پیامبر نقاش کیست؟ آیا زرتشت پیامبر است؟

پاسخ اجمالی: مانی را پیامبر نقاش می خواندندو در اینکه آیا زرتشت پیامبر است یا نه اختلاف نظر وجود دارد.پاسخ: سوال شما دوست عزیر از دو بخش مجزا تشکیل شده است، لذا بنده در ابتدا جواب سوال اول که مربوط به پیامبر نقاش است را پاسخ گفته و در ادامه به سوال دوم شما دوست عزیز پرداخته شده.مانی : مشهور است که مانی بن فاتک به سال 216 میلادی در قریه ای در ناحیه بابل زاده شد. پدرش پتگ نام داشت، او را از مردمان ناحیه همدان دانسته اند و گویند که مادرش مریم از خاندان اشراف بود.(1) وی پیام آور آئینی بود که سالیان کهن در ایران زمین و قسمتهایی از اروپا و از شرق تا چین گسترش پیدا کرده بود و از آئین وی با نام ماندایی(مانویت) یاد میشود. بسیاری او را به اشتباه پیامبر دوم زرتشتیان میخوانند ، در حالی که او دارای مکتب جدا گانه ای بود . هرچند که او از بسیاری از عقاید و افکار زرتشت استفاده میکرد، مانی به خدای زرتشتیان یعنی اهورا مزدا اعتقاد داشت و همچنین دنیا را همچون زرتشتیان بر پایه نیکی(اهورا مزدا) و بد (انگره مینو)میدید. ولی باید بدانیم که او در برخی از موارد تفاوت های بسیاری با زرتشت و آئین مزدیسنا داشت و آیینش تلفیقی از این دو دین و مسیحیت و بودائیسم داشت. (2)این آیین روزگاری از غرب چین تا اسپانیا پیروانی داشت ولی امروزه کاملا منقرض شده است. در ایران مانی را نقاش(3) و صورتگر (4)خوانده و قهرمان داستانها و تشبیهات شاعرانه دانسته اند. چرا پیامبر نقاش؟ اصولا مانی به حرفه نقاشی اشتغال نداشت و بیشتر داعیه طبابت داشت و خود را پزشک معرفی می کرد، ولی او مفاهیم ایدئولوژیک آئین خویش را به صورت پرده های نقاشی به تصویر می کشید تا از این طریق درک آن برای تمام عوام ممکن باشد مشهور ترین کتاب مانی آردهنگ که در فارسی ارتنگ و ارژنگ(5)خوانده می شود، سراسر تصویری است. مانی تمام اساطیر مانوی، داستان آفرینش و اصول اعتقادی آیین خود را در این کتاب به تصویر کشیده است. از این رو بود که چون کتب دینی وی حاوی نگاره های متعددی بود وی را نقاش دانسته اند و او را پیامبر نقاش نامیده اند. معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:1- مانی شناسی/ سید حسن تقی زاده- نشر چشمه2- باغ های روشنایی/ امین معلوف- نشر گفتار3- بحثی درباره زندگی مانی و پیام او/ ناصح ناطق- انتشارات امیرکبیر4- عناصر ایرانی در کیش مانوی/ پرادز اُکتور شروو- انتشارات طهوری5- مانی به روایت ابن ندیم/ ابن ندیم- انتشارات طهوری6- تاریخ مردم ایران پیش از اسلام/ دکتر عبدالحسین زرین کوب- انتشارات امیر کبیر7- ادیان آسیایی/ دکتر مهرداد بهار- نشر چشمهپاورقی ها:1- بهار، مهرداد، ادیان آسیایی، چاپ دوم تابستان 1375، نشر چشمه،ص82 .2-همان، صص 93-90 .3- تقی زاده، سید حسن، مانی شناسی، چاپ: 1383، نشر چشمه، ص275 .4-اسماعیل پور، ابوالقاسم، اسطوره های آفرینش در آیین مانی، چاپ اول:1375، انتشارات فکر روز، ص15.5- بهار، مهرداد، ادیان آسیایی، صص94-92 .زرتشتدر مورد شخصیت ها و چهره های تاریخی کمتر کسی را می توان یافت که مانند زرتشت چهرة معمائی و مبهمی داشته باشد. شخصیت حقیقی او آن قدر تاریک و مبهم است که برخی از پژوهش گران او را اختلافی ترین چهرة تاریخ می دانند چرا که هم در تاریخ تولد و هم در محل تولد او، اختلافات های فراوانی به چشم می خورد که اصلاً قابل جمع نیستند و هم در شخصیت واقعی او مباحث و داستان ها و اقوال متفاوت و متضادی وجود دارد به همین جهت گروهی از محققان و نویسندگان در تاریخی بودن شخصیت وی، شک و تردید دارند و شخصیت او را نیز مانند جمعی از بزرگان و قهرمانان ادوار باستانی، افسانه ای دانسته اند، ولی غالب محققان و دانشمندان معتقدند که زرتشت وجود تاریخی داشته و مولود افسانه و یا زائیدة فرهنگ ساسانی نیست. در مورد تاریخ پیدایش زرتشت اختلاف آراء و روایات تاریخی به قدری شدید است که اصلاً نمی شود بین آنها جمع کرد این اقوال از 600 سال قبل از میلاد مسیح تا 6000 سال پیش از میلاد، دور می زند. امّا بر اساس نظریة مشهور، وی در سال 660 قبل از میلاد به دنیا آمد و در 630 قبل از میلاد (در سن 30 سالگی) به پیامبری مبعوث شد. وی در سال 583 ق. م در سن 77 سالگی در آتشکده ای در بلخ (افغانستان)، توسط لشکر قومی مهاجم به شهادت رسید.(1)امّا در مورد شخصیت حقوقی زرتشت از باب نمونه به این اقوال، اشاره می شود: اغلب مورخان اسلامی مانند: طبری،(2) بلعمی،(3) ابن اثیر(4) زرتشت را پیامبر ندانسته، بلکه او را شاگرد ارمیای نبی یا عزیر نبی، دانسته اند. برخی از مورخان اسلامی مانند مسعودی،(5) دینوری،(6) حمزه اصفهانی،(7) بیرونی(8) و مؤلف تبصرة العوام بر این اعتقادند که زرتشت پیغمبر مجوس بوده است. بعضی از نویسندگان فرهنگ فارسی، زرتشت را همان ابراهیم خلیل دانسته اند.(9)یکی از محققین معاصر بعد از ذکر اقوال مختلف و آراء متضاد می گوید: علت این همه تضاد و تناقض در تاریخ زرتشت این است که وی تاریخ درستی ندارد و ردپای این شخصیت ایرانی در تاریخ گم شده است و در هیچ یک از روایات اسلامی و قرآن مجید و همچنین در کتاب مقدسی چون انجیل و تورات ذکری از شخص زرتشت و کتاب اوستا به میان نیامده است، بلکه هر جا که خواسته اند از دیانت کهن ایرانی نامی به میان آورند، تنها به لفظ مجوس اکتفا کرده اند.(10)به هر حال در قرآن مجید هیچ جا سخنی از زرتشت و پیامبری او و یا کتاب اوستا که منسوب به اوست نیامده است. لکن تنها یک بار لفظ «مجوس» در قرآن آمده است و واژة المجوس در زبان عربی به زرتشتیان اطلاق می شود. قرآن آنها را در کنار پیروان ادیان دیگر قرار داده و می فرماید: «ان الذین آمنوا و الذین هادوا والصابئین والنصاری و المجوس والذین اشرکوا ان الله یفصل بینهم یوم القیامة: آنان که ایمان آوردند و آنان که یهودی شدند و صابئان و نصاری و مجوس و آنان که شرک ورزیده اند، خداوند روز قیامت میان آنان حکم می کند.» (حج، 17)در این آیة مردم به سه فرقه تقسیم شده اند: 1- مؤمنان (مسلمانان)؛ 2- اهل کتاب؛ که عبارتند از: یهود، نصاری (مسیحیان)، صابئان و مجوس؛3- مشرکان. این سه فرقه با ذکر اسم موصول «الذین» از هم جدا شده اند؛ ولی چهار گروه اهل کتاب، با حروف وصل «و» به هم پیوسته اند. بنابراین «مجوس» از مشرکان مجزا شده و در ردیف یهود، نصاری و صابئان قرار گرفته است. البتّه آیة دیگری(11) هم در قرآن هست که هر چند، به صورت صریح در آن از مجوس نام برده نشده است، ولی طبق شأن نزولی که نقل گردیده، آیه دربارة مجوس می باشد. در حدیثی به این شأن نزول آیه اشاره می شود؛ از امام صادق علیه السّلام از «مجوس» سؤال گردید که آیا پیامبری داشته اند یا نه؟ امام علیه السّلام فرمود: آیا به تو نرسیده نامه ای که پیامبر اکرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ به مردم مکه نوشتند و آنان را به اسلام دعوت کرده بود و اگر اسلام نپذیرفتند، آمادة جنگ شوند و مردم مکه در پاسخ نوشتند از ما هم جزیه بگیر و ما را به حال خود بگذار تا همچنان بت ها را بپرستیم. پیامبر اکرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ در پاسخ آنها نوشت من غیر از اهل کتاب از کس دیگری جزیه نمی گیرم. در جواب دوباره نوشتند آیا تو گمان می کنی جزیه را فقط از اهل کتاب دریافت می داری، در صورتی که از مجوسیان «هجر» نیز جزیه گرفته ای؟ پیامبر اکرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ پاسخ داد: مجوسیان پیغمبری داشتند که او را کشتند و کتابی نیز داشتند که آن را سوزاندند. پیغمبر آنان کتاب خود را بر روی دوازده هزار پوست گاو نوشته بود.(12)در روایت دیگر آمده «اشعث بن قیس کندی، از امام علی ـ علیه السّلام ـ سؤال کرد: چرا با «مجوس» مانند اهل کتاب معامله می کنید و از آنها جزیه می گیری و حال آن که نه برای آنها کتابی نازل شده و نه پیغمبری برای آنها مبعوث شده است؟ امام علی ـ علیه السّلام ـ فرمود: ‌آنها کتابی داشته اند، خداوند پیامبری در میان آنها مبعوث فرمود و...»(13)بنابر آنچه گذشت جای شک و تردید باقی نمی ماند که مجوس از نظر فقها و صاحب نظران یا به طور مسلم اهل کتابند یا لااقل محتملاً اهل کتاب بوده اند. امّا این که آیا پیامبر مجوس همان زرتشت است یا خیر؟ در این مسئله اختلاف است آنچه معروف و مشهور است آن است که اکثر محققین و مورخین بر این عقیده اند که زرتشت همان پیامبر مجوس است و هر جا سخن از قوم مجوس گفته اند زرتشت را قرین آن کرده اند و ادعا نموده اند که بنیان گذار این دین و پیغمبر این آئین، زرتشت بوده است، لکن برخی دیگر از محققین(14) به این نظریه به دیده شک نگریسته و حتی منکر این شده اند که پیامبر مجوسیان «زرتشت» بوده است و گفته اند اولاً: زردشتیان فرقه ای کوچک از مجوسیان بوده است، مجوسی ها به چهار فرقه تقسیم می شدند: 1. کیومرثیه؛ 2. زروانیه؛ 3. مسخیه؛ 4. زردشتیه. پس زردشت بنیان گذار آئین مجوس و پیامبر همة مجوسیان نبوده است. ثانیاً: بر فرض وجود چنین شخصیت تاریخی، او به عنوان یک مصلح و اصلاح گری در دین قوم خود که یک سری آئین و مراسم و عقائدی را وارد کرده است، می باشد. زندیقی از امام ـ علیه السّلام ـ سؤال می کند که آیا برای مجوسیان از طرف خداوند پیامبری مبعوث شده است یا نه؟ امام فرمود: «هیچ امتی نیست، مگر این که از طرف خداوند منذری برای آنها مبعوث شده است و بر قوم مجوس هم از طرف خداوند پیغمبری با کتاب آسمانی فرستاده شده است، منتهی مجوسیان او را تکذیب کردند و کتابش را انکار نمودند. سپس زندیق پرسید: پیغمبر آنها کیست؟ بعضی ها گمان کرده اند «خالد بن سنان» است. حضرت فرمود: خالد یک نفر عرب بدوی بوده و پیغمبر نبوده و این سخنی است که مردم بی اطلاع می گویند. آن مرد گفت: آیا پیامبر مجوس زردشت است؟ امام ـ علیه السّلام ـ فرمود: زردشت در میان مجوس سر و صدایی به راه انداخت و ادعای پیغمبری کرد، عدّه ای دعوتش را پذیرفتند و عدّه ای دیگر او را تکذیب کردند و از شهر بیرون نمودند و در بیابان طعمه درندگان شد.(15)معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر: مطهری، مرتضی، خدمات متقابل اسلام و ایران. لهامی، داود، ایران و اسلام. حکمت، علی اصغر، تاریخ ادیان. ناس، جان بی، تاریخ جامع ادیان، ترجمه: علی اصغر حکمت. آیت الله مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج 14. پاورقی ها:1- توفیقی، حسین، آشنایی با ادیان بزرگ، مؤسسة فرهنگی طه و مرکز جهانی علوم اسلامی، چاپ اوّل، 1379، ص 63. 2- تاریخ طبری، چاپ قاهره، ج اول، ص 282 و 402 و 403. 3- تاریخ بلعمی، چاپ کیان پور نسخة دهخدا، ص 206. 4-ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، چاپ مصر، ج 1، ص 145 و 146. 5- مسعودی، مروج الذهب، چاپ مصر، ج 1، ص 229. 6-دینوری، الاخبار الطّول، ص 28. 7- تسنی ملوک الارض و الانبیاء، ص 27. 8- ابوریحان بیرونی، ترجمه الآثار الباقیه، ص 25. 9- اسدی، لغت فرس، چاپ تهران، ص 7. 10- الهامی، داود، ایران و اسلام، قم، انتشارات مکتب اسلام، 1374. 11- مائده/105. 12- حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، تهران، چاپ آل البیت، ج 11، ص 96، ج 15، ص 126. 13- حر عاملی، وسائل الشیعه، کتاب الجهاد، باب 49، حدیث 7. 14- الهامی، داود، مقاله آیة از مجلة تخصصی کلام اسلامی، شمارة 32؛ ص 60 ـ 63. 15- احتجاج طبرسی، چاپ نجف، ج 2، ص 91 و 92. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه