مى خواستم بدانم که فلسفه قنوت چیست؟ منظور نه اصل دعا، منظور اینجانب بلند کردن دست در دعاى قنوت است؟ نظر من این است که ما اگر در هنگام دعا کردن در نماز در رکعت دوم دست ها را به بالا ببریم دچار شرک خفى شده ایم زیرا اگر در حرکت کائنات و آسمان ها اگر نظر بیندازیم متوجه مى شویم که بالا بردن دست دانستن این که خدا در بالاست ولى مى دانیم که خدا در همه جا حضور دارد و از رگ گردن به ما نزدیک تر است. یک توضیح کامل بدهید که فلسفه دست ها را بلند کردن در هنگام قنوت چیست؟

وقتى انسان در مقابل خداوند خود - که غنى مطلق است - قرار مى گیرد، باید بهترین شیوه را به کار ببرد. بهترین حالت به هنگام دعا این است که انسان دست ها را به طرف بالا گرفته و درخواست خود را مطرح مى کند.امام صادق(علیه السلام) مى فرماید: هیچ بنده اى دستش را به سوى خداوند عزیز جبار دراز نمى کند مگر این که خداوند حیا مى کند از این که آن را خالى برگرداند ودر آن قرار مى دهد از فضل و رحمت خودش آن قدر که بخواهد به همین جهت هرگاه کسى از شما دعا کرد دست خود را برنگرداند تا این که آن را به سر و صورتش بکشد.. وسائل الشیعه، ج 7، ص 51، چاپ آل البیت.اما چرا به طرف بالا؟ مگر خداوند در همه جا حضور ندارد؟ حضرت على(علیه السلام) در پاسخ همین سؤال فرمودند: «اذا فرغ احدکم من الصلاة فلیرفع یدیه الى السماء و لینصب فى الدعا، فقال ابن سبا: یا امیرالمؤمنین! ألیس الله فى کل مکان؟ قال: نعم، قال: فَلِمَ یرفع یدیه الى السماء؟ فقال: او ما تقرا «و فى السماء رزقکم و ماتوعدون». فمن این یطلب الرزق الا من موضع الرزق و موضع الرزق و ما وعد الله السماء». تحف العقول عن آل الرسول(صلى الله علیه وآله)، ص 118.؛ (وقتى از نماز فارغ شدید، دستانتان را به طرف آسمان بالا ببرید و دعا کنید. ابن سبا سؤال کرد: مگر خداوند در همه مکان ها نیست؟ حضرت فرمود: درست است. سؤال کرد: پس چرا دستمان را به طرف آسمان بالا ببریم؟ حضرت فرمود: آیا قرآن نخوانده اید که فرموده است: «رزق شما و آنچه وعده داده شده اید، در آسمان است» پس از کجا باید رزق را طلب کرد؟ باید از موضع و جاى رزق و آنچه که خداوند وعده کرده، طلب نمود که آسمان است». .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه