تخمین زمان مطالعه: 2 دقیقه
ابراهيم بن اشتر که براي مقابله با سپاه شام به سوي موصل و خازر (قسمتي از موصل) رفت و آن جا بر سپاه شام پيروز شد و توانست چندين نفر از دشمنان ديرين اميرمؤمنان(ع) و قاتلان امام حسين(ع) از جمله عبيدالله بن زياد را به هلاکت برساند و سرهاي آنان را به سوي امارت کوفه بفرستد، اما پس از پيروزي، به خاطر نفوذ دشمن در نامه نگاري که به سوي مختار در کوفه انجام مي شد، از آمدن و تسريع در حرکت، کندي کرد و تا اندازه اي سستي نمود که مختار و يارانش کشته شدند و سرنوشت قيام تغيير يافت و ابن زبير بر کوفه مسلط شد. در اين حال دو نامه به دست ابراهيم رسيد، يک نامه از سوي عبدالملک مروان که در آن ابراهیم به همکاري فراخوانده شده بود؛ و نامه اي از سوي مصعب بن زبير. ابراهيم فکر کرد و با خود گفت: با عبدالملک مروان و سپاه شام جنگ کرده و بر آنان پيروز شده ام او کينه اي از من در دل دارد و مي تواند به انتقام آن کينه مرا مجازات کند، اما با مصعب جنگ نکرده و با خاندان زبير در نيفتاده ام، بهتر است به سوي ابن زبير رفته و با او همکاري کنم. لذا نامه ابن زبير را جواب مثبت داد و در نتيجه در مقابل امويان قرار گرفت و در جنگي که بين سپاه امويان و زبيريان در کوفه و اطراف آن درگرفت، ابراهيم کشته شد و سپاه عبدالملک پیروز شد. بدين ترتيب سرنوشت ابراهيم جز مرگ به دست افراد سپاه شام نبوده است. جسد او را غلام حصين بن نمير کندي آتش زد نام قاتل او را عبيد بن ميسره نوشته اند علت شکست ابراهيم در جنگ اين بود که مصعب فردي را به ياري او فرستاد به نام عتّاب بن ورقا که وي با گروهش متواري شده و ابراهيم را تنها گذاشتند، محمد مروان که فرمانده سپاه عبدالملک بود بر سپاه ابراهيم غلبه کرد و ابراهيم تنها مانده و در محاصره اسب هاي سپاه دشمن به زمين افتاد و کشته شد. در خصوص قیام مختار کتاب قیام مختار نوشته دکتر محمود افتخار زاده مناسب است. .
تماس با ما
آدرس : آزمايشگاه داده کاوي و پردازش تصوير، دانشکده مهندسي کامپيوتر، دانشگاه صنعتي شاهرود
09111169156
info@parsaqa.com
حامیان
همكاران ما
کلیه حقوق این سامانه متعلق به عموم محققین عالم تشیع است.