لطفا این حدیث را شرح دهید. امام کاظم علیه السّلام فرمودند: لَیسَ مِن دَواءٍ الاّ وَ هُوَ یُهَیِّجُ داءًا، وَ لَیسَ شَیءٌ فِی البَدَنِ اَنفَعَ مِن اِمساکِ الیَدِ، اِلاّ عَمّا یَحتاجُ إلَیهِ؛ هیچ دارویی نیست، مگر آن که دردی را تحریک می کند. برای بدن هیچ چیز سودمندتر از امساک و نخوردن نیست، مگر آنچه مورد نیاز بدن باشد. (1)

شرح حدیث:چه در طبّ قدیم، چه در پزشکی جدید، مصرف دارو برای معالجه بیماریها، از یک جهت درمان بخش است یا درد را تسکین می دهد، و از سوی دیگر عوارض جانبی و اثرات سوء دارد.بنابراین، تا انسان بتواند با «پرهیز»، به درمان بیماریها بپردازد، بهتر است. از پیامبر خدا(ص) نیز روایت است:تا جایی که بدنت تحمّل درد را دارد، از دارو پرهیز کن. وقتی که دیگر تحمّل درد را نداشت، آن گاه به درمان بپرداز.(2)نیز از حضرت علی(ع) نقل شده است:«اِمشِ بِدائِکَ ما مشی بِکَ(3)».تا وقتی درد، با تو راه می آید، تو هم با آن مدارا کن.از این رو برای سلامتی و عافیت، هر چه می شود باید پرهیز و امساک کرد. «پرهیز درمانی» مناسب ترین راه و مطمئن ترین شیوه برای معالجه امراض است.باز از کلام حضرت رسول(ص) بهره بگیریم که فرمود:«الحِمیَهُ رأسُ الدّواء، و المِعدَهُ بیتُ الدّاءِ(4)».پرهیز، اساس درمان است و معده، خانه درد است.پی نوشت: 1. مسند الامام الکاظم(ع)، ج3، ص2562. طبرسی، مکارم الاخلاق، ص362.3. نهج البلاغه، حکمت 27.4. مکارم الاخلاق، ص362.منبع: حکمت های کاظمی (ترجمه و توضیح چهل حدیث از امام کاظم علیه السلام)، جواد محدثی، انتشارات آستان قدس رضوی، چاپ اول (1390) .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه