تخمین زمان مطالعه: 2 دقیقه
روایتی وجود دارد که امام موسی کاظم (ع) در مکانی نماز می گذاردند که محل رفت و آمد مردم بود. شخصی خبر این نماز را به امام صادق (ع) داد و بر آن خرده گرفت. اما وقتی امام موسی کاظم (ع) در علت این نماز فرمود: همانا آن کسی که برای او نماز می گذاردم از مردمی که از جلویم می گذشتند، به من نزدیک تر است، مورد تحسین امام صادق قرار گرفت. بنابر ظاهر روایت، نماز امام در یک مکان عمومی برای رفت و آمد مردم همچون خیابان که موجب اذیت و آزار مردم و سبب تضییق حقوق مردم شود نبوده، تا حق الناسی به گردن امام بیفتد، بلکه در مکانی بود که مردم از روبرو می گذشتند و تنها این شبهه بر نماز به وجود می آمده که امام در این حالت نمی تواند نماز را با تمرکز بخواند، اما با تعلیلی که امام بر نماز خود آوردند، به دست می آید که آن نماز با حضور قلب و توجه به پروردگار بوده است و این نوع نماز خواندن، نه تنها فعل مرجوح و یا مکروهی نبوده، بلکه کاملا قابل ستایش است، چنان که از طرف امام صادق (ع) نیز مورد تقدیر قرار گرفته است. گفتنی است که نماز در مکان پر رفت و آمد، برای تعدادی از مردم که نمی توانند حضور قلب و توجه خود را در این حالت حفظ کنند، کراهت دارد و نماز گزار باید در مکانی نماز بگذارد که نمازش با توجه و حضور قلب باشد. .
اسلام کوئست
تماس با ما
آدرس : آزمايشگاه داده کاوي و پردازش تصوير، دانشکده مهندسي کامپيوتر، دانشگاه صنعتي شاهرود
09111169156
info@parsaqa.com
حامیان
همكاران ما
کلیه حقوق این سامانه متعلق به عموم محققین عالم تشیع است.