرت حق اگر بر امری تعلق بگیرد، آن کار انجام خواهد پذیرفت.امامان جواد و هادی(علیهما السلام)، تمام مسئولیت های امامت شیعه را به نحو احسن انجام داده اند. از تبیین دقیق و درست دین، تفسیر صحیح و روان قرآن، تربیت انسان های مؤمن و خداخواه، حفظ حریم حدود الهی و بیان احکام شرعی، مقابله با کج اندیشان و منحرفان و مبارزه با حاکمان ستمگر؛ و طبق شواهد متعدد تاریخی در هیچ یک از امور فوق کمترین کاستی و کوتاهی پیش نیامده است.روایاتی از امام باقر(علیه السلام) و امام رضا(علیه السلام) و امام جواد(علیه السلام) در امامت در سن کم وارد شده است. امام باقر(علیه السلام) در مورد حجت خدا بودن حضرت عیسی(علیه السلام) در کودکی به آیات 29 و 30 سوره مریم استناد کرده اند.[ الکافی، ج1، ص 446.] امام رضا(علیه السلام) در دفاع از امامت امام جواد به این استدلال اشاره کرده اند[ همان، ج 1، ص 380.] و امام جواد(علیه السلام) در همین راستا به برابری نبوت و امامت اشاره نموده اند.[ همان، ج 1، ص 381.] به نقل مرحوم کلینی از جناب اسماعیل بن مهران: «هنگامی که امام جواد(علیه السلام) برای بار دوم عزم خود را برای سفر به عراق قطعی نمود، به محضرش شرفیاب شدم و از نگرانی درونی خود پرده برداشتم و نظر حضرت را در مورد امام و حجت پس از خود، خواستار شدم. حضرت در پاسخ فرمود:«الامر من بعدی الی ابنی علی»[ همان، ج 1، ص 331 ؛ هاشم معروف الحسنی، سیره الائمه الاثنی عشر، ج2 ص 452.]. «امر امامت بعد از من به فرزندم علی (هادی) واگذار است».به تعبیر مرحوم شیخ مفید، تمام ویژگی های امامت در ایشان جمع شده بود و هیچ تردیدی در این خصوص وجود نداشت.[ مفید، الارشاد، ص 307.] .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه