اگر دارويى، نه براى نجات جان بيمار بلکه جهت تسکين و مداواى بيمارى‌هايى که باعث آزار بيمار مى‌شود (همانند تب، خارش، درد، زخم و...) مصرف شوند و بدانيم يا احتمال دهيم که اين داروها مؤثرند و با توجه به اين‌که اکثر داروهاى مؤثر، در کوتاه يا درازمدت داراى عوارض زيادى مى‌باشد، در صورت تجويز پزشک و ايجاد عارضه (که گاهى بدتر از بيمارى اوليه مى‌باشد)، آيا پزشک مسؤوليتى به عهده خواهد داشت؟(لازم به ذکر است شايع‌ترين و بيشترين تجويز دارو در چنين موارد صورت مى‌گيرد و اهميّت فراوانى دارد).[1]

اگر دورترين راه از هلاک را رعايت کند، مسؤوليتى ندارد.[1]. با توجه به اين‏که اگر بخواهيم درمان، هيچ ضررى نداشته باشد گاهى اصلاً هيچ درمانى نبايد بکنيم.

مرکز تنظیم و نشر آثار آیت‌الله بهجت قدس‌سره

مرجع: آیت الله بهجت قدس سره

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه