خانه مسکونیم را به دو نفر از فرزندانم صلح کردم، به شرط این که تا زنده ام استیفاى منافع و حقّ فسخ مورد صلح براى خودم محفوظ باشد و بعد از مرگم در اختیار متصالحین قرار گیرد و سایر ورثه سهمى از آن نداشته باشند. متأسّفانه متصالحین به تحریک مادرشان ناسپاسى کردند، من هم قبل از این که بمیرم از اختیاراتم استفاده کردم و مورد صلح را که در خلال این مدّت در ید و تصرّف خودم بود فسخ کردم و موضوع منتفى شد. با توجّه به مقدّمه مذکور، به سؤال زیر پاسخ فرمایید: دفاتر ازدواج شرطى را به امضاى زوجین مى رسانند که اگر زوج زوجه را طلاق دهد نصف دارائیش را، که در زمان زناشویى به دست آورده، به زوجه انتقال دهد. من خانه فوق الذکر را سال ها قبل از ازدواج و انعقاد شرط مذکور خریده ام. زوجه مطلقه فسخ صلح را کسب مالکیّت جدید پنداشته و مطالبه نصف آن را مى نماید. در حالى که ملک مذکور قبل از ازدواج با او خریدارى شده و فسخ صلح هم در حکم تحصیل حاصل بوده، نه خرید مجدّد. حضرتعالى فسخ چنین صلحى را کسب مالکیّت جدیدى مى دانید، یا برگشت به مالکیت اوّلیه؟

ملک جدید نیست، و زوجه عند الطلاق حقّى در آن ندارد. منبع: استفتائات جدید، آیت‌‌ الله العظمی مکارم شیرازی دام ظله، جلد 4، تهیه و تنظیم: ابوالقاسم علیان نژادی، قم: انتشارات امام علی بن ابی‌طالب علیه ‌السلام، 1393. .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه