در بحث وحدت وجود ما این را می دانیم که وحدت خالق و مخلوق حرفی غلط است و تنها جاهلین صوفیه به آن معتقدند. ولی یک ذکر از امیرالمؤمنین دیدم که در جنگ بدر زیر لب زمزمه می نمودند که یا هو یا من لا هو الا هو. ۱. آیا این دو تناقض ندارند؟ ۲. لطفا معنی این ذکر را بفرمایید و نسبت آن را با بحث مذکور شرح دهید.

این ذکر معانی بلندی دارد و هیچ ربطی با پنداره همه خدا انگاری ( پانته ایسم ) و وحدت خالق و مخلوق ندارد , بلکه بر عکس بر توحید ناب و بینونت خدا و ماسوی الله دلالت می کند.در اغاز که از یا هو شروع می شود ابتدا به حضرت حق است بدون هیچ واسطه و مقدمی . این نحو شروع با روش صدیقین همخوانی و تطابق کامل دارد که اولین نگاهشان به حضرت حق است و بدون وساطت غیر او را می جویند . یا من لا هو الا هو دلالت بر توحید دارد و بیان دیگری از لا اله الآ الله است . با این تفاوت که جمله دوم به صورت سوم شخص و غیبت است و لی در این ذکر به صورت دوم شخص و حضوری . لا هو الا هو یعنی کسی جز او , او نشود و به عبارت دیگر او یکتای بی همتاست. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه